Πάρτε τα πίσω…
Χάρηκε πολύς κόσμος που είδε τον Ακη να περνάει το κατώφλι των φυλακών. Από… σημειολογικής άποψης κάτι αξίζει, βέβαια. Αν αναλογιστούμε ποιος υπήρξε ο Ακης, έχει μια σημασία να τον βλέπουμε όπως τον βλέπουμε. Μόνο που τον πληρώνουμε λιγάκι ακριβούτσικα…
Το’ χετε συνειδητοποιήσει ότι ο Ακης τώρα δεν ζει με τα λεφτά που τσούρνεψε από τις μίζες, αλλά με τα λεφτά τα δικά μου και τα δικά σας; Ποιος του πληρώνει τα καθημερινά του γεύματα; Ποιος το ρεύμα για το φως και την τηλεόραση στο κελί του; Ποιος του πληρώνει τον φύλακα και αυτόν που καθαρίζει; Ποιος πληρώνει για να έχει γιατρό ανά πάσα στιγμή που τον χρειαστεί; Εμείς.
Φυσικά το ποσό που αναλογεί στον καθένα μας είναι μηδαμινό, και ξέρω πολλούς που το χαλαλίζουν, μόνο και μόνο για να τους μείνει στο μυαλό η εικόνα του Ακη μέσα στη φυλακή (έστω και χωρίς χειροπέδες, έστω και με… χειραψία του διοικητή, που έσπευσε να τον υποδεχτεί στην πόρτα). Πλην όμως με την τιμωρία και μόνο δεν κάνουμε τίποτα.
Τα 47 εκ. ευρώ που, όπως αναφέρει η δικογραφία, εισέπραξε ο Ακης από μίζες μόνο μέσα σε τρία χρόνια, τα όσα κέρδισε ως τότε και αργότερα και τα όσα δημιούργησε μ’ αυτά μ’ ενδιαφέρουν εμένα. Πάρτε τα πίσω. Εκεί θα σηκωθώ και θα χειροκροτήσω. Στη δήμευση της περιουσίας του. Στην απόδοση στο κράτος αυτών που καταχράστηκε. Εκεί είναι το ζουμί της ιστορίας. Κι εκεί θα κριθεί, τελικά, αν υπάρχει δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον τόπο ή δεν υπάρχει κι αν έχουμε τη διάθεση να τιμωρήσουμε πραγματικά και όχι εικονικά τους ενόχους.
Αυτή τη στιγμή ο Ακης βρίσκεται σ’ ένα κελί σούπερ λουξ, με τηλεόραση και τέσσερα κρεβάτια, το οποίο (άκουσον άκουσον) έχει το δικαίωμα, λέει, να το διαμορφώσει όπως θέλει αυτός με δικά του έξοδα! Δηλαδή να βάλει τραπεζάκια, κουρτίνες, να το βάψει, για να μην αισθάνεται άσχημα, ο κακομοίρης! Την ίδια ώρα τέσσερις μεγαλοδικηγόροι, τους οποίους φυσικά έχει την ευχέρεια να πληρώνει, τρέχουν νυχθημερόν για να βρουν και το παραμικρό παραθυράκι του νόμου μπας και τον γλυτώσουν. Τι θα γινόταν απ’ όλα αυτά αν το κράτος του αποστερούσε την οικονομική δυνατότητα;
Και πώς γίνεται αυτό, θα μου πεις; Μπορείς να κυνηγήσεις μία offshore; Μπορείς να πας στη θεία της γυναίκας του Ακη και να βουτήξεις από το λογαριασμό τα 3 εκ. ευρώ που βρήκες μέσα; Εδώ σε θέλω, κύριε κράτος. Αυτό πρέπει να κάνεις. Γιατί, δυστυχώς, ο Ακης δεν είναι μόνος, ούτε πρέπει να μείνει μόνος. Και τον κοσμάκη πια δεν τον ενδιαφέρουν μόνο τα «θεάματα», αλλά και ο «άρτος». Αν ξέρει ότι ξαλαφρώνει η καμπούρα του από 50 εκ. ευρώ φόρων και χαρατσιών, τότε θα χαμογελάσει περισσότερο…
Το’ χετε συνειδητοποιήσει ότι ο Ακης τώρα δεν ζει με τα λεφτά που τσούρνεψε από τις μίζες, αλλά με τα λεφτά τα δικά μου και τα δικά σας; Ποιος του πληρώνει τα καθημερινά του γεύματα; Ποιος το ρεύμα για το φως και την τηλεόραση στο κελί του; Ποιος του πληρώνει τον φύλακα και αυτόν που καθαρίζει; Ποιος πληρώνει για να έχει γιατρό ανά πάσα στιγμή που τον χρειαστεί; Εμείς.
Φυσικά το ποσό που αναλογεί στον καθένα μας είναι μηδαμινό, και ξέρω πολλούς που το χαλαλίζουν, μόνο και μόνο για να τους μείνει στο μυαλό η εικόνα του Ακη μέσα στη φυλακή (έστω και χωρίς χειροπέδες, έστω και με… χειραψία του διοικητή, που έσπευσε να τον υποδεχτεί στην πόρτα). Πλην όμως με την τιμωρία και μόνο δεν κάνουμε τίποτα.
Τα 47 εκ. ευρώ που, όπως αναφέρει η δικογραφία, εισέπραξε ο Ακης από μίζες μόνο μέσα σε τρία χρόνια, τα όσα κέρδισε ως τότε και αργότερα και τα όσα δημιούργησε μ’ αυτά μ’ ενδιαφέρουν εμένα. Πάρτε τα πίσω. Εκεί θα σηκωθώ και θα χειροκροτήσω. Στη δήμευση της περιουσίας του. Στην απόδοση στο κράτος αυτών που καταχράστηκε. Εκεί είναι το ζουμί της ιστορίας. Κι εκεί θα κριθεί, τελικά, αν υπάρχει δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον τόπο ή δεν υπάρχει κι αν έχουμε τη διάθεση να τιμωρήσουμε πραγματικά και όχι εικονικά τους ενόχους.
Αυτή τη στιγμή ο Ακης βρίσκεται σ’ ένα κελί σούπερ λουξ, με τηλεόραση και τέσσερα κρεβάτια, το οποίο (άκουσον άκουσον) έχει το δικαίωμα, λέει, να το διαμορφώσει όπως θέλει αυτός με δικά του έξοδα! Δηλαδή να βάλει τραπεζάκια, κουρτίνες, να το βάψει, για να μην αισθάνεται άσχημα, ο κακομοίρης! Την ίδια ώρα τέσσερις μεγαλοδικηγόροι, τους οποίους φυσικά έχει την ευχέρεια να πληρώνει, τρέχουν νυχθημερόν για να βρουν και το παραμικρό παραθυράκι του νόμου μπας και τον γλυτώσουν. Τι θα γινόταν απ’ όλα αυτά αν το κράτος του αποστερούσε την οικονομική δυνατότητα;
Και πώς γίνεται αυτό, θα μου πεις; Μπορείς να κυνηγήσεις μία offshore; Μπορείς να πας στη θεία της γυναίκας του Ακη και να βουτήξεις από το λογαριασμό τα 3 εκ. ευρώ που βρήκες μέσα; Εδώ σε θέλω, κύριε κράτος. Αυτό πρέπει να κάνεις. Γιατί, δυστυχώς, ο Ακης δεν είναι μόνος, ούτε πρέπει να μείνει μόνος. Και τον κοσμάκη πια δεν τον ενδιαφέρουν μόνο τα «θεάματα», αλλά και ο «άρτος». Αν ξέρει ότι ξαλαφρώνει η καμπούρα του από 50 εκ. ευρώ φόρων και χαρατσιών, τότε θα χαμογελάσει περισσότερο…
Ετικέτες ακης, κλεμμενα, μιζες, τσοχατζοπουλος, φυλακη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα