Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)
ΚΟΜΜΑ ΨΗΦΟΙ ΠΟΣ% ΕΔΡΕΣ
Νέα Δημοκρατία
ΝΔ 2.885.548 44,25% 145
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
ΠΑΣΟΚ 2.533.086 39,15% 125
Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου
ΣΥΝ 855.564 13,12% 28
Δημοκρατική Ανανέωση
ΔΗΑΝΑ 65.867 1,01% 1
Εμπιστοσύνη
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ 25.131 0,39% 1
Εθνική Πολιτική Ενωση
ΕΠΕΝ 20.863 0,32%
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά
ΚΚΕ Εσ. – ΑΑ 18.114 0,28%
Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα
ΕΣΚ 13.833 0,21%
Χριστιανική Δημοκρατία
ΧΔ 11.367 0,17%
Πεπρωμένο
ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ 9.030 0,14%
Κόμμα Φιλελευθέρων
ΚΦ 8.983 0,14%
Ενωση Δημοκρατικού Κέντρου
ΕΔΗΚ 8.110 0,12%
Οικολογικό Κίνημα Πολιτική Αναγέννηση
ΟΙΚΙΠΑΝ 7.941 0,12%
Εναλλακτική Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση
ΕΑΣ 6.158 0,09%
Αμεση Δημοκρατία
ΑΔ 5.844 0,09%
Ελληνικό Ριζοσπαστικό Κίνημα
ΕΡΚ 4.272 0,07%
Ελληνορθόδοξο Κίνημα Σωτηρίας
ΕΛΚΙΣ 3.720 0,06%
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
ΚΚΕ (μ-λ) 3.348 0,05%
Επαναστατικό Κομουνιστικό Κίνημα Ελλάδας
ΕΚΚΕ 2.760 0,04%
Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΑΣΚΕ 2.738 0,04%
Αυτοδύναμη Κίνηση Εργατικής Πολιτικής
ΑΚΕΠ 2.096 0,03%
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΜΛ-ΚΚΕ 1.593 0,02%
Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο
ΕΑΜ 1.490 0,02%
Ολυμπισμός
ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ 1.376 0,02%
Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ
ΟΑΚΚΕ 971 0,01%
Ανεξάρτητο Κίνημα Δημοκρατικής Αναγέννησης
ΑΚΙΔΑ 147
Ανεξάρτητοι-Μεμονωμένοι 1.613 0,16%
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
ΣΥΝ: Ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου ήταν η δεύτερη προσπάθεια μετωπικής εκλογικής συνεργασίας της Αριστεράς, αν και τελικά προσέλκυσε μόνο ένα μέρος των αριστερών και προοδευτικών κομμάτων. Αντιμετωπίστηκε, όμως, ως η πιο σοβαρή προσπάθεια για την ενότητα του αριστερού χώρου και τα ποσοστά που έλαβε στη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση παραμένουν ως σήμερα τα μεγαλύτερα που είχε αριστερό κόμμα ή συνασπισμός μετά τη μεταπολίτευση. Οι κυριότερες συνιστώσες του Συνασπισμού ήταν το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), η Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ), που προέκυψε από τη διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1986 (ο Λεωνίδας Κύρκος και τα στελέχη που τον ακολούθησαν ήταν υπέρ της συνεργασίας), τα στελέχη που έμειναν πιστά στην ΕΔΑ και το ΚΟΔΗΣΟ, αλλά και η Ενιαία Σοσιαλιστική Παράταξη Ελλάδας (ΕΣΠΕ), που είχε ιδρύσει ο Στάθης Παναγούλης (αδελφός του Αλέκου Παναγούλη) όταν αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ το 1983 και πήρε μέρος μόνο στις ευρωεκλογές του 1984. Στις συγκεκριμένες εκλογές έλαβε το καλύτερο ποσοστό του στη Λέσβο (23,85%).
ΔΗΑΝΑ: Η Δημοκρατική Ανανέωση ήταν ένας κεντροδεξιός σχηματισμός, ο πρώτος χρονικά που βγήκε κατευθείαν από τα σπλάχνα της Νέας Δημοκρατίας. Την ίδρυσε το 1985 ο Κωστής Στεφανόπουλος, μετά την ήττα του στις εσωκομματικές εκλογές, και μαζί του συντάχθηκαν άλλοι εννέα βουλευτές που είχαν εκλεγεί με τη Νέα Δημοκρατία. Το κόμμα πρόβαλε το ήθος ως σημαντικό πολιτικό του στοιχείο (προφανής η διάθεση του Στεφανόπουλου να διαχωριστεί από την τακτική της ΝΔ του Μητσοτάκη), ωστόσο παρ’ ό,τι το πρόσωπο του Στεφανόπουλου ήταν πολύ συμπαθές δεν πήρε παρά ένα μικρό ποσοστό στις εκλογές, αφού οι εκλογές ήταν έντονα πολωτικές. Εξασφάλισε μία έδρα στην Α’ Αθηνών, στην οποία εξελέγη ο πρόεδρός της (εκεί έλαβε 1,67% των ψήφων). Το καλύτερο ποσοστό της το πέτυχε στην Αχαϊα (γενέτειρα περιφέρεια του Στεφανόπουλου με 3,47%.
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ: Η «Εμπιστοσύνη» (Guven στην τούρκικη γλώσσα) υπήρξε ο σχηματισμός που κατήλθε στο νομό Ροδόπης για να εκφράσει την μουσουλμανική μειονότητα και (σε αντίθεση με τις εκλογές του 1985 και του 1993) κατάφερε στις τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του 1989-1990 να εκλέξει και τις τρεις φορές έναν βουλευτή λόγω του αναλογικού εκλογικού νόμου και της απουσίας του πλαφόν 3% για είσοδο στη Βουλή. Ο σχηματισμός πήρε την πρώτη θέση στο νομό με 32,67% των ψήφων.
ΕΠΕΝ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1985». Περαιτέρω συρρίκνωση για τον ακροδεξιό σχηματισμό, πήρε σχεδόν τις μισές ψήφους από τις εκλογές του 1985.
ΚΚΕ Εσ. – ΑΑ: Το δεύτερο κομμάτι της διάσπασης του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1986, το οποίο διατήρησε τον τίτλο του κόμματος και πρόσθεσε το Ανανεωτική Αριστερά. Μαζί του συντάχθηκε και η οργάνωση νεολαίας ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Επικεφαλής της κίνησης υπήρξε το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς Γιάννης Μπανιάς, ο οποίος όχι μόνο δεν δέχτηκε να συνεργαστεί τότε στον ενιαίο Συνασπισμό, αλλά κατήγγειλε τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, που προέκυψε μετά απ’ αυτές τις εκλογές. Το κόμμα μετονομάστηκε σε Ανανεωτική Κομουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ) το 1991. Υπέστη διάσπαση το 2000 (τα στελέχη που αποχώρησαν επεδίωκαν συνεργασία με το ΚΚΕ και ίδρυσαν την Κομουνιστική Ανανέωση). Αργότερα το κόμμα συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ.
ΕΣΚ: Ο πλήρης τίτλος του κόμματος ήταν Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα για Δημοκρατία και Ανάπτυξη. Το ίδρυσε το 1987 ο Γεράσιμος Αρσένης, όταν είχε αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο υπήρξε πανίσχυρος υπουργός εθνικής οικονομίας τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης. Τον ακολούθησαν κάποια στελέχη και πρώην βουλευτές του κόμματος (Σπυρόπουλος, Κοκκινοβασίλης, Πιπεργιάς κτλ.). Μετά την παταγώδη αποτυχία στις εκλογές του Ιουνίου (στελέχη του κόμματος ήταν βέβαιοι για αυτόνομη κοινοβουλευτική παρουσία) ο Αρσένης επέτρεψε στο ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του 1989 (λίγο πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου) μαζί με τα υπόλοιπα στελέχη και διεκδίκησε την προεδρία του Κινήματος το 1996.
ΧΔ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1981». Αυτόνομη κάθοδος και πάλι για το χριστιανοκοινωνικό κόμμα του Ψαρουδάκη (το 1985 είχε συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ), το οποίο όχι μόνο κράτησε τους ψηφοφόρους του, αλλά πέτυχε και άνοδο περίπου 30% σε σχέση με τις εκλογές του 1981 σε ένα ιδιαίτερα πολωμένο περιβάλλον. Βεβαίως οι συνολικές του ψήφοι δεν του επέτρεψαν να έχει ελπίδες για βουλευτή.
ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ: Το κόμμα Πεπρωμένο (Kader στα τούρκικα) υπήρξε μειονοτικός συνδυασμός στο νομό Ξάνθης, αντίστοιχο με την «Εμπιστοσύνη» στη Ροδόπη. Στις εκλογές κατέλαβε την 3η θέση στο νομό με 14,60% και απέτυχε να εκλέξει βουλευτή, όμως έβαλε τις βάσεις για την επιτυχία στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
ΚΦ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1981». Πολύ χαμηλά τα ποσοστά του ιστορικού κόμματος ακόμα και στην Κρήτη. Συνολικά έχασε πάνω από τη μισή εκλογική του δύναμη σε σχέση με την αναμέτρηση του 1985, ειδικά στην Κρήτη οι ψηφοφόροι του πολώθηκαν προς το ΠΑΣΟΚ.
ΕΔΗΚ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1977». Επιστροφή στις αυτόνομες καθόδους για το ιστορικό κόμμα μετά τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, η οποία όμως δεν συγκίνησε παρά ελάχιστους ψηφοφόρους. Αυτή ήταν και η τελευταία (ως σήμερα) εκλογική αναμέτρηση στην οποία έλαβε μέρος.
ΟΙΚΙΠΑΝ: Το Οικολογικό Κίνημα Πολιτική Αναγέννηση ήταν η πρώτη προσπάθεια του Κωνσταντίνου Παπανικόλα (γνωστού φυσιολάτρη-οικολόγου και τηλεοπτικού προσώπου στο κανάλι ΤΗΛΕΦΩΣ) για εκλογική κάθοδο. Στις ευρωεκλογές, που έγιναν την ίδια ημέρα, πήρε πολύ περισσότερες ψήφους. Μέχρι τότε ήταν το πιο πετυχημένο κόμμα στην Ελλάδα με κύρια έκφραση την οικολογία.
ΕΑΣ: Η Εναλλακτική Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση ήταν μια προσπάθεια σύνθεσης του ακροαριστερού χώρου, η οποία όμως δεν βρήκε μεγάλη ανταπόκριση. Τελικά συμμετείχαν στελέχη της ΟΚΔΕ, της ΚΟ Μαχητής και του Δικτύου. Τους χώρους που συνενώθηκαν για να τη δημιουργήσουν τους προσέλκυσε και με το παραπάνω, αν κρίνουμε από τη δύναμη των συγκεκριμένων ομάδων σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις και παρεμβάσεις. Διαλύθηκε αμέσως μετά τις εκλογές, κάποια στελέχη της συνεργάστηκαν με το ΚΚΕ Εσωτερικού και άλλα με τους Οικολόγους Εναλλακτικούς.
ΑΔ: Η Αμεση Δημοκρατία ήταν το κόμμα που είχε ιδρύσει ο Μανώλης Γλέζος. Όταν ήταν ακόμα πρόεδρος της ΕΔΑ εξελέγη κοινοτάρχης της Απειράθου Νάξου (της γενέτειράς του) και εφάρμοσε εκεί την άμεση δημοκρατία με συμμετοχή όλων των κατοίκων. Πήρε, πάντως, σχεδόν το 30% απ’ αυτό που κατέκτησε στις ευρωεκλογές την ίδια ημέρα.
ΕΡΚ: Το Ελληνικό Ριζοσπαστικό Κίνημα ιδρύθηκε από τον Αντώνη Τρίτση τον Μάιο του 1989. Ο Τρίτσης, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής και δύο φορές υπουργός, αποχώρησε και, σε αντίθεση με τον Γεράσιμο Αρσένη του ΕΣΚ, δεν επέστρεψε. Η δική του προσπάθεια πήρε ελάχιστες ψήφους (είναι αλήθεια ότι σε πολλές συγκεντρώσεις του πήγαιναν στελέχη του ΠΑΣΟΚ και είτε σαμπόταραν τις ομιλίες του με αποδοκιμασίες, είτε προσπαθούσαν να προσεταιρισθούν τους υποψήφιους ψηφοφόρους του) και το κόμμα δεν είχε άλλη παρουσία στις εκλογές. Ο Τρίτσης εξελέγη δήμαρχος Αθηναίων το 1990 με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας. Πέθανε ξαφνικά το 1992 από οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο.
ΕΛΚΙΣ: Το Ελληνορθόδοξο Κίνημα Σωτηρίας είναι ένας ορθόδοξος σύλλογος που συγκεντρώνει συντηρητικά και αντι-εκσυγχρονιστικά στοιχεία από το χώρο της εκκλησίας και της ελληνικής εθνικιστικής δεξιάς. Ιδρύθηκε το 1986 και έκανε αισθητή την παρουσία του στις κινητοποιήσεις εναντίον της προβολής της κινηματογραφικής ταινίας «Ο Τελευταίος Πειρασμός» στα σινεμά της πρωτεύουσας το 1988. Η κάθοδός του στις εκλογές αυτές ήταν η πρώτη και μοναδική του παρουσία. Αργότερα έπαιξε ρόλο και στις κινητοποιήσεις υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, αλλά και εναντίον των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων.
ΚΚΕ (μ-λ): Παρ’ ό,τι συμμετείχε στις εκλογές με σχηματισμούς ήδη από το 1977 το κόμμα πρώτη φορά κατέβηκε σε εκλογική αναμέτρηση με την επίσημη ονομασία του. Το κόμμα ιδρύθηκε το 1976 από τη διάσπαση της ΟΜΛΕ (Οργάνωση Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας). Στο εξής θα κάνει πιο αισθητή την αυτόνομη παρουσία του στις εκλογικές αναμετρήσεις, όμως δεν αποκλείει και συνεργασίες.
ΕΚΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1974». Σημαντική η συρρίκνωση μετά τις εκλογές του 1985, πήρε μόλις το 30% των ψηφοφόρων του πριν από τέσσερα χρόνια, εν πολλοίς λόγω της καθόδου πολλών ακροαριστερών σχηματισμών σ’ αυτές τις εκλογές.
ΑΣΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1985». Εκλογική λεηλασία για το κόμμα, που κράτησε μόνο τον έναν από τους τέσσερις ψηφοφόρους του το 1985 και έκτοτε ποτέ δεν επέστρεψε σε διψήφια νούμερα ψήφων σε εθνικές εκλογές.
ΑΚΕΠ: Το Αυτοδύναμο Κίνημα Επαναστατικής Πολιτικής ήταν το κόμμα που δημιούργησε η οργάνωση με τα ίδια αρχικά, όμως διαφορετική ονομασία (Αυτοδύναμη Κίνηση Εργατικής Πολιτικής). Ιδρύθηκε από μέλη αριστερών οργανώσεων και στελέχη του προοδευτικού χώρου (πρόεδρος ο Αντώνης Χάλαρης) με κύρια ιδέα ότι οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού ήταν χώρες καπιταλιστικές. Αυτή ήταν η πρώτη καθοδός του σε εκλογές.
ΜΛ-ΚΚΕ: Πρώτη αυτόνομη κάθοδος και για το συγκεκριμένο ακροαριστερό κόμμα, το δεύτερο κομμάτι της διασπασμένης ΟΜΛΕ (Οργάνωση Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας). Το 1981 είχε συνεργαστεί (και ιδεολογικά) με το ΕΚΚΕ και το 1985 με το ΚΚΕ (μ-λ). Κατόρθωσε να προσελκύσει μόνο τα στελέχη του κι έναν μικρό πυρήνα οπαδών.
ΕΑΜ: Το Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο είναι μια ακροαριστερή οργάνωση που ιδρύθηκε το 1985 από στελέχη ακροαριστερών οργανώσεων. Μέλος της υπήρξε και ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας, ο οποίος δολοφονήθηκε στην Πάτρα το 1991 κατά τη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων ενάντια στο νομοσχέδιο του τότε υπουργού παιδείας Κοντογιαννόπουλου.
ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ: Το κόμμα που ίδρυσε ο Γεώργιος Ζώης ήταν η πρώτη προσπάθεια εκλογικής έκφρασης των αρχαιολατρών, των θαυμαστών του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, ως και των δωδεκαθεϊστών. Παραμένει ενεργό και σήμερα, και αργότερα πήρε μέρος σε εκλογικές αναμετρήσεις, με υποψηφίους μόνο στις περιφέρειες της Αττικής.
ΟΑΚΚΕ: Η Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση της ΚΚΕ είναι ακόμα ένα ακροαριστερό κόμμα που προέκυψε από διάσπαση. Ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1985 από πρώην μέλη του ΕΚΚΕ/ΜΛ-ΚΚΕ που αποχώρησαν από το κόμμα αυτό έναν μήνα νωρίτερα. Στην ΟΑΚΚΕ προσχώρησε το σύνολο της κομματικής οργάνωσης Πειραιά του ΕΚΚΕ/ΜΛ-ΚΚΕ. Αυτή ήταν η πρώτη εκλογική κάθοδος. Εκτός μίας συνεργασίας (το 1996 με το μειονοτικό «Ουράνιο Τόξο») κατεβαίνει αυτόνομα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από τότε.
ΑΚΙΔΑ: Η πρώτη (και πρώιμη, όπως αποδείχτηκε) προσπάθεια ανθρώπων που δεν είχαν σχέση με την πολιτική να ιδρύσουν δικό τους φορέα και να λάβουν ψήφους απογοητευμένων πολιτών.
Νέα Δημοκρατία
ΝΔ 2.885.548 44,25% 145
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
ΠΑΣΟΚ 2.533.086 39,15% 125
Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου
ΣΥΝ 855.564 13,12% 28
Δημοκρατική Ανανέωση
ΔΗΑΝΑ 65.867 1,01% 1
Εμπιστοσύνη
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ 25.131 0,39% 1
Εθνική Πολιτική Ενωση
ΕΠΕΝ 20.863 0,32%
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας Εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά
ΚΚΕ Εσ. – ΑΑ 18.114 0,28%
Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα
ΕΣΚ 13.833 0,21%
Χριστιανική Δημοκρατία
ΧΔ 11.367 0,17%
Πεπρωμένο
ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ 9.030 0,14%
Κόμμα Φιλελευθέρων
ΚΦ 8.983 0,14%
Ενωση Δημοκρατικού Κέντρου
ΕΔΗΚ 8.110 0,12%
Οικολογικό Κίνημα Πολιτική Αναγέννηση
ΟΙΚΙΠΑΝ 7.941 0,12%
Εναλλακτική Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση
ΕΑΣ 6.158 0,09%
Αμεση Δημοκρατία
ΑΔ 5.844 0,09%
Ελληνικό Ριζοσπαστικό Κίνημα
ΕΡΚ 4.272 0,07%
Ελληνορθόδοξο Κίνημα Σωτηρίας
ΕΛΚΙΣ 3.720 0,06%
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
ΚΚΕ (μ-λ) 3.348 0,05%
Επαναστατικό Κομουνιστικό Κίνημα Ελλάδας
ΕΚΚΕ 2.760 0,04%
Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΑΣΚΕ 2.738 0,04%
Αυτοδύναμη Κίνηση Εργατικής Πολιτικής
ΑΚΕΠ 2.096 0,03%
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΜΛ-ΚΚΕ 1.593 0,02%
Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο
ΕΑΜ 1.490 0,02%
Ολυμπισμός
ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ 1.376 0,02%
Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ
ΟΑΚΚΕ 971 0,01%
Ανεξάρτητο Κίνημα Δημοκρατικής Αναγέννησης
ΑΚΙΔΑ 147
Ανεξάρτητοι-Μεμονωμένοι 1.613 0,16%
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
ΣΥΝ: Ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου ήταν η δεύτερη προσπάθεια μετωπικής εκλογικής συνεργασίας της Αριστεράς, αν και τελικά προσέλκυσε μόνο ένα μέρος των αριστερών και προοδευτικών κομμάτων. Αντιμετωπίστηκε, όμως, ως η πιο σοβαρή προσπάθεια για την ενότητα του αριστερού χώρου και τα ποσοστά που έλαβε στη συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση παραμένουν ως σήμερα τα μεγαλύτερα που είχε αριστερό κόμμα ή συνασπισμός μετά τη μεταπολίτευση. Οι κυριότερες συνιστώσες του Συνασπισμού ήταν το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), η Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ), που προέκυψε από τη διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1986 (ο Λεωνίδας Κύρκος και τα στελέχη που τον ακολούθησαν ήταν υπέρ της συνεργασίας), τα στελέχη που έμειναν πιστά στην ΕΔΑ και το ΚΟΔΗΣΟ, αλλά και η Ενιαία Σοσιαλιστική Παράταξη Ελλάδας (ΕΣΠΕ), που είχε ιδρύσει ο Στάθης Παναγούλης (αδελφός του Αλέκου Παναγούλη) όταν αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ το 1983 και πήρε μέρος μόνο στις ευρωεκλογές του 1984. Στις συγκεκριμένες εκλογές έλαβε το καλύτερο ποσοστό του στη Λέσβο (23,85%).
ΔΗΑΝΑ: Η Δημοκρατική Ανανέωση ήταν ένας κεντροδεξιός σχηματισμός, ο πρώτος χρονικά που βγήκε κατευθείαν από τα σπλάχνα της Νέας Δημοκρατίας. Την ίδρυσε το 1985 ο Κωστής Στεφανόπουλος, μετά την ήττα του στις εσωκομματικές εκλογές, και μαζί του συντάχθηκαν άλλοι εννέα βουλευτές που είχαν εκλεγεί με τη Νέα Δημοκρατία. Το κόμμα πρόβαλε το ήθος ως σημαντικό πολιτικό του στοιχείο (προφανής η διάθεση του Στεφανόπουλου να διαχωριστεί από την τακτική της ΝΔ του Μητσοτάκη), ωστόσο παρ’ ό,τι το πρόσωπο του Στεφανόπουλου ήταν πολύ συμπαθές δεν πήρε παρά ένα μικρό ποσοστό στις εκλογές, αφού οι εκλογές ήταν έντονα πολωτικές. Εξασφάλισε μία έδρα στην Α’ Αθηνών, στην οποία εξελέγη ο πρόεδρός της (εκεί έλαβε 1,67% των ψήφων). Το καλύτερο ποσοστό της το πέτυχε στην Αχαϊα (γενέτειρα περιφέρεια του Στεφανόπουλου με 3,47%.
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ: Η «Εμπιστοσύνη» (Guven στην τούρκικη γλώσσα) υπήρξε ο σχηματισμός που κατήλθε στο νομό Ροδόπης για να εκφράσει την μουσουλμανική μειονότητα και (σε αντίθεση με τις εκλογές του 1985 και του 1993) κατάφερε στις τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του 1989-1990 να εκλέξει και τις τρεις φορές έναν βουλευτή λόγω του αναλογικού εκλογικού νόμου και της απουσίας του πλαφόν 3% για είσοδο στη Βουλή. Ο σχηματισμός πήρε την πρώτη θέση στο νομό με 32,67% των ψήφων.
ΕΠΕΝ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1985». Περαιτέρω συρρίκνωση για τον ακροδεξιό σχηματισμό, πήρε σχεδόν τις μισές ψήφους από τις εκλογές του 1985.
ΚΚΕ Εσ. – ΑΑ: Το δεύτερο κομμάτι της διάσπασης του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1986, το οποίο διατήρησε τον τίτλο του κόμματος και πρόσθεσε το Ανανεωτική Αριστερά. Μαζί του συντάχθηκε και η οργάνωση νεολαίας ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Επικεφαλής της κίνησης υπήρξε το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς Γιάννης Μπανιάς, ο οποίος όχι μόνο δεν δέχτηκε να συνεργαστεί τότε στον ενιαίο Συνασπισμό, αλλά κατήγγειλε τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, που προέκυψε μετά απ’ αυτές τις εκλογές. Το κόμμα μετονομάστηκε σε Ανανεωτική Κομουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ) το 1991. Υπέστη διάσπαση το 2000 (τα στελέχη που αποχώρησαν επεδίωκαν συνεργασία με το ΚΚΕ και ίδρυσαν την Κομουνιστική Ανανέωση). Αργότερα το κόμμα συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ.
ΕΣΚ: Ο πλήρης τίτλος του κόμματος ήταν Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα για Δημοκρατία και Ανάπτυξη. Το ίδρυσε το 1987 ο Γεράσιμος Αρσένης, όταν είχε αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο υπήρξε πανίσχυρος υπουργός εθνικής οικονομίας τα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης. Τον ακολούθησαν κάποια στελέχη και πρώην βουλευτές του κόμματος (Σπυρόπουλος, Κοκκινοβασίλης, Πιπεργιάς κτλ.). Μετά την παταγώδη αποτυχία στις εκλογές του Ιουνίου (στελέχη του κόμματος ήταν βέβαιοι για αυτόνομη κοινοβουλευτική παρουσία) ο Αρσένης επέτρεψε στο ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του 1989 (λίγο πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου) μαζί με τα υπόλοιπα στελέχη και διεκδίκησε την προεδρία του Κινήματος το 1996.
ΧΔ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1981». Αυτόνομη κάθοδος και πάλι για το χριστιανοκοινωνικό κόμμα του Ψαρουδάκη (το 1985 είχε συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ), το οποίο όχι μόνο κράτησε τους ψηφοφόρους του, αλλά πέτυχε και άνοδο περίπου 30% σε σχέση με τις εκλογές του 1981 σε ένα ιδιαίτερα πολωμένο περιβάλλον. Βεβαίως οι συνολικές του ψήφοι δεν του επέτρεψαν να έχει ελπίδες για βουλευτή.
ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ: Το κόμμα Πεπρωμένο (Kader στα τούρκικα) υπήρξε μειονοτικός συνδυασμός στο νομό Ξάνθης, αντίστοιχο με την «Εμπιστοσύνη» στη Ροδόπη. Στις εκλογές κατέλαβε την 3η θέση στο νομό με 14,60% και απέτυχε να εκλέξει βουλευτή, όμως έβαλε τις βάσεις για την επιτυχία στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
ΚΦ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1981». Πολύ χαμηλά τα ποσοστά του ιστορικού κόμματος ακόμα και στην Κρήτη. Συνολικά έχασε πάνω από τη μισή εκλογική του δύναμη σε σχέση με την αναμέτρηση του 1985, ειδικά στην Κρήτη οι ψηφοφόροι του πολώθηκαν προς το ΠΑΣΟΚ.
ΕΔΗΚ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1977». Επιστροφή στις αυτόνομες καθόδους για το ιστορικό κόμμα μετά τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, η οποία όμως δεν συγκίνησε παρά ελάχιστους ψηφοφόρους. Αυτή ήταν και η τελευταία (ως σήμερα) εκλογική αναμέτρηση στην οποία έλαβε μέρος.
ΟΙΚΙΠΑΝ: Το Οικολογικό Κίνημα Πολιτική Αναγέννηση ήταν η πρώτη προσπάθεια του Κωνσταντίνου Παπανικόλα (γνωστού φυσιολάτρη-οικολόγου και τηλεοπτικού προσώπου στο κανάλι ΤΗΛΕΦΩΣ) για εκλογική κάθοδο. Στις ευρωεκλογές, που έγιναν την ίδια ημέρα, πήρε πολύ περισσότερες ψήφους. Μέχρι τότε ήταν το πιο πετυχημένο κόμμα στην Ελλάδα με κύρια έκφραση την οικολογία.
ΕΑΣ: Η Εναλλακτική Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση ήταν μια προσπάθεια σύνθεσης του ακροαριστερού χώρου, η οποία όμως δεν βρήκε μεγάλη ανταπόκριση. Τελικά συμμετείχαν στελέχη της ΟΚΔΕ, της ΚΟ Μαχητής και του Δικτύου. Τους χώρους που συνενώθηκαν για να τη δημιουργήσουν τους προσέλκυσε και με το παραπάνω, αν κρίνουμε από τη δύναμη των συγκεκριμένων ομάδων σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις και παρεμβάσεις. Διαλύθηκε αμέσως μετά τις εκλογές, κάποια στελέχη της συνεργάστηκαν με το ΚΚΕ Εσωτερικού και άλλα με τους Οικολόγους Εναλλακτικούς.
ΑΔ: Η Αμεση Δημοκρατία ήταν το κόμμα που είχε ιδρύσει ο Μανώλης Γλέζος. Όταν ήταν ακόμα πρόεδρος της ΕΔΑ εξελέγη κοινοτάρχης της Απειράθου Νάξου (της γενέτειράς του) και εφάρμοσε εκεί την άμεση δημοκρατία με συμμετοχή όλων των κατοίκων. Πήρε, πάντως, σχεδόν το 30% απ’ αυτό που κατέκτησε στις ευρωεκλογές την ίδια ημέρα.
ΕΡΚ: Το Ελληνικό Ριζοσπαστικό Κίνημα ιδρύθηκε από τον Αντώνη Τρίτση τον Μάιο του 1989. Ο Τρίτσης, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής και δύο φορές υπουργός, αποχώρησε και, σε αντίθεση με τον Γεράσιμο Αρσένη του ΕΣΚ, δεν επέστρεψε. Η δική του προσπάθεια πήρε ελάχιστες ψήφους (είναι αλήθεια ότι σε πολλές συγκεντρώσεις του πήγαιναν στελέχη του ΠΑΣΟΚ και είτε σαμπόταραν τις ομιλίες του με αποδοκιμασίες, είτε προσπαθούσαν να προσεταιρισθούν τους υποψήφιους ψηφοφόρους του) και το κόμμα δεν είχε άλλη παρουσία στις εκλογές. Ο Τρίτσης εξελέγη δήμαρχος Αθηναίων το 1990 με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας. Πέθανε ξαφνικά το 1992 από οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο.
ΕΛΚΙΣ: Το Ελληνορθόδοξο Κίνημα Σωτηρίας είναι ένας ορθόδοξος σύλλογος που συγκεντρώνει συντηρητικά και αντι-εκσυγχρονιστικά στοιχεία από το χώρο της εκκλησίας και της ελληνικής εθνικιστικής δεξιάς. Ιδρύθηκε το 1986 και έκανε αισθητή την παρουσία του στις κινητοποιήσεις εναντίον της προβολής της κινηματογραφικής ταινίας «Ο Τελευταίος Πειρασμός» στα σινεμά της πρωτεύουσας το 1988. Η κάθοδός του στις εκλογές αυτές ήταν η πρώτη και μοναδική του παρουσία. Αργότερα έπαιξε ρόλο και στις κινητοποιήσεις υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, αλλά και εναντίον των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων.
ΚΚΕ (μ-λ): Παρ’ ό,τι συμμετείχε στις εκλογές με σχηματισμούς ήδη από το 1977 το κόμμα πρώτη φορά κατέβηκε σε εκλογική αναμέτρηση με την επίσημη ονομασία του. Το κόμμα ιδρύθηκε το 1976 από τη διάσπαση της ΟΜΛΕ (Οργάνωση Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας). Στο εξής θα κάνει πιο αισθητή την αυτόνομη παρουσία του στις εκλογικές αναμετρήσεις, όμως δεν αποκλείει και συνεργασίες.
ΕΚΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1974». Σημαντική η συρρίκνωση μετά τις εκλογές του 1985, πήρε μόλις το 30% των ψηφοφόρων του πριν από τέσσερα χρόνια, εν πολλοίς λόγω της καθόδου πολλών ακροαριστερών σχηματισμών σ’ αυτές τις εκλογές.
ΑΣΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1985». Εκλογική λεηλασία για το κόμμα, που κράτησε μόνο τον έναν από τους τέσσερις ψηφοφόρους του το 1985 και έκτοτε ποτέ δεν επέστρεψε σε διψήφια νούμερα ψήφων σε εθνικές εκλογές.
ΑΚΕΠ: Το Αυτοδύναμο Κίνημα Επαναστατικής Πολιτικής ήταν το κόμμα που δημιούργησε η οργάνωση με τα ίδια αρχικά, όμως διαφορετική ονομασία (Αυτοδύναμη Κίνηση Εργατικής Πολιτικής). Ιδρύθηκε από μέλη αριστερών οργανώσεων και στελέχη του προοδευτικού χώρου (πρόεδρος ο Αντώνης Χάλαρης) με κύρια ιδέα ότι οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού ήταν χώρες καπιταλιστικές. Αυτή ήταν η πρώτη καθοδός του σε εκλογές.
ΜΛ-ΚΚΕ: Πρώτη αυτόνομη κάθοδος και για το συγκεκριμένο ακροαριστερό κόμμα, το δεύτερο κομμάτι της διασπασμένης ΟΜΛΕ (Οργάνωση Μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας). Το 1981 είχε συνεργαστεί (και ιδεολογικά) με το ΕΚΚΕ και το 1985 με το ΚΚΕ (μ-λ). Κατόρθωσε να προσελκύσει μόνο τα στελέχη του κι έναν μικρό πυρήνα οπαδών.
ΕΑΜ: Το Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο είναι μια ακροαριστερή οργάνωση που ιδρύθηκε το 1985 από στελέχη ακροαριστερών οργανώσεων. Μέλος της υπήρξε και ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας, ο οποίος δολοφονήθηκε στην Πάτρα το 1991 κατά τη διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων ενάντια στο νομοσχέδιο του τότε υπουργού παιδείας Κοντογιαννόπουλου.
ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ: Το κόμμα που ίδρυσε ο Γεώργιος Ζώης ήταν η πρώτη προσπάθεια εκλογικής έκφρασης των αρχαιολατρών, των θαυμαστών του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, ως και των δωδεκαθεϊστών. Παραμένει ενεργό και σήμερα, και αργότερα πήρε μέρος σε εκλογικές αναμετρήσεις, με υποψηφίους μόνο στις περιφέρειες της Αττικής.
ΟΑΚΚΕ: Η Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση της ΚΚΕ είναι ακόμα ένα ακροαριστερό κόμμα που προέκυψε από διάσπαση. Ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1985 από πρώην μέλη του ΕΚΚΕ/ΜΛ-ΚΚΕ που αποχώρησαν από το κόμμα αυτό έναν μήνα νωρίτερα. Στην ΟΑΚΚΕ προσχώρησε το σύνολο της κομματικής οργάνωσης Πειραιά του ΕΚΚΕ/ΜΛ-ΚΚΕ. Αυτή ήταν η πρώτη εκλογική κάθοδος. Εκτός μίας συνεργασίας (το 1996 με το μειονοτικό «Ουράνιο Τόξο») κατεβαίνει αυτόνομα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από τότε.
ΑΚΙΔΑ: Η πρώτη (και πρώιμη, όπως αποδείχτηκε) προσπάθεια ανθρώπων που δεν είχαν σχέση με την πολιτική να ιδρύσουν δικό τους φορέα και να λάβουν ψήφους απογοητευμένων πολιτών.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα