Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1977
ΚΟΜΜΑ ΨΗΦΟΙ ΠΟΣ% ΕΔΡΕΣ
Νέα Δημοκρατία
ΝΔ 2.146.365 41,84% 172
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
ΠΑΣΟΚ 1.300.025 25,34% 93
Ενωση Δημοκρατικού Κέντρου
ΕΔΗΚ 612.786 11,95% 15
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΚΚΕ 480.272 9,36% 11
Εθνική Παράταξη
ΕΠ 349.988 6,82% 5
Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων
Συμμαχία 139.356 2,72% 2
Κόμμα Νεοφιλελευθέρων
ΚΝΦ 55.494 1,08% 2
Επαναστατικό Κομουνιστικό Κίνημα Ελλάδας
ΕΚΚΕ 11.895 0,23%
Λαϊκή Δημοκρατική Ενότητα
ΛΔΕ 8.839 0,17%
Εργατική Διεθνιστική Ενωση-Τροτσκιστές
ΕΔΕ-Τροτσκιστές 1.032 0,02%
Ελληνική Χριστιανοκοινωνική Ενωση
ΕΧΕ 777 0,01%
Κομουνιστική Οργάνωση «Μαχητής»
ΚΟ Μαχητής 321
Εργατοαγροτικό Κόμμα Ελλάδας
ΕΚΕ 170
Κτηνοτροφικό-Αγροτικό Κόμμα
ΚΑΚ 84
Ολυμπιακή Δημοκρατία
ΟΔΗ 19
Ανεξάρτητοι-Μεμονωμένοι 22.348 0,44%
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
ΕΔΗΚ: Μετεξέλιξη του σχήματος Ενωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, που συμμετείχε στις εκλογές 1974, ως αυτόνομος κομματικός σχηματισμός πια και όχι ως συνασπισμός διαφορετικών κομμάτων. Ιδρύθηκε το Φεβρουάριο του 1976. Πρόεδρος παρέμεινε ο Γεώργιος Μαύρος. Μετά την αποτυχία στις εκλογές του 1977 (όπου η ΕΔΗΚ συγκέντρωσε περίπου το 60% των ψηφοφόρων της ΕΚ-ΝΔ το 1974) ο Μαύρος παραιτήθηκε και μάλιστα αποχώρησε από το κόμμα. Πρόεδρος ανέλαβε ο Ιωάννης Ζίγδης (Βλ. ΔΕΚ το 1974). Το 1978 επήλθε διάσπαση, τέσσερις βουλευτές προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία και επτά ανεξαρτητοποιήθηκαν. Από στελέχη της ΕΔΗΚ εκείνης της περιόδου ήλθαν αργότερα το ΚΟΔΗΣΟ και η αναβίωση του Κόμματος Φιλελευθέρων. Η παρουσία του κόμματος σχεδόν μηδενίστηκε στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Το 1985 η ΕΔΗΚ συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ και η τελευταία της αυτόνομη παρουσία ήταν στις εκλογές του Ιουνίου 1989. Μετά το θάνατο του Ζίγδη (1997) πρόεδρος ανέλαβε ο Νεοκλής Σαρρής (υποψήφιος με τη Δημοκρατική Αναγέννηση το 2009), όμως το κόμμα δεν είχε ούτε αυτόνομη κάθοδο, ούτε επίσημη εκλογική συνεργασία. Ο Σαρρής απεβίωσε το Νοέμβριο του 2011 και τον διαδέχτηκε ο Σταύρος Καράμπελας. Η ΕΔΗΚ στις εκλογές του 2012 αποφάσισε να συνεργαστεί επισήμως με τον ΣΥΡΙΖΑ-Κοινωνικό Μέτωπο.
ΕΠ: Η Εθνική Παράταξη παραμένει ως σήμερα το πιο πετυχημένο εκλογικά κόμμα του εθνικιστικού-βιλοβασιλικού-ακροδεξιού χώρου. Ιδρυτής του ο Στέφανος Στεφανόπουλος (βουλευτής της συντηρητικής πτέρυγας της Ενωσης Κέντρου πριν τη δικτατορία) και ηγετικό του στέλεχος υπήρξε ο Σπύρος Θεοτόκης, από τα επιφανή στελέχη της ΕΡΕ προδικτατορικά και μετέπειτα βουλευτής με τη ΝΔ. Στις τάξεις του συγκέντρωσε το σύνολο σχεδόν των οπαδών και πολιτικών προσώπων αυτής της ιδεολογίας που είτε δεν ήθελαν, είτε δεν μπορούσαν να συνεργαστούν εκλογικά με τη ΝΔ. Τα μεγαλύτερα ποσοστά του τα πέτυχε στη Ροδόπη (27,31%), όπου εξέλεξε βουλευτή τον Χασάν Ιμάμογλου από τη μουσουλμανική μειονότητα , και στη Λακωνία (16,24%), όπου αναδείχτηκε δεύτερη δύναμη της περιφέρειας. Η αποτυχία του αρχηγού της να εκλεγεί (ο Στεφανόπουλος δήλωσε υποψηφιότητα στο νομό Ηλείας, απ’ όπου είχε πατρογονικές ρίζες, κι όχι στην Αττική, όπου θα εκλεγόταν σίγουρα) αποδυνάμωσαν το κόμμα, που σύντομα διασπάστηκε, καθώς στελέχη του προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία και οδήγησαν στη διάλυσή του.
ΣΥΜΜΑΧΙΑ: Η Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων υπήρξε η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας ενός μετώπου δυνάμεων του αριστερού και κεντροαριστερού χώρου. Συμμετείχαν οι δύο σχηματισμοί που, μαζί με το ΚΚΕ, είχαν κατέβει ως Ενωμένη Αριστερά το 1974 (ΕΔΑ και ΚΚΕ Εσωτερικού), καθώς και άλλα τέσσερα κόμματα και ομάδες: Η Χριστιανική Δημοκρατία (πρόεδρος ο Νίκος Ψαρουδάκης), η Πρωτοβουλία για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό (Χαράλαμπος Πρωτοπαπάς), Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία (Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης και στελέχη που είχαν αποχωρήσει από την ΕΚ-ΝΔ) και Σοσιαλιστική Πορεία (Νίκος Κωνσταντόπουλος και στελέχη που είχαν διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ). Σκοπός της Συμμαχίας ήταν η κοινή κάθοδος όλων των κομμάτων του χώρου στις εκλογές (μαζί με ΠΑΣΟΚ, ΕΔΗΚ και ΚΚΕ), η πρόταση βέβαια δεν συζητήθηκε ποτέ σοβαρά. Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες, αλλά το αποτέλεσμα πενιχρό, οπότε κάθε σχηματισμός είτε πήρε αυτόνομο δρόμο, είτε προσχώρησε αλλού. Πήρε τα μεγαλύτερα ποσοστά του σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη (το μεγαλύτερο ήταν το 5,99% στην Α’ Αθηνών).
ΚΝΦ: Το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων ήταν η πρώτη προσπάθεια στη Μεταπολίτευση να συνδεθεί το ιστορικό Κόμμα Φιλελευθέρων με την σύγχρονη πολιτική ζωή, αν και στην ουσία αποτέλεσε ένα προσωποπαγές-τοπικό κόμμα. Αρχηγός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και το πιο προβεβλημένο στέλεχος ήταν ο επί χρόνια βουλευτής της ΕΚ στο Ρέθυμνο Παύλος Βαρδινογιάννης. Αμφότεροι είχαν θέσει υποψηφιότητα ως ανεξάρτητοι το 1974 και, παρ’ ό,τι δεν εξελέγησαν, είχαν αποσπάσει ισχυρά ποσοστά στις εκλογικές τους περιφέρειες. Αυτό έγινε και τώρα: Ο Μητσοτάκης εξελέγη στα Χανιά με ποσοστό 25,71% και ο Βαρδινογιάννης στο Ρέθυμνο με 26,02%. Το κόμμα παρουσίασε υποψήφιους στις περισσότερες περιφέρειες, καθώς και ψηφοδέλτιο επικρατείας, όμως εκτός Κρήτης ξεπέρασε το 2% μόνο σε δύο περιφέρειες (Ζακύνθου και Γρεβενών). Στην Κρήτη κατέκτησε το 69,1% των συνολικών της ψήφων (38.368). Το ΚΝΦ διαλύθηκε όταν ο Μητσοτάκης προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία το 1978.
ΕΚΚΕ: Βλέπε «Βουλευτικές Εκλογές 1974».
ΛΔΕ: Η Λαϊκή Δημοκρατική Ενότητα ήταν ακροαριστερός εκλογικός σχηματισμός με υποψήφιους σχεδόν εξ ολοκλήρου από στελέχη του ΚΚΕ (μ-λ) και λίγους ανένταχτους. Παρουσίασε υποψηφίους σε 33 περιφέρειες και πήρε το καλύτερο ποσοστό στη Σάμο (0,60%).
ΕΔΕ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ: Η Εργατική Διεθνιστική Ενωση ιδρύθηκε το 1963 ως ελληνικός κλάδος της Διεθνούς Επιτροπής της 4ης Διεθνούς. Επαναδραστηριοποιήθηκε μετά το 1974 και συμμετείχε για πρώτη φορά στις εκλογές του 1977 (η «συνωνυμία» με την ακροδεξιά ΕΔΕ του 1974 ουσιαστικά πρόσθεσε το «Τροτσκιστές» στον προσδιορισμό του ονόματος. Το 1985 αποφασίστηκε η μετονομασία του σε ΕΕΚ-Τροτσκιστές (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα – Τροτσκιστές) και επεδίωξε την εκλογική συνεργασία με μετωπικά σχήματα (κυρίως το ΜΕΡΑ). Το 2009 αποφασίστηκε η αυτόνομη κάθοδός του στις εκλογές. Στις εκλογές του 1977 παρουσίασε υποψηφίους σε τέσσερις περιφέρειες (Β’ Αθηνών, Β’ Πειραιά, Α’ Θεσσαλονίκης και Λακωνίας).
ΕΧΕ: Πρώτη προσπάθεια έκφρασης του χριστιανοκοινωνισμού η Ελληνική Χριστιανοκοινωνική Ενωση, με πιο προβεβλημένο στέλεχος τον κοινωνιολόγο, θεολόγο, συγγραφέα και δημοσιογράφο Βασίλειο Τσούπρα. Παρουσίασε υποψηφίους μόνο στις πέντε περιφέρειες της Αττικής.
ΚΟ ΜΑΧΗΤΗΣ: Η Κομουνιστική Οργάνωση Μαχητής ιδρύθηκε το 1972 και επιχείρησε να καλύψει το κενό ανάμεσα στις οργανώσεις του μαρξιστικού-λενινιστικού και του τροτσκιστικού ρεύματος. Μοναδική φορά που κατέβηκε αυτόνομα στις εκλογές ήταν το 1977, το 1981 συνεργάστηκε με την «Κίνηση για μια Επαναστατική Αριστερά». Στην αναμέτρηση παρουσίασε υποψηφίους μόνο σε Α’ και Β’ Αθηνών.
ΕΚΕ: Προσπάθεια για ιστορική «σύνδεση» με το ιστορικό Εργατοαγροτικό Κόμμα του Μεσοπολέμου, που δεν βρήκε ανταπόκριση. Πρόεδρος ο Ηλίας Μέμτσιας, τρεις υποψήφιοι μόνο στο νομό Λάρισας.
ΚΑΚ: Ουσιαστικά μεμονωμένη υποψηφιότητα του Αθανάσιου Λάλου στο νομό Λάρισας, με σαφή στόχο μέσω του τίτλου να αποσπάσει αγροτικές ψήφους.
ΟΔΗ: Πρώτη απόπειρα καταγραφής «γραφικής» υποψηφιότητας, αυτής του Ευστάθιου Πατσαντζή, γνωστού από την παρουσία του στους δρόμους της Αθήνας με χάρτινα βασιλικά στέμματα ή μεγάλα πλακάτ με συνθήματα και ευχές. Υποψήφια ήταν και η σύζυγός του.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ: Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι μπορεί να ήταν περισσότεροι σε αριθμό και σε περισσότερες περιφέρειες, ωστόσο συγκέντρωσαν σχεδόν τις μισές ψήφους απ’ ό,τι το 1974. Μόνο σε έξι περιφέρειες οι υποηφιότητες ξεπέρασαν το 1% των εγκύρων, με κυριότερες τη Δράμα (10,07%) και την Καστοριά (9,01%). Ακολούθησαν η Φλώρινα (4,37%), η Εύβοια (4,10%), η Κέρκυρα (1,42%) και η Καβάλα (1,09%).
Νέα Δημοκρατία
ΝΔ 2.146.365 41,84% 172
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
ΠΑΣΟΚ 1.300.025 25,34% 93
Ενωση Δημοκρατικού Κέντρου
ΕΔΗΚ 612.786 11,95% 15
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΚΚΕ 480.272 9,36% 11
Εθνική Παράταξη
ΕΠ 349.988 6,82% 5
Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων
Συμμαχία 139.356 2,72% 2
Κόμμα Νεοφιλελευθέρων
ΚΝΦ 55.494 1,08% 2
Επαναστατικό Κομουνιστικό Κίνημα Ελλάδας
ΕΚΚΕ 11.895 0,23%
Λαϊκή Δημοκρατική Ενότητα
ΛΔΕ 8.839 0,17%
Εργατική Διεθνιστική Ενωση-Τροτσκιστές
ΕΔΕ-Τροτσκιστές 1.032 0,02%
Ελληνική Χριστιανοκοινωνική Ενωση
ΕΧΕ 777 0,01%
Κομουνιστική Οργάνωση «Μαχητής»
ΚΟ Μαχητής 321
Εργατοαγροτικό Κόμμα Ελλάδας
ΕΚΕ 170
Κτηνοτροφικό-Αγροτικό Κόμμα
ΚΑΚ 84
Ολυμπιακή Δημοκρατία
ΟΔΗ 19
Ανεξάρτητοι-Μεμονωμένοι 22.348 0,44%
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
ΕΔΗΚ: Μετεξέλιξη του σχήματος Ενωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, που συμμετείχε στις εκλογές 1974, ως αυτόνομος κομματικός σχηματισμός πια και όχι ως συνασπισμός διαφορετικών κομμάτων. Ιδρύθηκε το Φεβρουάριο του 1976. Πρόεδρος παρέμεινε ο Γεώργιος Μαύρος. Μετά την αποτυχία στις εκλογές του 1977 (όπου η ΕΔΗΚ συγκέντρωσε περίπου το 60% των ψηφοφόρων της ΕΚ-ΝΔ το 1974) ο Μαύρος παραιτήθηκε και μάλιστα αποχώρησε από το κόμμα. Πρόεδρος ανέλαβε ο Ιωάννης Ζίγδης (Βλ. ΔΕΚ το 1974). Το 1978 επήλθε διάσπαση, τέσσερις βουλευτές προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία και επτά ανεξαρτητοποιήθηκαν. Από στελέχη της ΕΔΗΚ εκείνης της περιόδου ήλθαν αργότερα το ΚΟΔΗΣΟ και η αναβίωση του Κόμματος Φιλελευθέρων. Η παρουσία του κόμματος σχεδόν μηδενίστηκε στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Το 1985 η ΕΔΗΚ συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ και η τελευταία της αυτόνομη παρουσία ήταν στις εκλογές του Ιουνίου 1989. Μετά το θάνατο του Ζίγδη (1997) πρόεδρος ανέλαβε ο Νεοκλής Σαρρής (υποψήφιος με τη Δημοκρατική Αναγέννηση το 2009), όμως το κόμμα δεν είχε ούτε αυτόνομη κάθοδο, ούτε επίσημη εκλογική συνεργασία. Ο Σαρρής απεβίωσε το Νοέμβριο του 2011 και τον διαδέχτηκε ο Σταύρος Καράμπελας. Η ΕΔΗΚ στις εκλογές του 2012 αποφάσισε να συνεργαστεί επισήμως με τον ΣΥΡΙΖΑ-Κοινωνικό Μέτωπο.
ΕΠ: Η Εθνική Παράταξη παραμένει ως σήμερα το πιο πετυχημένο εκλογικά κόμμα του εθνικιστικού-βιλοβασιλικού-ακροδεξιού χώρου. Ιδρυτής του ο Στέφανος Στεφανόπουλος (βουλευτής της συντηρητικής πτέρυγας της Ενωσης Κέντρου πριν τη δικτατορία) και ηγετικό του στέλεχος υπήρξε ο Σπύρος Θεοτόκης, από τα επιφανή στελέχη της ΕΡΕ προδικτατορικά και μετέπειτα βουλευτής με τη ΝΔ. Στις τάξεις του συγκέντρωσε το σύνολο σχεδόν των οπαδών και πολιτικών προσώπων αυτής της ιδεολογίας που είτε δεν ήθελαν, είτε δεν μπορούσαν να συνεργαστούν εκλογικά με τη ΝΔ. Τα μεγαλύτερα ποσοστά του τα πέτυχε στη Ροδόπη (27,31%), όπου εξέλεξε βουλευτή τον Χασάν Ιμάμογλου από τη μουσουλμανική μειονότητα , και στη Λακωνία (16,24%), όπου αναδείχτηκε δεύτερη δύναμη της περιφέρειας. Η αποτυχία του αρχηγού της να εκλεγεί (ο Στεφανόπουλος δήλωσε υποψηφιότητα στο νομό Ηλείας, απ’ όπου είχε πατρογονικές ρίζες, κι όχι στην Αττική, όπου θα εκλεγόταν σίγουρα) αποδυνάμωσαν το κόμμα, που σύντομα διασπάστηκε, καθώς στελέχη του προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία και οδήγησαν στη διάλυσή του.
ΣΥΜΜΑΧΙΑ: Η Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων υπήρξε η πρώτη προσπάθεια δημιουργίας ενός μετώπου δυνάμεων του αριστερού και κεντροαριστερού χώρου. Συμμετείχαν οι δύο σχηματισμοί που, μαζί με το ΚΚΕ, είχαν κατέβει ως Ενωμένη Αριστερά το 1974 (ΕΔΑ και ΚΚΕ Εσωτερικού), καθώς και άλλα τέσσερα κόμματα και ομάδες: Η Χριστιανική Δημοκρατία (πρόεδρος ο Νίκος Ψαρουδάκης), η Πρωτοβουλία για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό (Χαράλαμπος Πρωτοπαπάς), Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία (Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης και στελέχη που είχαν αποχωρήσει από την ΕΚ-ΝΔ) και Σοσιαλιστική Πορεία (Νίκος Κωνσταντόπουλος και στελέχη που είχαν διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ). Σκοπός της Συμμαχίας ήταν η κοινή κάθοδος όλων των κομμάτων του χώρου στις εκλογές (μαζί με ΠΑΣΟΚ, ΕΔΗΚ και ΚΚΕ), η πρόταση βέβαια δεν συζητήθηκε ποτέ σοβαρά. Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες, αλλά το αποτέλεσμα πενιχρό, οπότε κάθε σχηματισμός είτε πήρε αυτόνομο δρόμο, είτε προσχώρησε αλλού. Πήρε τα μεγαλύτερα ποσοστά του σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη (το μεγαλύτερο ήταν το 5,99% στην Α’ Αθηνών).
ΚΝΦ: Το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων ήταν η πρώτη προσπάθεια στη Μεταπολίτευση να συνδεθεί το ιστορικό Κόμμα Φιλελευθέρων με την σύγχρονη πολιτική ζωή, αν και στην ουσία αποτέλεσε ένα προσωποπαγές-τοπικό κόμμα. Αρχηγός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και το πιο προβεβλημένο στέλεχος ήταν ο επί χρόνια βουλευτής της ΕΚ στο Ρέθυμνο Παύλος Βαρδινογιάννης. Αμφότεροι είχαν θέσει υποψηφιότητα ως ανεξάρτητοι το 1974 και, παρ’ ό,τι δεν εξελέγησαν, είχαν αποσπάσει ισχυρά ποσοστά στις εκλογικές τους περιφέρειες. Αυτό έγινε και τώρα: Ο Μητσοτάκης εξελέγη στα Χανιά με ποσοστό 25,71% και ο Βαρδινογιάννης στο Ρέθυμνο με 26,02%. Το κόμμα παρουσίασε υποψήφιους στις περισσότερες περιφέρειες, καθώς και ψηφοδέλτιο επικρατείας, όμως εκτός Κρήτης ξεπέρασε το 2% μόνο σε δύο περιφέρειες (Ζακύνθου και Γρεβενών). Στην Κρήτη κατέκτησε το 69,1% των συνολικών της ψήφων (38.368). Το ΚΝΦ διαλύθηκε όταν ο Μητσοτάκης προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία το 1978.
ΕΚΚΕ: Βλέπε «Βουλευτικές Εκλογές 1974».
ΛΔΕ: Η Λαϊκή Δημοκρατική Ενότητα ήταν ακροαριστερός εκλογικός σχηματισμός με υποψήφιους σχεδόν εξ ολοκλήρου από στελέχη του ΚΚΕ (μ-λ) και λίγους ανένταχτους. Παρουσίασε υποψηφίους σε 33 περιφέρειες και πήρε το καλύτερο ποσοστό στη Σάμο (0,60%).
ΕΔΕ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ: Η Εργατική Διεθνιστική Ενωση ιδρύθηκε το 1963 ως ελληνικός κλάδος της Διεθνούς Επιτροπής της 4ης Διεθνούς. Επαναδραστηριοποιήθηκε μετά το 1974 και συμμετείχε για πρώτη φορά στις εκλογές του 1977 (η «συνωνυμία» με την ακροδεξιά ΕΔΕ του 1974 ουσιαστικά πρόσθεσε το «Τροτσκιστές» στον προσδιορισμό του ονόματος. Το 1985 αποφασίστηκε η μετονομασία του σε ΕΕΚ-Τροτσκιστές (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα – Τροτσκιστές) και επεδίωξε την εκλογική συνεργασία με μετωπικά σχήματα (κυρίως το ΜΕΡΑ). Το 2009 αποφασίστηκε η αυτόνομη κάθοδός του στις εκλογές. Στις εκλογές του 1977 παρουσίασε υποψηφίους σε τέσσερις περιφέρειες (Β’ Αθηνών, Β’ Πειραιά, Α’ Θεσσαλονίκης και Λακωνίας).
ΕΧΕ: Πρώτη προσπάθεια έκφρασης του χριστιανοκοινωνισμού η Ελληνική Χριστιανοκοινωνική Ενωση, με πιο προβεβλημένο στέλεχος τον κοινωνιολόγο, θεολόγο, συγγραφέα και δημοσιογράφο Βασίλειο Τσούπρα. Παρουσίασε υποψηφίους μόνο στις πέντε περιφέρειες της Αττικής.
ΚΟ ΜΑΧΗΤΗΣ: Η Κομουνιστική Οργάνωση Μαχητής ιδρύθηκε το 1972 και επιχείρησε να καλύψει το κενό ανάμεσα στις οργανώσεις του μαρξιστικού-λενινιστικού και του τροτσκιστικού ρεύματος. Μοναδική φορά που κατέβηκε αυτόνομα στις εκλογές ήταν το 1977, το 1981 συνεργάστηκε με την «Κίνηση για μια Επαναστατική Αριστερά». Στην αναμέτρηση παρουσίασε υποψηφίους μόνο σε Α’ και Β’ Αθηνών.
ΕΚΕ: Προσπάθεια για ιστορική «σύνδεση» με το ιστορικό Εργατοαγροτικό Κόμμα του Μεσοπολέμου, που δεν βρήκε ανταπόκριση. Πρόεδρος ο Ηλίας Μέμτσιας, τρεις υποψήφιοι μόνο στο νομό Λάρισας.
ΚΑΚ: Ουσιαστικά μεμονωμένη υποψηφιότητα του Αθανάσιου Λάλου στο νομό Λάρισας, με σαφή στόχο μέσω του τίτλου να αποσπάσει αγροτικές ψήφους.
ΟΔΗ: Πρώτη απόπειρα καταγραφής «γραφικής» υποψηφιότητας, αυτής του Ευστάθιου Πατσαντζή, γνωστού από την παρουσία του στους δρόμους της Αθήνας με χάρτινα βασιλικά στέμματα ή μεγάλα πλακάτ με συνθήματα και ευχές. Υποψήφια ήταν και η σύζυγός του.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ: Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι μπορεί να ήταν περισσότεροι σε αριθμό και σε περισσότερες περιφέρειες, ωστόσο συγκέντρωσαν σχεδόν τις μισές ψήφους απ’ ό,τι το 1974. Μόνο σε έξι περιφέρειες οι υποηφιότητες ξεπέρασαν το 1% των εγκύρων, με κυριότερες τη Δράμα (10,07%) και την Καστοριά (9,01%). Ακολούθησαν η Φλώρινα (4,37%), η Εύβοια (4,10%), η Κέρκυρα (1,42%) και η Καβάλα (1,09%).
Ετικέτες 1977, βουλευτικές, Εθνική Παράταξη, εκλογες, ΚΚΕ, Κόμμα Νεοφιλελευθέρων, Νέα Δημοκρατία, πασοκ, Συμμαχία
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα