Τα δέκα κόμματα που δεν κατεβαίνουν

Αλλαγμένο κατά τουλάχιστον 1/3 (!) είναι το κομματικό σκηνικό που θα αντιμετωπίσουμε μπροστά στο παραβάν της 17ης Ιουνίου. Από τα 31 κόμματα που πήραν έστω και μία ψήφο στις προηγούμενες εκλογές της 6ης Μαϊου τα δέκα δεν θα λάβουν μέρος στην διαδικασία του Ιουνίου. Αυτά τα δέκα κόμματα τα ψήφισαν συνολικά σχεδόν 450.000 πολίτες, δηλαδή το 7% του εκλογικού σώματος, οπότε σε ένα περιβάλλον πολωμένο, όπως αυτό που ζούμε, είναι πολύ σημαντικό το πού θα κατευθυνθούν αυτές οι ψήφοι. Ας τα δούμε αναλυτικά:

Δημοκρατική Συμμαχία (161.595 ψήφοι): Η προσχώρηση της Ντόρας Μπακογιάννη στη Νέα Δημοκρατία και η τοποθέτησή της ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας προφανώς «σπρώχνει» τους περισσότερους ψηφοφόρους προς αυτό το χώρο. Σε περιοχές όπου η Μπακογιάννη έχει προσωπική επιρροή ή προβεβλημένους υποψήφιους (όλοι οι νομοί της Κρήτης, Ηλεία, Ευρυτανία και Α’ Αθηνών) είναι λογικό να περιμένουμε μεταφορά των ψήφων σχεδόν «μονοκούκι». Διαρροές θα υπάρξουν σίγουρα προς τη ΔΗΜΑΡ (μετά την προσχώρηση σε αυτό το κόμμα του Ιλχάν Αχμέτ, ο οποίος πήρε 12.500 ψήφους και σχεδόν 18% στο νομό) και ενδεχομένως προς τη Δημιουργία Ξανά, κυρίως από ψηφοφόρους με φιλελεύθερο προσανατολισμό που ψήφισαν ΔΗΣΥ κυρίως ιδεολογικά, σε περιοχές όπου δεν υπήρχε πολύ γνωστός υποψήφιος.
Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία (114.058 ψήφοι): Τα κόμματα υφίστανται μεν, αλλά η συνεργασία τους με τη Δημιουργία Ξανά τα εξαφάνισε από την ονομασία. Σύμφωνα με δηλώσεις των επικεφαλής τους πρόκειται για εκλογική συνεργασία, δηλαδή τα κόμματα θα βαδίσουν διαφορετικούς δρόμους σε περίπτωση που ξεπεράσουν το 3%. Η πρόσθεση των ψήφων Δημιουργίας Ξανά και της Δράσης-Φιλελεύθερης Συμμαχίας στις εκλογές της 6ης Μαϊου δίνει ακριβώς 250.000 ψήφους (και ποσοστό 3,95%), άρα το ζήτημα για το μόρφωμα αυτό είναι να διατηρήσει τουλάχιστον το 75% των ψηφοφόρων του πριν ένα μήνα για να έχει κοινοβουλευτική παρουσία. Με δεδομένες, πάντως, τις αποχωρήσεις βασικών στελεχών της Δημιουργίας Ξανά σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συνεργασία παρατηρείται αναβρασμός, που ενδεχομένως θα πιέσει το ποσοστό προς τα κάτω.
Κοινωνική Συμφωνία (60.597 ψήφοι): Η Λούκα Κατσέλη σίγουρα θα πιέσει τους ψηφοφόρους της προς την κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο η μη συμμετοχή της σε ψηφοδέλτιο (ούτε των άλλων στελεχών, ειδικά του Χάρη Καστανίδη στη Θεσσαλονίκη) απελευθερώνει τους ψηφοφόρους που κατέληγαν στην επιλογή τους κυρίως με πρόσωπα και όχι με ιδεολογίες. Ενα μέρος αυτών των ψηφοφόρων (μπορεί να είναι και οι μισοί) θα κατευθυνθεί πίσω στο ΠΑΣΟΚ, το ρεύμα θα παρατηρηθεί περισσότερο σε περιοχές εκτός Αθήνας, όπου υπήρχαν αξιοπρεπή ποσοστά.
ΟΧΙ (58.426 ψήφοι): Η συνεργασία ΕΠΑΜ-Δημοκρατικής Αναγέννησης και άλλων κινημάτων (Δημήτρης Καζάκης-Στέλιος Παπαθεμελής) δεν κατεβαίνει στις εκλογές και προτρέπει τους φίλους του να ψηφίσουν αντιμνημονιακά. Λογικό είναι οι περισσότερες ψήφοι να κατευθυνθούν προς εκείνες τις δυνάμεις (κυρίως ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ΔΗΜΑΡ και Ανεξάρτητοι Ελληνες), ωστόσο στη Θεσσαλονίκη και τους νομούς της Βόρειας Ελλάδας κάποιο μέρος των ψήφων θα επαναπατριστούν στο ΠΑΣΟΚ (κυρίως το περιβάλλον του Παπαθεμελή που ψήφισε με βάση το πρόσωπο το Μάιο).
Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας (38.225 ψήφοι): Το κόμμα των αποστράτων συγκέντρωσε αρκετές ψήφους στις περιοχές με σημαντική στρατιωτική παρουσία (Εβρος, δήμος Σαλαμίνας κτλ.), άρα λογικό είναι να συμπεράνουμε ότι από εκείνο το χώρο πήρε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ψήφων του. Το κόμμα διέψευσε τυχόν συνεργασία με τον ΛΑΟΣ, οι συντηρητικοί ψηφοφόροι του θα κατευθυνθούν προς Νέα Δημοκρατία, ΛΑΟΣ, ένα μικρό μέρος και προς Χρυσή Αυγή.
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα-Τροτσκιστές (6.098 ψήφοι), Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ (2.579 ψήφοι) και Οργάνωση Κομουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (1.857 ψήφοι): Τρία κόμματα της εξωβουλευτικής αριστεράς με συνολικά 10.000 ψήφους, που μπορεί να θεωρηθούν κρίσιμοι για το τελικό αποτέλεσμα. Ολα δεν συμμετέχουν στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση για οικονομικούς λόγους. Κάποιοι από τους ψηφοφόρους τους μπορεί να κατευθυνθούν στον ΣΥΡΙΖΑ λόγω της προοπτικής μιας αριστερής κυβέρνησης, αν και τα κόμματα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν καταφερθεί εναντίον του Συνασπισμού. Από το ΕΕΚ ένα κομμάτι θα κατευθυνθεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Οι πιο σκληροπυρηνικοί ψηφοφόροι θα προτιμήσουν την αποχή ή το λευκό/άκυρο.
Αξιοπρέπεια, Ελληνες Οικολόγοι: Κόμματα που συγκέντρωσαν πολύ μικρό αριθμό ψήφων, ενδεχομένως κάποιοι από τους ψηφοφόρους τους θα προτιμήσουν και πάλι κάποια περιθωριακά κόμματα.

Τρία εκατομμύρια νέοι ψηφοφόροι!

Οσοι θεωρούν ότι οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα αποτυπώσουν ένα παρεμφερές εκλογικό αποτέλεσμα μ’ αυτές του Μαϊου, με κάποιες αυξομειώσεις στα ποσοστά και στις έδρες, προφανώς δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους σ' αυτό το στοίχημα τρεις πολύ ισχυρούς παράγοντες:

1. Τη ρευστότητα του εκλογικού σώματος ακόμα κι ανάμεσα σ’ αυτούς που είδαν την επιλογή τους να εκπροσωπείται στη βουλή (και υποτίθεται θα ήταν πιο… κατασταλλαγμένοι). Μια ματιά στις μετακινήσεις ψηφοφόρων στη δεύτερη δημοσκόπηση της Marc για τον Alpha (όπου εμφανίζεται π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ να ενισχύεται με 8,3% των ψηφοφόρων της… Χρυσής Αυγής και η ΝΔ να παίρνει το 6,1% όσων ψήφισαν ΔΗΜΑΡ) δείχνει ξεκάθαρα ότι έχει πέσει κάθε ιδεολογικό τείχος κι ο καθένας μετακινείται όπου θέλει. Αρα είναι πολύ πιθανό ένα σημαντικό μέρος των ψήφων (που μπορεί να πλησιάσει και το 20%, δηλαδή ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι σε απόλυτους αριθμούς) των επτά πρώτων κομμάτων να ψηφίσουν διαφορετικά απ’ ό,τι στις 6 Μαϊου.
2. Το υψηλό ποσοστό αποχής (35%) στις εκλογές του Μαϊου και ο πολωτικός χαρακτήρας της νέας αναμέτρησης δίνουν την εντύπωση ότι η συμμετοχή θα είναι αυξημένη. Ηδη από το ΠΑΣΟΚ διαρρέουν πληροφορίες περί… κινητοποίησης ετεροδημοτών. Προφανώς κάποιοι δεν θα χρειαστούν κομματική στήριξη για να ψηφίσουν. Ακόμα και στα επίπεδα του 2009 να φτάσουμε (70% συμμετοχή) αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε πάνω από μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους οι οποίοι δεν είχαν «εκφραστεί» στις εκλογές του Μαϊου και με τον όγκο τους μπορούν να επηρεάσουν τα δεδομένα. Αν, δε, φτάσουμε σε επίπεδα συμμετοχής 2004 (76,5%) ο αριθμός των «νέων» ψηφοφόρων μπορεί να ξεπεράσει το εκατομμύριο.
3. Τους πάνω από ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους (για την ακρίβεια το 19,03% του εκλογικού σώματος) που ψήφισαν το Μάιο κόμματα που δεν μπήκαν στη βουλή και μπορεί να κατευθυνθούν τώρα προς μία διαφορετική επιλογή. Είτε επειδή τα κόμματα της προτίμησής τους θα προσχωρήσουν σε μεγαλύτερους σχηματισμούς (βλέπε ΔΗΣΥ και ίσως ΛΑΟΣ σε ΝΔ, ενδεχομένως Κοινωνική Συμφωνία σε ΣΥΡΙΖΑ κτλ.), είτε επειδή οι ίδιοι θα θεωρήσουν ότι πρέπει να αλλάξουν την επιλογή τους, είτε επειδή κάποια κόμματα μπορεί να μην λάβουν μέρος στις εκλογές λόγω δυσβάσταχτου οικονομικού κόστους.
Εχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με σχεδόν τρία εκατομμύρια (!) νέους ψηφοφόρους, ανθρώπους που 40 μέρες μετά την πρώτη κάλπη μπορούν να αλλάξουν τελείως το αποτέλεσμα. Αν σ’ αυτό προσθέσουμε και το εύρημα όλων των εταιρειών δημοσκοπήσεων ότι σχεδόν ένας στους πέντε ψηφοφόρους αποφάσισε τι θα ψηφίσει μέσα στο παραβάν (!) τότε δεν αποκλείεται τα αποτελέσματα Μαϊου-Ιουνίου να μπουν στο βιβλίο Γκίνες ως αυτά με τη μεγαλύτερη… απόκλιση σε διάστημα μόλις 40 ημερών!

Πώς υπολογίζουμε αν "βγαίνουν τα κουκιά"

Για να μην σας παραμυθιάζουν οι γνωστοί ξερόλες σχετικά με το ποσοστό που χρειάζεται ένα κόμμα (ή ένας αριθμός κομμάτων που θα έχουν συμφωνήσει να συνεργαστούν, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι κάποιο απ’ αυτά θα είναι πρώτο και θα πάρει το μπόνους των 50 εδρών) για να φτάσει τον μαγικό αριθμό 151 και να σχηματίσει κυβέρνηση, να μια απλή εξήγηση αυτού του εκλογικού νόμου-σπαζοκεφαλιά.
Ολοι λένε ότι το ποσοστό «αυτοδυναμίας» εξαρτάται από το ποσοστό των κομμάτων που δεν μπαίνουν στη βουλή κι όσο μεγαλώνει το ποσοστό των κομμάτων εκτός βουλής, τόσο μικραίνει ο πήχης του 151. Πράγματι έτσι είναι, όμως δεν χρειάζεται κάποια… μαγική συνάρτηση και εξίσωση για να το υπολογίσεις, αλλά μια απλή αφαίρεση και δύο απλές διαιρέσεις.
Ο εκλογικός νόμος λαμβάνει υπ’ όψιν του στην κατανομή των εδρών ΜΟΝΟ τις ψήφους των κομμάτων που έχουν περάσει το 3% κι έτσι δικαιούνται κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Κάτι που σημαίνει ότι από τις εκλογές της 6ης Μαϊου μπορεί να βγήκαν από την κάλπη 6.324.104 έγκυρα ψηφοδέλτια, ωστόσο ο νόμος έλαβε υπ’ όψιν του μόνο 5.120.846, δηλαδή το άθροισμα των ψήφων που πήραν τα επτά κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ανεξάρτητοι Ελληνες, ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή, ΔΗΜΑΡ), τα οποία πέρασαν το 3%. Τα υπόλοιπα (ένα εκατομμύριο ψήφοι και βάλε) πήγαν στα σκουπίδια.
Αφού ο νόμος προβλέπει ότι εκτός από το μπόνους των 50 εδρών οι υπόλοιπες 250 κατανέμονται απολύτως αναλογικά, δεν έχουμε παρά να διαιρέσουμε το σύνολο των ψηφοδελτίων που λαμβάνει υπ’ όψιν του ο εκλογικός νόμος (όσων κομμάτων έχουν περάσει το 3%) με το 250 για να βρούμε τον αριθμό των ψήφων που «βγάζουν» μία βουλευτική έδρα. Για παράδειγμα στις εκλογές της 6ης Μαϊου η διαίρεση είναι 5.120.846/250=20.483,4.
Μία απλή διαίρεση, λοιπόν, του αριθμού αυτού με τον αριθμό των ψήφων που έχει πάρει το κόμμα που προτιμούμε (ή τα κόμματα, αν πρόκειται να δημιουργηθούν μέτωπα, κάτι που φαντάζει πιθανό) μας δίνει αμέσως τον αριθμό των εδρών που θα πάρει. Ετσι θα ξέρουμε ανά πάσα στιγμή (και χωρίς βοήθεια) αν τα «κουκιά» βγαίνουν για να γίνει κυβέρνηση ή όχι και θα γνωρίζουμε εξαρχής ποιος θα κερδίσει το στοίχημα της εξουσίας.

Να μάθουμε τι σημαίνει δραχμή

Ολα τα κόμματα που τάσσονται εναντίον του μνημονίου έχουν ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα: Αναφέρονται σε καταστάσεις και περιστατικά που ο λαός τα έχει ζήσει, έχει πλήρη εικόνα της κατάστασης και φυσικά τα αποδοκιμάζει.

Για να αποκατασταθεί η ισορροπία το δίκαιο είναι να μάθουμε ακριβώς και εμπεριστατωμένα, χωρίς φόβο και κινδυνολογία, τις συνέπειες εξόδου από το ευρώ. Να μας περιγράψει κάποιος ακριβώς πώς θα είναι η καθημερινότητά μας τις πρώτες μέρες, τους πρώτους μήνες, ακόμα και τα πρώτα χρόνια μετά τη βίαιη επιστροφή στη δραχμή.

Ο μέσος Ελληνας έχει ένα τεράστιο κενό γνώσης για το συγκεκριμένο ζήτημα, που τον αφορά άμεσα και αφορά και την ψήφο του στις επόμενες εκλογές. Και το αντιμετωπίζει με τη λογική «και τι θα γίνει, δηλαδή, αποκλείεται να είναι χειρότερα από τώρα». Ενώ στην πραγματικότητα, αν ρίξουμε μια ματιά και σε όλα τα κράτη που πέρασαν τέτοιες ή παρόμοιες καταστάσεις βίαιης προσαρμογής σ’ ένα νέο νομισματικό σύστημα, αυτά που ζούμε τώρα, τα πολύ δύσκολα, θα μας θυμίζουν συνθήκες Σκανδιναβίας και Ελβετίας σε σχέση μ’ αυτά που θα ζήσουμε αν μας επιβληθεί η επιστροφή στη δραχμή.

Κι επειδή όσοι προβλέπουν το μέλλον (ακόμα κι αν είναι ειδικοί οικονομολόγοι) παρεξηγούνται, ως και λοιδωρούνται επειδή τάχα «εξυπηρετούν συμφέροντα» και «βάζουν διλήμματα για να είναι φοβισμένος και υποταγμένος ο λαός», ας απαντήσουμε με εικόνες. Τι έγινε στο Εκουαδόρ το 2008, στην Αργεντινή το 2002, τι έγινε στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τι έγινε ακόμα και στην ηττημένη Γερμανία αμέσως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και μετά να παίξουμε πόκερ και στοίχημα με το μέλλον της Ελλάδας.

Ας μάθουμε, ως αντίβαρο, και τι έγινε στην Ισλανδία το 2008, διότι πολύς κόσμος προβάλλει την Ισλανδία ως το καλύτερο «παράδειγμα» πτώχευσης. Κι όταν τα μάθουμε όλα αυτά καλά και κάνουμε και τις απαραίτητες συγκρίσεις και αναγωγές σχετικά με το τι έγινε σ’ αυτές τις χώρες και τι θα μπορούσε να γίνει στη δική μας, τότε μόνο να αποφασίσουμε αν θέλουμε ευρώ ή δραχμή.

Απόλυτη ανάγκη για νέες εκλογές

Οι νέες εκλογές είναι επιβεβλημένες. Οχι μόνο διότι ο λαός με τους συσχετισμούς που δημιούργησε με την ψήφο του δεν έδωσε ένα σαφές μήνυμα για το πού θέλει να καταλήξει, αλλά διότι το κοινοβούλιο που προέκυψε απ’ αυτές τις εκλογές δεν εκπροσωπεί παρά μόνο τους μισούς Ελληνες!
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, δικαίωμα ψήφου στις εκλογές της 6ης Μαϊου είχαν 9.949.401 πολίτες. Απ’ αυτούς το άσκησαν 6.476.751, το 65%. Κι από αυτούς μόνο οι 5.120.526 είδαν την επιλογή τους να εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο, δηλαδή ψήφισαν ένα από τα επτά πρώτα κόμματα που πέρασαν το όριο του 3% και εξέλεξαν βουλευτές.

Σε απόλυτους αριθμούς τα ποσοστά είναι απογοητευτικά για το επίπεδο εκπροσώπησης της δημοκρατίας μας. Το τεράστιο ποσοστό αποχής και το όριο του 3% που άφησε χωρίς φωνή σχεδόν έναν στους πέντε που πήγε να ψηφίσει την περασμένη Κυριακή στρεβλώνουν ακόμα περισσότερο και το κλίμα και τα μηνύματα της κάλπης. Διότι υπάρχει ένα κόμμα που βγήκε μεν πρώτο (ΝΔ), αλλά σε απόλυτους αριθμούς δεν εκφράζει ούτε το 12% των ψηφοφόρων (!) κι ένα κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) που έχει στρέψει όλα τα βλέμματα της Ευρώπης πάνω του αν και μετά βίας περνάει το 10% στην αντίστοιχη εκπροσώπηση. Ποιος θα έβαζε στοίχημα ότι μπορούν να εκφράσουν καλύτερα το λαό;

Πολλοί θα βρεθούν να πουν (και δεν θα έχουν άδικο) ότι ο αριθμός των εγγεγραμμένων είναι υπέρογκος και δεν είναι αυτό πραγματικά το ποσοστό της συνειδητής αποχής. Ας το δεχτούμε. Θα πρέπει, όμως, να δεχτούν κι αυτοί ότι οι Ελληνες που δεν άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα όχι γιατί δεν μπορούσαν, αλλά γιατί δεν ήθελαν, βαρέθηκαν  τις διαδικασίες για ψήφο ετεροδημότη ή λυπήθηκαν τα έξοδα για ένα ταξίδι στην ιδιαίτερη πατρίδα τους (ή την επιστροφή τους από το εξωτερικό) είναι σίγουρα περισσότεροι σε αριθμό ακόμη κι από τις ψήφους που συγκέντρωσε η Νέα Δημοκρατία! Αν δεχτούμε ότι το 2004, όχι πολύ μακριά χρονικά, το ποσοστό συμμετοχής ήταν 76,50% (και σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2000 και μετά ξεπέρασε το 70%) πρόκειται για ένα τεράστιο τμήμα του κόσμου, το οποίο προτίμησε να μην τοποθετηθεί.
Θα μείνουν όλοι αυτοί σιωπηλοί; Τώρα που τίθεται το μέγα ερώτημα για το πού θέλουμε να πάει η χώρα;
Και αυτοί που έμειναν εκτός βουλής, οι οποίοι είναι ακριβώς 1.203.578 (πάλι περισσότεροι απ’ όσους ψήφισαν το πρώτο κόμμα!) τι θα κάνουν; Θα επιδιώξουν την ένωση με επίσης εξωκοινοβουλευτικές συγγενείς δυνάμεις για να υπερβούν το όριο; Θα προτιμήσουν την ένταξη σ’ έναν ήδη κοινοβουλευτικό σχηματισμό; Η μήπως θα λυγίσουν από τα έξοδα μιας απανωτής εκλογικής αναμέτρησης και δεν θα λάβουν μέρος;
Ο,τι κι αν γίνει, μιλάμε για την έκφραση συνολικά πάνω από 2 εκατομμυρίων ανθρώπων, που δεν μπορούν ούτε να είναι σιωπηλοί, ούτε φιμωμένοι από τα «τερτίπια» του εκλογικού νόμου.

Λόγος και αντίλογος για το μνημόνιο...

Στις εκλογές της 6ης Μαϊου ο Ελληνας ψηφοφόρος βρέθηκε αντιμέτωπος με το απόλυτο αδιέξοδο. Από τη μία τα δύο κόμματα που διαφέντεψαν τη ζωή του από τη Μεταπολίτευση και μετά έφεραν την κατάσταση σ’ αυτό το χάλι, και τον παρότρυναν να τα εμπιστευθεί και πάλι, διότι «θα έσωναν τη χώρα από την άτακτη χρεοκοπία». Κι από την άλλη διάφορα άλλα κόμματα, που του έταξαν ότι θα καταγγείλουν το μνημόνιο, θα πετάξουν στα μούτρα των ξένων τα λεφτά των δανείων, θα καταργήσουν τα χαράτσια, θα βρουν την απόλυτη συνταγή της πάταξης της φοροδιαφυγής, δεν θα κάνουν καμία απόλυση απ’ αυτές που προετοίμαζε η τρόικα και οι ως τώρα κυβερνήτες. Κι όχι μόνο αυτό, υπόσχονται ότι θα μας οδηγήσουν και στην ανάπτυξη.
Η επιλογή ήταν εύκολη. Ακριβώς όπως το 2009. Όταν ο Καραμανλής, διαισθανόμενος ότι έτσι που τα’ χε καταφέρει και δεν είχε κάνει τίποτα όσο είχε αυτός το τιμόνι, προτίμησε να κάνει μια προεκλογική εκστρατεία αυτοκτονίας, τάζοντας μόνο μειώσεις και περικοπές. Και την ίδια ώρα ο Γιώργος μας παραμύθιαζε ότι «λεφτά υπάρχουν». Κορόιδο ήταν ο Ελληνας να ψηφίσει τις σίγουρες περικοπές; Ψήφισε αυτόν που του έδωσε ένα διέξοδο, που υποσχέθηκε ότι δεν θα του έκοβε. Με τα γνωστά αποτελέσματα…
Ετσι και τώρα. Κορόιδο είναι ο κόσμος να ψήφιζε ότι θα συνέχιζε αγόγγυστα να δέχεται καρπαζιές, όλο και πιο δυνατές, στον ήδη κόκκινο σβέρκο του; Πήγε μ’ αυτόν που του έδωσε ένα διέξοδο, που του είπε ότι δεν θα τον καρπαζώσει. Πήγε με την επιλογή που δίνει ελπίδα, με αυτόν που είπε ότι θα κερδίσουμε το στοίχημα.
Δίνει όμως, πράγματι; Η μήπως είναι κι αυτή φρούδα, όπως το «λεφτά υπάρχουν» πριν τρία χρόνια; Είναι ρεαλιστικό να λες ότι θα καταγγείλεις το μνημόνιο και στη συνέχεια θα πας στην Ευρώπη να διαπραγματευθείς; Είναι ρεαλιστικά αυτά που υπόσχεσαι;
Το λέω από την αρχή. Δεν είμαι οικονομολόγος. Ανήσυχος είμαι, όπως όλοι. Και με το φτωχό μυαλό μου βάζω κάτω τα πράγματα, να δω αν μπορούν να ταιριάξουν με τη φτωχή μου λογική.
Κατ’ αρχάς, η καταγγελία του μνημονίου. Στα δικά μου μάτια φαίνεται τουλάχιστον αστείο να τους πούμε εξαρχής ότι καταργούμε όλα όσα έχουμε συμφωνήσει να κάνουμε και να περιμένουμε οι δανειστές μας να συνεχίζουν να μας δίνουν λεφτά. Το κακό αυτό μνημόνιο το υπογράψαμε και τις βαριές αυτές δεσμεύσεις τις αναλάβαμε επειδή πια οι Ευρωπαίοι δεν μας εμπιστεύονται. Τόσα χρόνια μας δάνειζαν, τώρα που φτάσαμε στο μη παρέκει και τα λεφτά τους κινδυνεύουν προσπαθούν να τα εξασφαλίσουν. Και προφανώς ξέρουν ότι αν ο δρόμος που διάλεξαν πάει προς τα βράχια, μόνοι τους θα υποχρεωθούν να τον αλλάξουν, για να συνεχίσουν να έχουν την ελπίδα ότι θα πάρουν τα λεφτά τους. Αν, λοιπόν, καταγγείλουμε το μνημόνιο, λεφτά δεν έχει.
Ο αντίλογος είναι σαφής. «Γιατί μας δάνειζαν τόσα χρόνια; Για να μας βάλουν στο χέρι, να μας εξαθλιώσουν και να πάρουν μπιρ παρά ό,τι καλό έχουμε, ήλιο, πετρέλαια, οικόπεδα φιλέτα, εταιρείες κτλ». Μα, η κοινή λογική έτσι δεν λέει ότι αντί να προσπαθήσουν να μας σώσουν, θα έπρεπε να μας οδηγήσουν προς την άτακτη χρεοκοπία, αφού σε τέτοια περίπτωση αυτοί θα έχουν το σκληρό νόμισμα και θα μπορούν να βάλουν χέρι σε οτιδήποτε θέλουν με το πολύ 1/3 των χρημάτων που χρειάζονται με την υπάρχουσα ισοτιμία;
Κι άλλωστε, σε μια λυκοφιλία, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, τι περιμέναμε; Ανθρωπισμό; Να μας δανείσουν επειδή λυπούνται την κατάντια μας; Τόσα χρόνια που μας χρυσοπλήρωσαν, από τα ΜΟΠ του 1985 και πέρα (και για να μην το πάμε μόνο στους κακούς, αναίσχυντους πολιτικούς, πέστε μου αν δεν ξέρετε τουλάχιστον έναν που να εισέπραττε επιδοτήσεις, δικαίως ή αδίκως) και ξεκοκαλίζαμε τα δάνεια, δεν ξέραμε ότι ήταν δανεικά; Και ότι κάποια στιγμή θα τελειώσουν και θα πρέπει να πληρώσουμε;
Πριν, λοιπόν, βάλουμε στο στόχαστρο την κάθε Μέρκελ και τον κάθε Σόιμπλε, μήπως είναι καλύτερο να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση τους; Για παράδειγμα, αν η Ελλάδα δεν είχε τα προβλήματα που είχε και τα αντιμετώπιζε π.χ. η Σλοβακία, και ήταν στο χείλος της χρεοκοπίας, τι θα έλεγε η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων; «Βοηθήστε τους Σλοβάκους που είναι εταίροι μας στην Ευρώπη», να πληρώνουμε εμείς τους φόρους μας κανονικά για να τα παίρνουν οι Σλοβάκοι; Η, μήπως, από την αρχή θα λέγαμε «βρε δεν πάνε να πνιγούν τα ζωντόβολα, αφού τα κάνανε έτσι όπως τα κάνανε ας τα λουστούν κιόλας».  Κι αν δεν το λέγαμε από την αρχή, μάλλον σίγουρα θα μας ερχόταν στο μυαλό αν μαθαίναμε ότι οι Σλοβάκοι όχι μόνο δεν δέχονται να δεσμευτούν για κάποια πράγματα που θα διασφαλίσουν τα χρήματα που τους δίνουμε, αλλά ετοιμάζονται να καταγγείλουν τη σύμβαση, απαιτώντας όμως από εμάς να συνεχίσουμε να τους δίνουμε λεφτά!
Υπάρχει κι άλλος αντίλογος. «Ολα είναι μπλόφα. Δεν θα μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε. Δεν είδατε που τα έλεγε κιόλας η Μέρκελ όταν υπογράφηκε το δεύτερο μνημόνιο; Αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα θα παρασύρει την ευρωζώνη και… τέζα η Γερμανία, που δεν θα μπορεί πια να κάνει εξαγωγές». Εδώ πάμε σε πιο σκοτεινά σημεία. Υπάρχουν οικονομολόγοι που λένε ότι το ευρώ μπορεί να αντέξει την έξοδο της Ελλάδας, άλλοι που λένε ότι δεν μπορεί. Είναι θέμα εκτίμησης και συμφερόντων, μάλλον.
Το θέμα είναι αν είμαστε έτοιμοι, σαν χώρα, να δοκιμάσουμε αυτή τη μπλόφα. Διότι περί μπλόφας πρόκειται. Δεν πας να βρεις με τον άλλο μία λύση, πας και του λες στα μούτρα του, μάλιστα με ειρωνικό χαμόγελο, ότι «αφού ήσουν τόσο ηλίθιος και με δέχτηκες στην ευρωζώνη πριν δέκα χρόνια, τώρα δεν μπορείς να απαλλαγείς από εμένα, θα με πληρώνεις στον αιώνα τον άπαντα επειδή χωρίς εμένα θα καταρρεύσεις». Δεν πας να διαπραγματευθείς τη δική σου δύναμη, αλλά την αδυναμία του άλλου.
Κι έστω ότι αυτό έχει βάση. Οτι η ευρωζώνη δεν μπορεί, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, να αντέξει τους κλυδωνισμούς από την έξοδο της Ελλάδας. Τι θα κάνει η Ευρώπη; Θα σκύψει το κεφάλι και θα πει «αφού ήμουν τόσο ηλίθιος που τους δέχτηκα στην ευρωζώνη θα τους πληρώνω τώρα»; Την ώρα που βάζει όρους και μνημόνια και σε Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία, ετοιμάζεται και στην Ιταλία; Δεν θα επαναστατήσουν όλοι αυτοί; Δεν θα πουν «καλά, εμείς βλάκες είμαστε που δεχτήκαμε τα μνημόνια; Τα καταγγέλουμε κι εμείς»! Και… πάπαλα το ευρώ και η ευρωζώνη.
Πιο λογικό στη σκέψη μου φαντάζει ότι αν εξωθήσουμε στα άκρα τους μεγάλους, αυτοί θα μας απαντήσουν να πάμε να πνιγούμε. Και μπορεί το ευρώ να κλυδωνιστεί για ένα διάστημα, όχι τόσο εξαιτίας της Ελλάδας που είναι ένα μικρό μέρος της ευρωπαϊκής οικονομίας, όσο επειδή οι αγορές θα φοβηθούν ότι αφού άνοιξε η πόρτα θα ακολουθήσουν και μεγαλύτεροι «παίκτες» της οικονομίας, και ειδικά η Ισπανία. Αλλά αυτοί που έχουν τα λεφτά θα λυσσάξουν να το στηρίξουν, και παράλληλα θα στείλουν κι ένα μήνυμα στις άλλες χώρες που έχουν ή ετοιμάζονται να αποκτήσουν μνημόνιο, ότι «μην μας κάνετε τον μάγκα γιατί θα σας πετάξουμε από το παράθυρο». Και η κατάσταση που θα επικρατήσει στην Ελλάδα μετά τη χρεοκοπία θα είναι το καλύτερο παράδειγμα προς αποφυγή για όσους είναι κοντά στο γκρεμό, ώστε να πειθαρχήσουν…
Χρησιμοποιώντας αυτό το επιχείρημα, το «μη με αφήσετε να χρεοκοπήσω γιατί θα σας πάρω μαζί μου», η Ελλάδα μοιάζει με τον Σαμψών. Που αποφάσισε να πεθάνει μεν, αλλά είπε και το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» και τους πήρε όλους μαζί του. Κι αυτός πέθανε, όμως. Προσωπικά, αν είναι να πεθάνω, αδιαφορώ αν μαζί μου θα πεθάνουν κι άλλοι 500 ή θα πάω μόνος μου. Αν ήταν να σωθώ εγώ, θα μπορούσα να δεχτώ ότι υπάρχουν και μυαλά που θα το δέχονταν. Να σωθούμε εμείς και να ρίξουμε στο γκρεμό όλους τους άλλους. Αμφιβάλλω, όμως, για το πώς η διακοπή του δανεισμού μπορεί την άλλη μέρα να φτιάξει τη ζωή μου, την καθημερινότητά μου.
Και φτάνουμε στο ζουμί της υπόθεσης. Τη χρεοκοπία. Την οποία πια πολλοί έχουν αρχίσει να απαξιώνουν πια. Με το γνωστό επιχείρημα «τι έχω να χάσω»; Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ανήκει πια σε τρεις κατηγορίες: Είτε είναι μισθωτοί, συνταξιούχοι και δημόσιοι υπάλληλοι κι έχουν δει τα εισοδήματά τους να μειώνονται σχεδόν στο μισό, είτε είναι άνεργοι, και ειδικά νέοι άνεργοι χωρίς προοπτική να βρουν δουλειά αφού δεν υπάρχουν δουλειές, είτε είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες και είδαν τους τζίρους τους να εξανεμίζονται. Ολοι αυτοί είτε μειώνουν τα έξοδα στα απολύτως απαραίτητα, είτε επιβιώνουν από τα έτοιμα, είτε βρίσκονται στο υπέρτατο αδιέξοδο, αφού… δεν έχουν έτοιμα να φάνε. Κι όλοι αυτοί δεν έχουν καμία αίσθηση ασφάλειας της εργασίας τους, της υγείας τους, της παιδείας, της προσωπικής περιουσίας. Οπότε, σου λέει, ας γίνει και χρεοκοπία, πόσο χειρότερα μπορεί να είναι από αυτό που ζω ήδη;
Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Ενα ωραίο βράδυ Παρασκευής (που θα έχει κλείσει το χρηματιστήριο) θα ανακοινωθεί ότι φεύγουμε από το ευρώ. Ας πάρουμε το σενάριο ότι μας πιάνουν εξ απήνης, όχι ότι θα το’ χουμε μυριστεί πιο πριν, ή με τον φόβο του «μήπως γίνει κάτι» αποσύρουμε κι άλλες καταθέσεις από τις τράπεζες. Τι θα γίνει την επόμενη μέρα το πρωί;
Προφανώς το ευρώ θα αρχίσει να διαπραγματεύεται από την «παγωμένη» ισοτιμία των 340,75 δρχ. με την οποία έγινε και η μετατροπή. Πόσο θα διαρκέσει αυτή η ισοτιμία; Μία ώρα; Δύο ώρες; Προφανώς μετά θα αρχίσει να γλιστράει. Για να σταθεροποιηθεί… πού; Οι εκτιμήσεις του περασμένου Σεπτεμβρίου, πριν καν το δεύτερο μνημόνιο, μιλούσαν για υποτίμηση 120%. Τώρα μπορεί να έχει φτάσει και στο 200%. Δηλαδή εκεί που ήθελες 340 δρχ. για να αποκτήσεις ένα ευρώ, μετά θα θέλεις περίπου ένα χιλιάρικο.
Μια επιδερμική προσέγγιση λέει «και τι το χρειάζομαι το ευρώ; Εγώ δραχμή θα έχω. Ούτε στο εξωτερικό θα πηγαίνω, ούτε ξένα προϊόντα θα αγοράζω, οπότε τι με νοιάζει η ισοτιμία»; Προφανώς η Ελλάδα δεν εισάγει μόνο ακριβά ξένα προϊόντα, αλλά και πρώτες ύλες που της χρειάζονται για την επιβίωσή της, ακόμα και… ζάχαρη (εκεί κατάντησε…). Μην αναλύσουμε ένα-ένα προϊόν, ας πάμε μόνο στο πετρέλαιο. Το οποίο, δυστυχώς, δεν έχουμε (και αν το έχουμε στο υπέδαφός μας, για να το βγάλουμε πρέπει να περάσουν κάποια χρόνια, δεν γίνονται αυτά από τη μία στιγμή στην άλλη) και για να το αποκτήσουμε πρέπει να πληρώσουμε σε δολάρια. Προφανώς θα χρειαστούμε τα τριπλάσια λεφτά σε δραχμές για να αποκτήσουμε την ίδια ποσότητα πετρελαίου, για να κινούνται τα λεωφορεία, τα νοσοκομειακά, τα τανκς, τέλος πάντων όποιο όχημα έχει το κράτος υπό τον έλεγχό του, αλλά και για τον καθένα μας, για να κινήσει το αυτοκίνητό του, για να ζεσταθεί το χειμώνα. Αλλά και για να αγοράσει το καθετί που μεταφέρεται, διότι η διεθνής τιμή του πετρελαίου επηρεάζει (λόγω μεταφορικών) όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες.
Αδυνατώ, λοιπόν, να καταλάβω πώς και γιατί θα αλλάξει η ζωή μου προς το καλύτερο, ή τέλος πάντων θα αποκτήσω μια ελπίδα ότι θα πάω προς το καλύτερο, όταν θα φύγω από το ευρώ και θα πάω προς τη δραχμή. Το εισόδημά μου και οι καταθέσεις μου θα έχουν μειωθεί τουλάχιστον στο μισό, αν όχι στο 1/3. Προοπτική ανάπτυξης δεν θα υπάρχει, εκτός αν εννοούμε ανάπτυξη ότι λόγω της φτώχειας μας θα προσελκύσουμε περισσότερους τουρίστες, οι οποίοι όμως με ένα δικό τους ευρώ αντί να αγοράζουν προϊόντα και υπηρεσίες αξίας 340 δρχ., θα παίρνουν αντίστοιχα πράγματα που θα κοστίζουν σχεδόν ένα χιλιάρικο. Για να πάρουμε, δηλαδή, τα ίδια λεφτά σε όγκο, πρέπει να προσελκύσουμε τριπλάσιους τουρίστες, ή να τους πείσουμε να χαλάσουν τα τριπλάσια λεφτά.
Η μπορεί να πει κάποιος ότι οι εξαγωγές μας θα γίνουν ελκυστικές. Αλήθεια, τι εξάγουμε τώρα και δεν μπορούμε να το προωθήσουμε επειδή είναι ακριβό και όταν θα πάμε στη δραχμή θα γίνει φθηνό και θα κατακλύσουμε τις παγκόσμιες αγορές; Η μπορεί άλλος να πει ότι θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί και θα προσελκύσουμε επενδύσεις. Δηλαδή αυτό που καταδικάζουμε μετά μανίας τώρα, τους μισθούς 250-300 ευρώ που θυμίζουν Βουλγαρία, θα το αποκτήσουμε έτσι κι αλλιώς, μόνο που η μισθοδοσία δεν θα γίνεται σε ευρώ για να μας φαίνονται λίγα, αλλά σε δραχμές με πολλά μηδενικά…
Κι αν όλα αυτά μου φαίνονταν ότι θα διαρκούσαν λίγο, ώστε να πω για άλλη μία φορά ότι θα σφίξω το ζωνάρι και θα προχωρήσω, έχει καλώς. Οδηγούν, όμως, αυτά σε κάποια προοπτική, πλην μιας κακώς εννοούμενης μαγκιάς του στιλ «δεν γονάτισα, άμα λάχει να’ ουμε, στους ξένους δυνάστες, καλύτερα κατεστραμμένος και περήφανος παρά έτσι όπως με είχανε»; Ωραία είναι να αισθάνεσαι μάγκας, αλλά το κατσαρόλι δεν γεμίζει με μαγκιά. Αν μου έλεγαν ότι θα πεινάσω, ναι, θα πεινάσω για ένα διάστημα, αλλά θα έχω αξιοπρεπή δουλειά, αξιοπρεπή νοσοκομεία, αξιοπρεπή σχολεία, αξιοπρεπές φορολογικό σύστημα, θα το δοκίμαζα. Δεν θα το δοκιμάσω, όχι γιατί δεν πιστεύω στις αγαθές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ή του κάθε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διότι νομίζω ότι το λάθος δεν οφείλεται μόνο στους κυβερνώντες, αλλά και στους κυβερνώμενους.
Διότι όσο κακό είναι το κράτος που δεν πατάσσει τη φοροδιαφυγή, άλλο τόσο κακός είναι ο πολίτης που φοροδιαφεύγει. Οσο κακό είναι το κράτος που δεν πατάσσει τη διαφθορά, άλλο τόσο είναι και ο πολίτης που διαφθείρει και διαφθείρεται. Οσο κακό είναι το κράτος που διόγκωσε το δημόσιο, τόσο κακός είναι και ο πολίτης που πίεζε τον βουλευτή-βολευτή με την προοπτική μιας ψήφου για να «βολέψει» το παιδί του. Οσο κακό είναι το κράτος που δεν έκανε ελέγχους για μαϊμού τυφλούς κι ανάπηρους, τόσο κακοί είναι και οι μαϊμού τυφλοί κι ανάπηροι που έτρεχαν να πάρουν τα επιδόματα. Επιτέλους, δεν μπορούμε μόνο να αντιμετωπίζουμε το κακό κράτος ως κακό και τον πολίτη σαν έναν κουτοπόνηρο, που δεν έχει ποτέ καμία ευθύνη και άμα του δώσεις το περιθώριο θα την κάνει τη λουμπινιά…

Λιγότερες έδρες ο ΣΥΡΙΖΑ με απλή αναλογική!

«Η εντολή που μου δίνετε θα είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας αν δεν υπήρχε αυτός ο καλπονοθετικός εκλογικός νόμος, που δίνει στο πρώτο κόμμα με κάθε ψήφο άλλη μία δώρο». Ετσι δεν τα’ πε ο Τσίπρας στον Παπούλια χθες το μεσημέρι; Και πολλοί έσπευσαν να τον χειροκροτήσουν κιόλας, αναλογιζόμενοι τις (πράγματι εξώφθαλμες) αδικίες του ληστρικού αυτού μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, που διαστρεβλώνουν τη λαϊκή βούληση.

Πριν περάσει μία ώρα ο Τσίπρας με δήλωσή του έθεσε ως σημαντικό ζήτημα (και καλά έκανε) την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την καθιέρωση της απλής αναλογικής. Ανατρέξαμε, λοιπόν, στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ και βρήκαμε το πλήρες σχέδιο εκλογικού νόμου, που είχαν καταθέσει στις 14/3/2012 στη Βουλή οι βουλευτές της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και οι (τότε ανεξάρτητοι, τώρα βουλευτές του κόμματος) Σοφία Σακοράφα, Παναγιώτης Κουρουμπλής. Το σχέδιο απορρίφθηκε, βέβαια, αλλά θεωρούμε ότι (αφού βρίσκεται ακόμα στη ιστοσελίδα του) εκφράζει πιστά τη θέση του κόμματος για αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Κανείς, βέβαια, δεν θα έβαζε στοίχημα γι' αυτό...

Δημιουργήσαμε, λοιπόν, ένα απλό πρόγραμμα και επιχειρήσαμε μια «προσωμείωση» του εκλογικού νόμου που είχε καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα γινόταν, δηλαδή, αν τα κόμματα έπαιρναν ακριβώς τις ίδιες ψήφους στις ίδιες περιφέρειες στις εκλογές της 6ης Μαϊου, όμως δεν ίσχυε ο εκλογικός νόμος Παυλόπουλου, αλλά αυτός του ΣΥΡΙΖΑ. Και καταλήξαμε σε φοβερές διαπιστώσεις.

Η πρώτη και καλύτερη απ’ όλες είναι ότι (όσο κι αν φαίνεται απίστευτο) ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε… λιγότερες έδρες με το δικό του σύστημα αντί μ’ αυτό που ισχύει τώρα. Σήμερα έχει 52 βουλευτές, με το δικό του σύστημα θα έπαιρνε 50. Μικρή μεν η διαφορά, αλλά προφανώς εκθέτει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στη δήλωση που έκανε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Διότι αν δεν ίσχυε το καλπονοθευτικό όντως σημερινό σύστημα, η Νέα Δημοκρατία δεν θα έπαιρνε το μπόνους των 50 εδρών, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ωφελούταν απ’ αυτό. Επειδή το σχέδιο νόμου του ΣΥΡΙΖΑ δεν προβλέπει όριο εισόδου ενός κόμματος στη βουλή, αν ίσχυε αυτός ο νόμος στο κονοβούλιο θα είχαν έδρες πολύ περισσότερα κόμματα, ακριβώς 21!

Η επόμενη ερώτηση που αβίαστα προκύπτει είναι μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό εννοούσε, μήπως αν η ΝΔ δεν έπαιρνε το μπόνους και αντίθετα το μοιράζονταν τα μικρότερα κόμματα που δεν ξεπέρασαν το όριο του 3%, θα μπορούσε να γίνει μια ευρύτερη αντιμνημονιακή συνεργασία και, κατά το κοινώς λεγόμενο, να «έβγαιναν τα κουκιά»;

Η δύναμη εδρών των κομμάτων αν ίσχυε ο εκλογικός νόμος του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν η ακόλουθη: Νέα Δημοκρατία 57, ΣΥΡΙΖΑ 50, ΠΑΣΟΚ 40, Ανεξάρτητοι Ελληνες 31, ΚΚΕ 26, Χρυσή Αυγή 21, Δημοκρατική Αριστερά 20, ΛΑΟΣ 9, Οικολόγοι Πράσινοι 8, Δημοκρατική Συμμαχία 8, Δημιουργία Ξανά 5,  Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία 5, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 3, Κοινωνική Συμφωνία 3, ΟΧΙ (ΕΠΑΜ-Δημοκρατική Αναγέννηση) 3, Κίνημα Δεν Πληρώνω 3, Ενωση Κεντρώων 2, Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας 2, Κόμμα Πειρατών 2, Κοινωνία 1, ΚΚΕ ΜΛ 1. Μια απλή πρόσθεση όλων των δυνάμεων που θα μπορούσαν να συνεργαστούν (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ,   Οικολόγοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Κοινωνική Συμφωνία, ΟΧΙ, Κίνημα Δεν Πληρώνω, ΚΚΕ ΜΛ) μας δίνει 91 έδρες.

Η μόνη περίπτωση να μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει τα απαραίτητα «κουκιά» είναι μια τεράστια αντιμνημονιακή συνεργασία που θα περιελάμβανε, εκτός από τα κόμματα που αναφέραμε, την Ενωση Κεντρώων του Λεβέντη και το Κόμμα Πειρατών (τότε θα έφτανε στις 95 έδρες) και θα μπορούσε τότε να πιέσει το ΚΚΕ και τους Ανεξάρτητους Ελληνες να συμμετάσχουν. Σ’ αυτό το σενάριο, που περιλαμβάνει ούτε δύο και τρία, αλλά 12 (!) κόμματα, η κυβέρνηση θα μπορούσε να στηριχθεί σε 152 βουλευτές.
Το μόνο σενάριο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πιο άνετη κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως την ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ενόψει των νέων εκλογών, η σύμπτυξη όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων (όχι, βέβαια, το ΚΚΕ και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, αλλά ενδεχομένως η ΔΗΜΑΡ και οι μικρότερες αριστερές δυνάμεις που αναφέραμε) και η διεκδίκηση της πρώτης θέσης στις εκλογές, που θα του έδινε και το μπόνους των 50 εδρών, και όχι η καθιέρωση της απλής αναλογικής.
Αντί επιλόγου: Μη φανταστεί κανείς ότι η καθιέρωση της απλής αναλογικής εξομαλύνονται αυτόματα και οι αδικίες στην κατανομή των εδρών στις περιφέρειες. Η αναλογική έχει το καλό να αποτυπώνει στο συνολικό αποτέλεσμα την πραγματική δύναμη των κομμάτων, όμως όταν αρχίζει η διαδικασία προσκύρωσης των εδρών στις περιφέρειες προκύπτουν… εκτρώματα. Μια ματιά στον πίνακα θα σας πείσει για τις πολλές αναντιστοιχίες ποσοστών και εδρών σε κάθε περιφέρεια, όμως το ακραίο θα συνέβαινε στο Λασίθι, όπου τις δύο βουλευτικές έδρες θα καταλάμβαναν υποψήφιοι της Δημοκρατικής Συμμαχίας και της Δημιουργίας Ξανά (4ο και 6ο κόμμα αντίστοιχα), αλλά και σε μονοεδρικές περιφέρειες, όπου η έδρα θα πήγαινε σε άλλο κόμμα απ’ αυτό που πλειοψήφισε (π.χ. Θεσπρωτία, Φωκίδα).
Ακολουθεί ο πίνακας με τις έδρες κάθε περιφέρειας αν ίσχυε το σύστημα απλής αναλογικής του ΣΥΡΙΖΑ:
Α’ ΑΘΗΝΩΝ (17): ΣΥΡΙΖΑ 3, ΝΔ 2, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1, ΔΗΜΑΡ 1, Δράση 1, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1, Κοινωνική Συμφωνία 1, ΟΧΙ 1, Κίνημα Δεν Πληρώνω 1, Ενωση Κεντρώων 1, Κόμμα Πειρατών 1
Β’ ΑΘΗΝΩΝ (42):  ΣΥΡΙΖΑ 9, ΝΔ 5, ΠΑΣΟΚ 4, Ανεξάρτητοι Ελληνες 4, ΚΚΕ 4, Χρυσή Αυγή 3, ΔΗΜΑΡ 3, Οικολόγοι 2, ΛΑΟΣ 1, Δημοκρατική Συμμαχία 1, Δημιουργία Ξανά 1, Δράση 1, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1, ΟΧΙ 1, Κοινωνία 1, ΚΚΕ ΜΛ 1
Α’ ΠΕΙΡΑΙΑ (6): ΣΥΡΙΖΑ 1, ΝΔ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΛΑΟΣ 1, Δημιουργία Ξανά 1, Δράση 1
Β’ ΠΕΙΡΑΙΑ (8): ΣΥΡΙΖΑ 2, ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1, Ενωση Κεντρώων 1
ΑΤΤΙΚΗΣ (12): ΣΥΡΙΖΑ 2, ΝΔ 2, Ανεξάρτητοι Ελληνες 2, ΠΑΣΟΚ 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1, ΔΗΜΑΡ 1, ΛΑΟΣ 1, Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας 1
Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (16): ΣΥΡΙΖΑ 3, ΝΔ 2, ΠΑΣΟΚ 2, Ανεξάρτητοι Ελληνες 2, ΚΚΕ 2, Χρυσή Αυγή 1, ΔΗΜΑΡ 1, Οικολόγοι 1, ΛΑΟΣ 1, Κόμμα Πειρατών 1
Β’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (7): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1, ΔΗΜΑΡ 1
ΗΜΑΘΙΑΣ (4): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1
ΚΙΛΚΙΣ (3): ΝΔ 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1
ΠΕΛΛΑΣ (4): ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1, ΔΗΜΑΡ 1, ΛΑΟΣ 1
ΠΙΕΡΙΑΣ (4): ΝΔ 1, Χρυσή Αυγή 1, ΔΗΜΑΡ 1, ΛΑΟΣ 1
ΣΕΡΡΩΝ (7): ΝΔ 2, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, Χρυσή Αυγή 1, ΔΗΜΑΡ 1
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ (3): ΝΔ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1
ΔΡΑΜΑΣ (3): ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1
ΕΒΡΟΥ (4): ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας 1
ΚΑΒΑΛΑΣ (4): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Χρυσή Αυγή 1
ΞΑΝΘΗΣ (3): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΔΗΣΥ 1
ΡΟΔΟΠΗΣ (3): ΠΑΣΟΚ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΔΗΣΥ 1
ΓΡΕΒΕΝΩΝ (1): ΝΔ 1
ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ (2): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1
ΚΟΖΑΝΗΣ (5): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, Οικολόγοι 1
ΦΛΩΡΙΝΑΣ (2): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1
ΑΡΤΑΣ (3): ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1, ΚΚΕ 1
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ (1): ΠΑΣΟΚ 1
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ (5): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, ΔΗΜΑΡ 1, Δράση 1
ΠΡΕΒΕΖΑΣ (2): ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1
ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ (5): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1
ΛΑΡΙΣΑΣ (8): ΝΔ 2, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1, ΔΗΜΑΡ 1
ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ (5): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1, Δημιουργία Ξανά 1
ΤΡΙΚΑΛΩΝ (5): ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1, ΔΗΜΑΡ 1
ΖΑΚΥΝΘΟΥ (1): ΝΔ 1
ΚΕΡΚΥΡΑΣ (3): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΚΚΕ 1
ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ (1): ΣΥΡΙΖΑ 1
ΛΕΥΚΑΔΑΣ (1) : ΝΔ 1
ΒΟΙΩΤΙΑΣ (4): ΝΔ 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1, ΔΗΜΑΡ 1
ΕΥΒΟΙΑΣ (6): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1
ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ (1): ΝΔ 1
ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ (5): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΛΑΟΣ 1
ΦΩΚΙΔΑΣ (1): ΣΥΡΙΖΑ 1
ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ (8): ΝΔ 2, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Οικολόγοι 1, ΔΗΣΥ 1, Δράση 1, ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1
ΑΧΑΪΑΣ (9): ΣΥΡΙΖΑ 2, ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1, ΔΗΜΑΡ 1, Κίνημα Δεν Πληρώνω 1
ΗΛΕΙΑΣ (6): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, ΔΗΜΑΡ 1, Οικολόγοι 1, Κοινωνική Συμφωνία 1
ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ (3): ΝΔ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, Χρυσή Αυγή 1
ΑΡΚΑΔΙΑΣ (3): ΝΔ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1
ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ (4): ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, Χρυσή Αυγή 1
ΛΑΚΩΝΙΑΣ (3): ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Χρυσή Αυγή 1
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ (5): ΝΔ 1, ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, ΚΚΕ 1, ΛΑΟΣ 1
ΛΕΣΒΟΥ (3): ΝΔ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1
ΣΑΜΟΥ (1): ΚΚΕ 1
ΧΙΟΥ (2): ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ (5): ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, Οικολόγοι 1, Κοινωνική Συμφωνία 1
ΚΥΚΛΑΔΩΝ (3): ΣΥΡΙΖΑ 1, ΔΗΜΑΡ 1, Δημιουργία Ξανά 1
ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ (8): ΣΥΡΙΖΑ 1, ΝΔ 1, ΠΑΣΟΚ 1, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΔΗΜΑΡ 1, ΔΗΣΥ 1, ΟΧΙ 1, Κίνημα Δεν Πληρώνω 1
ΛΑΣΙΘΙΟΥ (2): ΔΗΣΥ 1, Δημιουργία Ξανά 1
ΡΕΘΥΜΝΟΥ (2): ΠΑΣΟΚ 1, ΔΗΣΥ 1
ΧΑΝΙΩΝ (4): ΣΥΡΙΖΑ 1, ΠΑΣΟΚ 1, ΔΗΜΑΡ 1, ΔΗΣΥ 1
ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ (12): ΝΔ 2, ΣΥΡΙΖΑ 2, ΠΑΣΟΚ 2, Ανεξάρτητοι Ελληνες 1, ΚΚΕ 1, Χρυσή Αυγή 1, ΔΗΜΑΡ 1, Οικολόγοι 1, ΛΑΟΣ 1

Πλήρωσαν τη διάσπαση οι φιλελεύθεροι

Αν το πρώτο μήνυμα των εκλογών ήταν η εκρηκτική άνοδος των αντιμνημονιακών δυνάμεων (ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Ελληνες), το δεύτερο – αλλά όχι λιγότερο σημαντικό – είναι η για πρώτη φορά τόσο ισχυρή καταγραφή της φιλελεύθερης τάσης στο ελληνικό εκλογικό σώμα. Αυτή η τάση θα μπορούσε να εκπροσωπείται στη βουλή αν ήταν ενιαία, ωστόσο παρουσιάστηκε διασπασμένη σε τρία κόμματα, τα οποία πήραν όλα σχεδόν ή πάνω από 2%, αλλά απέτυχαν να περάσουν το κρίσιμο όριο του 3% για να αποκτήσουν έδρες κι έχασαν το στοίχημα της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.
Η τάση αυτή του φιλελευθερισμού δεν στηρίζεται μόνο σε επίπλαστα στοιχεία. Δεν έχει, δηλαδή, τις βάσεις της βασικά σε ποσοστά αποδοχής προσώπων (Μπακογιάννη σε Κρήτη και Ευρυτανία, Ιλχάν Αχμέτ στη Ροδόπη,  Μάνος στην παραδοσιακή του περιφέρεια Α’ Αθηνών ή Τζήμερος στη γενέτειρά του τη Μαγνησία). Φυσικά τα μεγαλύτερα ποσοστά καταγράφηκαν σ’ αυτές τις περιφέρειες, ωστόσο το χαρακτηριστικό είναι ότι σε όλες πλην μίας τις 56 περιφέρειες της Ελλάδας το συνολικό ποσοστό «Δημοκρατικής Συμμαχίας», «Δράσης-Φιλελεύθερης Συμμαχίας» και «Δημιουργία Ξανά!» ξεπερνάει το 3%. Μιλάμε, δηλαδή, για ένα πανελλαδικό φαινόμενο και όχι τοπικό, που ενδεχομένως επηρεάζεται από προσωπικές συμπάθειες κι όχι αποδοχή ιδεολογίας και προγράμματος.
Στον πίνακα που παραθέτουμε, στον οποίο παρουσιάζεται το συνολικό ποσοστό των τριών κομμάτων σε κάθε περιφέρεια, σε παρένθεση ο αριθμός ψήφων τους και μετά το όνομα του κόμματος που πλειοψήφισε από τα τρία, σημασία δεν έχουν τα μεγάλα νούμερα, αλλά τα μικρά. Και σε περιοχές εκτός μεγάλων αστικών κέντρων (όπου παραδοσιακά ο φιλελευθερισμός έχει τη δύναμή του), σε περιφέρειες όπου τα πρόσωπα που διεκδίκησαν την ψήφο δεν ήταν προβεβλημένα (για την ακρίβεια, τα περισσότερα θα μπορούσαν να ήταν και άγνωστα).
Αν βγάλουμε έξω για ευνόητους λόγους τις τέσσερις περιφέρειες της Κρήτης, την Ευρυτανία, τις μειονοτικές Ξάνθη και Ροδόπη και την Α’ Αθηνών (όπου θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι ρόλο έπαιξαν τα πρόσωπα και όχι η ιδεολογία), βλέπουμε ότι και στις υπόλοιπες περιφέρειες της Αττικής, και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα το ποσοστό υπερβαίνει το 3%. Η μοναδική περιφέρεια όπου δεν το καταφέρνει, για λίγο (2,66%), είναι η Σάμος, όπου όμως αν κάποιος αθροίσει στις φιλελεύθερες ψήφους το ποσοστό που παίρνει εκεί και το παραδοσιακό Κόμμα Φιλελευθέρων (εκεί έθεσε υποψηφιότητα και ο πρόεδρός του Κ.Καλιγιάννης), τότε το υπερβαίνει κι εκεί.
Συνολικά τα τρία κόμματα πήραν 411.536 ψήφους, δηλαδή το 6,5% των εγκύρων, που θα τους εξασφάλιζε 17 έδρες στη βουλή. Φυσικά η πρόσθεση ψήφων και ποσοστών είναι αυθαίρετη, και δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι αν τα τρία κόμματα συμφωνήσουν σε κοινή κάθοδο σε τυχόν νέες εκλογές (κάτι που φημολογείται, ως και συζητείται) θα πάρουν το ίδιο ποσοστό. Αλλωστε η «Δημιουργία Ξανά!», ένας από τους μεγάλους νικητές των εκλογών για τα δεδομένα της, στήριξε την επιρροή της ακριβώς στο γεγονός ότι στα ψηφοδέλτιά της δεν έβρισκες πολιτικούς. Η τάση, όμως, που φάνηκε από το αποτέλεσμα είναι αναμφισβήτητη.
Το δεύτερο που αξίζει να παρατηρήσουμε είναι ότι στο χώρο δεν υπάρχει ηγεμονία και τα κόμματα σχεδόν συμπληρώνουν το ένα το άλλο στις διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Στην άτυπη μάχη μεταξύ των τριών η Δημοκρατική Συμμαχία αναδεικνύεται πρώτη σε 32 περιφέρειες, όμως η Δημιουργία Ξανά! (που πλειοψηφεί σχετικά σε 20 περιφέρειες) είναι πρώτη στις τέσσερις από τις πέντε περιφέρειες της Αττικής και τις δύο της Θεσσαλονίκης, όπου είναι συγκεντρωμένος ο μισός ελληνικός πληθυσμός.

Α’ ΑΘΗΝΩΝ 10,19% (29.737)-ΔΡΑΣΗ 4,34%
Β’ ΑΘΗΝΩΝ 9,26% (94.753)-ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 3,77%
Α’ ΠΕΙΡΑΙΑ 6,47% (7.973) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 2,76%
Β’ ΠΕΙΡΑΙΑ 3,88% (7.022) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,64%
ΑΤΤΙΚΗΣ 7,78% (25.629) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 3,02%
ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ 4,52% (6.636) – ΔΗΣΥ 2,17%
ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ 4,71 (2.970) – ΔΗΣΥ 1,68%
ΑΡΚΑΔΙΑΣ 4,38% (2.952) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,71%
ΑΡΤΑΣ  4,21% (2.217) – ΔΗΣΥ 2,73%
ΑΧΑΪΑΣ  4,06% (7.657) – ΔΗΣΥ 1,42%
ΒΟΙΩΤΙΑΣ 6,04% (4.603) – ΔΗΣΥ 3,28%
ΓΡΕΒΕΝΩΝ 3,99% (1.034) – ΔΗΣΥ 2,03%
ΔΡΑΜΑΣ 5,58% (3.755) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 2,26%
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ  3,69% (3.879) – ΔΗΣΥ 1,62%
ΕΒΡΟΥ  4,82% (4.586) – ΔΗΣΥ 2,81%
ΕΥΒΟΙΑΣ 4,08% (5.591) – ΔΗΣΥ 1,66%
ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ 20,35% (3.313) – ΔΗΣΥ 18,33%
ΖΑΚΥΝΘΟΥ 8,47% (1.991) – ΔΡΑΣΗ 5,47%
ΗΛΕΙΑΣ  3,52% (3.624) – ΔΗΣΥ 1,50%
ΗΜΑΘΙΑΣ 3,06% (2.895) – ΔΗΣΥ 1,22%
ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 11,58% (20.611) – ΔΗΣΥ 8,11%
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ 4,18% (1.338) – ΔΡΑΣΗ 1,67%
Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 6,69% (23.310) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 2,56%
Β’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 5,36% (11.040) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 2,09%
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 5,39% (5.690) – ΔΗΣΥ 2,50%
ΚΑΒΑΛΑΣ 4,17% (3.678) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,98%
ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ 3,66% (3.194) – ΔΗΣΥ 1,79%
ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ 4,76% (1.605) – ΔΗΣΥ 1,69%
ΚΕΡΚΥΡΑΣ 3,45% (2.159) – ΔΗΣΥ 1,40%
ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ 4,56% (1.130) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,80%
ΚΙΛΚΙΣ  3,33% (2.174) – ΔΗΣΥ 1,52%
ΚΟΖΑΝΗΣ 3,83% (3.978) – ΔΗΣΥ 1,54%
ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 4,51% (4.259) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,74%
ΚΥΚΛΑΔΩΝ 6,54% (4.804) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 2,96%
ΛΑΚΩΝΙΑΣ 4,04% (2.342) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,71%
ΛΑΡΙΣΑΣ 4,35% (7.515) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,68%
ΛΑΣΙΘΙΟΥ 14,5% (6.602) – ΔΗΣΥ 8,45%
ΛΕΣΒΟΥ  3,22% (1.997) – ΔΗΣΥ 1,59%
ΛΕΥΚΑΔΑΣ 3,96% (644) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,69%
ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 5,08% (6.006) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 2,81%
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ 3,31% (3.664) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,42%
ΞΑΝΘΗΣ 7,77% (5.151) – ΔΗΣΥ 5,51%
ΠΕΛΛΑΣ 3,34% (3.239) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,32%
ΠΙΕΡΙΑΣ  3,80% (3.238) – ΔΗΣΥ 1,48%
ΠΡΕΒΕΖΑΣ 3,58% (1.459) – ΔΗΣΥ 1,79%
ΡΕΘΥΜΝΟΥ 15,40% (7.527) – ΔΗΣΥ 12,87%
ΡΟΔΟΠΗΣ 19,79% (13.613) – ΔΗΣΥ 17,92%
ΣΑΜΟΥ  2,66% (714) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 0,95%
ΣΕΡΡΩΝ 4,26% (5.700) – ΔΗΣΥ 1,89%
ΤΡΙΚΑΛΩΝ 4,40% (4.181) – ΔΗΣΥ 2,38%
ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ 4,63% (4.880) – ΔΗΣΥ 2,15%
ΦΛΩΡΙΝΑΣ 3,49% (1.257) – ΔΗΣΥ 1,69%
ΦΩΚΙΔΑΣ 5,05% (1.400) – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 2,02%
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ 4,10% (2.898) – ΔΗΣΥ 1,84%
ΧΑΝΙΩΝ 15,73% (14.287) – ΔΗΣΥ 13,37%
ΧΙΟΥ  4,45% (1.435) – ΔΡΑΣΗ 1,74%

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πρώτο δίδυμο στο 40% των δήμων!

Ποιος είπε ότι ο δικομματισμός καταποντίστηκε στις εκλογές της 6ης Μαϊου; Μπορεί στα αστικά κέντρα και ειδικά στην Αττική τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η Νέα Δημοκρατία να καταποντίστηκαν και να έχασαν την πρωτοκαθεδρία τους στους δήμους, ωστόσο μια βόλτα στην Ελλάδα αποδεικνύει ότι τα ποσοστά είναι μεν χαμηλά, αλλά το δίδυμο Νέα Δημοκρατία-ΠΑΣΟΚ (και σε πολύ μικρότερο βαθμό ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία) εμφανίζεται ως δίδυμο πρώτων κομμάτων στο 40% των καλλικρατικών δήμων! Συγκεκριμένα από τους 325 δήμους στους 131 τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα βρίσκονται στις πρώτες θέσεις (εκ των οποίων στους 118 το δίδυμο είναι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και στους 13 ΠΑΣΟΚ-ΝΔ). Προφανώς όποιος έβαζε στοίχημα ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο, σίγουρα θα γινόταν πλούσιος...
Σε 17 από αυτούς τους 131 δήμους τα δύο άλλοτε κραταιά κόμματα διατηρούν πάνω από 50% του συνόλου όσων ψήφισαν. Ακραίο παράδειγμα ο δήμος Κάσου στα Δωδεκάνησα, όπου συγκέντρωσαν μαζί 68,05 (ΝΔ 41,78%-ΠΑΣΟΚ 26,27%)! Ακολουθούν ο δήμος Νέας Ζίχνης Σερρών (54,08% με ΝΔ 35,4% και ΠΑΣΟΚ 18,68%), ο δήμος Ορεστιάδας Εβρου (53,75% με ΝΔ 32,27% και ΠΑΣΟΚ 21,48%), ο δήμος Ηράκλειας Σερρών (53,28%) και ο δήμος Διδυμοτείχου Εβρου (53,10%). Για την ιστορία, το μικρότερο ποσοστό που συγκεντρώνουν μαζί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ενώ έρχονται πρώτα κόμματα είναι το 33,61% που καταγράφηκε στην Αλόννησο των Σποράδων.
Και για να μην υπάρξουν παρανοήσεις σχετικά με την γεωγραφική έκταση εξάπλωση του φαινομένου, οι δήμοι που ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αντέχουν, παρά το στραπάτσο τους, στις πρώτες θέσεις δεν είναι συγκεντρωμένοι σε μία περιοχή, αλλά σε 41 από τις 56 εκλογικές περιφέρειες της χώρας.

Κυριαρχία ΝΔ στους δήμους της Μακεδονίας

Οι πέντε στους έξι καλλικρατικούς δήμους της Βόρειας Ελλάδας (περιφέρειες Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης) «βγάζουν» Νέα Δημοκρατία. Το κόμμα που πλειοψήφισε σχετικά σε όλη τη χώρα κατέλαβε και την πρώτη θέση στους 60 από τους 72 δήμους των τριών περιφερειών, δείχνοντας ότι εκεί κατάφερε να μαζέψει μεγάλο μέρος της δεξαμενής των (πολύ λιγότερων από άλλες αναμετρήσεις) ψηφοφόρων του. Στους περισσότερους δήμους, μάλιστα, η ΝΔ πλειοψήφισε με πάνω από 30%. Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι πλειοψήφισε στα όρια του δήμου Θεσσαλονίκης, αν και όχι στην περιφέρεια Α’ Θεσσαλονίκης, που περιλαμβάνει κι άλλους όμορους δήμους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε πρώτη δύναμη σε όλους τους «περιφερειακούς» δήμους της Α’ Θεσσαλονίκης, κάτι που του έδωσε και την πρωτιά στην συγκεκριμένη περιφέρεια. Οι μοναδικοί δήμοι εκτός αυτής της περιφέρειας όπου πλειοψήφισε ήταν του Θερμαϊκού (Β’ Θεσσαλονίκης) και ο μειονοτικός της Μύκης (Ξάνθης).
Σκόρπιες ήταν οι επικρατήσεις των άλλων κομμάτων. Το ΠΑΣΟΚ περιορίστηκε μόνο σε δύο δήμους της Ροδόπης και την Δεσκάτη στα Γρεβενά (όπου ετοιμαζόταν και κέντρο υποδοχής μεταναστών). Η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη υπερίσχυσε (λόγω του μειονοτικού υποψηφίου Ιλχάν Αχμέτ) στους δήμους Αρριανών και Ιάσμου της Ροδόπης.
ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (32): Αλεξάνδρειας, Αλμωπίας, Αμφίπολης, Αριστοτέλη, Βέροιας, Βισαλτίας, Βόλβης, Δέλτα, Δίου-Ολύμπου, Εδεσσας, Εμμανουήλ Παππά, Ηράκλειας, Θέρμης, Θεσσαλονίκης, Κατερίνης, Κασσάνδρας, Κιλκίς,  Λαγκαδά, Νάουσας, Νέας Ζίχνης, Νέας Προποντίδας, Παιονίας, Πέλλας, Πολυγύρου, Πύδνας-Κολινδρού, Πυλαίας-Χορτιάτη, Σερρών, Σιθωνίας, Σιντικής, Σκύδρας,  Χαλκηδόνας, Ωραιοκάστρου
ΣΥΡΙΖΑ (6): Αμπελοκήπων-Μενεμένης, Θερμαϊκού, Καλαμαριάς, Κορδελιού-Ευόσμου, Νεάπολης-Συκεών, Παύλου Μελά
ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (11): Αμυνταίου, Βοϊου, Γρεβενών, Εορδαίας, Καστοριάς, Κοζάνης, Νεστορίου, Ορεστίδος, Πρεσπών, Σερβίων-Βελβεντού, Φλώρινας 
ΠΑΣΟΚ (1): Δεσκάτης
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (17): Αβδήρων, Αλεξανδρούπολης, Διδυμοτείχου, Δοξάτου, Δράμας, Θάσου, Καβάλας, Κάτω Νευροκοπίου, Νέστου, Ξάνθης, Ορεστιάδας, Παγγαίου, Παρανεστίου, Προσοτσάνης, Σαμοθράκης, Σουφλίου, Τοπείρου
ΣΥΡΙΖΑ (1): Μύκης
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ (2): Αρριανών, Ιάσμου
ΠΑΣΟΚ (2): Κομοτηνής, Μαρώνειας-Σαπών

 

Σάρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ τους δήμους της Αττικής

Συντριπτικό είναι το ποσοστό επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ στους νέους καλλικρατικούς δήμους της Αττικής. Το κόμμα-έκπληξη των εκλογών κερδίζει την πρώτη θέση στους 54 από τους συνολικά 66 δήμους, στους οποίους χωρίζονται οι πέντε εκλογικές περιφέρειες του λεκανοπεδίου. Ποσοστό 81,8%, που δείχνει ότι η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι συγκεντρωμένη μόνο σε παραδοσιακούς αριστερούς δήμους, αλλά ισόποσα κατανεμημένη σε όλη σχεδόν την περιφέρεια. O ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε κατά κράτος το στοίχημα ολόκληρου του λεκανοπεδίου Αττικής.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η Νέα Δημοκρατία, το πρώτο κόμμα πανελλαδικά, περιορίστηκε στην πρώτη θέση μόνο σε 11 καλλικρατικούς δήμους, εκ των οποίων οι επτά είναι τα «νησιά» του Αργοσαρωνικού της Α’ Πειραιά, η Τροιζηνία και τα Κύθηρα (που επίσης ανήκουν στην ίδια περιφέρεια). Μοναδικό άλλο κόμμα που κέρδισε πρώτη θέση σε δήμο της Αττικής είναι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, που αναδείχτηκαν πρώτη δύναμη στον Ασπρόπυργο.
ΣΥΡΙΖΑ (54): Αγίας Βαρβάρας, Αγίας Παρασκευής, Αγίου Δημητρίου, Αγίων Αναργύρων-Καματερού, Αθηναίων, Αιγάλεω, Αλίμου, Αμαρουσίου, Αχαρνών, Βριλησσίων, Βύρωνα, Γαλατσίου, Γλυφάδας, Δάφνης-Υμηττού, Διονύσου, Ελευσίνας, Ελληνικού-Αργυρούπολης, Ζωγράφου, Ηλιούπολης, Ηρακλείου, Ιλίου, Καισαριανής, Καλλιθέας, Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Κορυδαλλού, Κρωπίας, Λαυρεωτικής, Λυκόβρυσης-Πεύκης, Μάνδρας-Ειδυλλίας, Μαραθώνα, Μαρκόπουλου Μεσογαίας, Μεγαρέων, Μεταμόρφωσης, Μοσχάτου-Ταύρου, Νέας Ιωνίας, Νέας Σμύρνης, Νίκαιας-Αγ.Ιωάννη Ρέντη, Παιανίας, Παλαιού Φαλήρου, Παλλήνης, Πειραιά, Πεντέλης, Περάματος, Περιστερίου, Πετρούπολης, Ραφήνας-Πικερμίου, Σαλαμίνας, Σαρωνικού, Σπάτων-Αρτέμιδας, Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, Φυλής, Χαλανδρίου, Χαϊδαρίου, Ωρωπού
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (11): Αίγινας, Αγκιστρίου, Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Κηφισιάς, Κυθήρων, Παπάγου-Χολαργού, Πόρου, Σπετσών, Τροιζηνίας, Υδρας, Φιλοθέης-Ψυχικού
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (1): Ασπροπύργου

Ιστορικά τα ποσοστά αποχής!

Η πανάκριβη βενζίνη και τα ακόμα πιο πανάκριβα εισιτήρια για τα νησιά καθήλωσαν τη συμμετοχή στις εκλογές στα χαμηλότερα επίπεδα που έχουμε δει σε βουλευτικές εκλογές από το 1974 και μετά! Το ποσοστό συμμετοχής 65,05% παραπέμπει περισσότερο σε ευρωεκλογές. Σε όλες, μα όλες τις περιφέρειες της χώρας υπήρξε μείωση της συμμετοχής, αλλά στα αστικά κέντρα και κυρίως στην Αττική η συμμετοχή ήταν μειωμένη κατά 2-3%. Σε επαρχιακές περιφέρειες, ειδικά σε περιοχές μακριά από αστικά κέντρα και σε νησιά, η μείωση ήταν δραματική.

Ο κόσμος γύρισε την πλάτη στο πατροπαράδοτο ταξίδι στο χωριό του παρά την καλοκαιρία. Αναμφισβήτητα έπαιξε ρόλο και η άρνηση των μνημονιακών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) να… πληρώσουν τα εισιτήρια στους ετεροδημότες ψηφοφόρους τους, όπως έκαναν παραδοσιακά. Βεβαίως υπήρξε και άρνηση των ψηφοφόρων να εκμεταλλευθούν την διάταξη για τους ετεροδημότες, που τους επιτρέπει να ψηφίζουν για την περιφέρεια καταγωγής τους στον τόπο κατοικίας τους. Την κουλτούρα αυτή δεν φαίνεται να την έχουμε αποκτήσει ακόμα.
Η μεγαλύτερη μείωση στη συμμετοχή σε σχέση με τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του 2009 έγινε στους νομούς Ευρυτανίας, Καρδίτσας, Αιτωλοακαρνανίας, Λασιθίου, Κιλκίς, Θεσπρωτίας, Ηλείας, όπου ψήφισαν πάνω από 10% λιγότεροι εκλογείς!
Η περιφέρεια Βορείου Αιγαίου (Λέσβος, Σάμος, Χίος) έγινε η πρώτη περιφέρεια στη σύγχρονη εκλογική ιστορία της Ελλάδας όπου ψήφισαν συνολικά λιγότεροι από τους μισούς εγγεγραμμένους ψηφοφόρους!
Ακολουθούν τα ποσοστά συμμετοχής ανά περιφέρεια (σε παρένθεση τα ποσοστά του 2009 για να κάνετε τις συγκρίσεις).
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
A’ ΑΘΗΝΑΣ 60,67% (62,02%)
Β’ ΑΘΗΝΑΣ 73,36% (74,73%)
Α’ ΠΕΙΡΑΙΑ 61,58 % (64,20%)
Β’ ΠΕΙΡΑΙΑ 67,64% (69,22%)
ΑΤΤΙΚΗΣ 75,38% (78,74%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 69,75% (75,07%)
Β’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 75,14% (82,11%)
ΗΜΑΘΙΑΣ  70,61% (78,16%)
ΚΙΛΚΙΣ   62,09% (72,40%)
ΠΕΛΛΑΣ  66,95% (75,33%)
ΠΙΕΡΙΑΣ   66,43% (74,67%)
ΣΕΡΡΩΝ  58,02% (66,93%)
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ  69,84% (78,52%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΝΑΤ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ
ΔΡΑΜΑΣ 57,98% (67,60%)
ΕΒΡΟΥ  57,55% (66,12%)
ΚΑΒΑΛΑΣ 62,22% (70,33%)
ΞΑΝΘΗΣ 60,04% (68,80%)
ΡΟΔΟΠΗΣ 60,29% (68,53%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΓΡΕΒΕΝΩΝ 59,13% (68,72%)
ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ 54,73% (61,65%)
ΚΟΖΑΝΗΣ 64,09% (73,65%)
ΦΛΩΡΙΝΑΣ 40,93% (49,15%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ
ΑΡΤΑΣ  64,26% (70,95%)
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ 53,06% (63,06%)
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 61,99% (69,03%)
ΠΡΕΒΕΖΑΣ 61,47% (71,11%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ 63,93% (75,00%)
ΛΑΡΙΣΑΣ 70,40% (77,50%)
ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ 68,29% (74,38%)
ΤΡΙΚΑΛΩΝ 63,85% (73,81%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΙΟΝΙΩΝ
ΖΑΚΥΝΘΟΥ 56,52% (61,97%)
ΚΕΡΚΥΡΑΣ 58,40% (65,97%)
ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ 44,28% (49,24%)
ΛΕΥΚΑΔΑΣ 55,65% (63,01%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤ. ΕΛΛΑΔΑΣ
ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ 60,31% (71,25%)
ΑΧΑΪΑΣ   69,19% (75,61%)
ΗΛΕΙΑΣ   58,85% (68,32%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΒΟΙΩΤΙΑΣ 70,35% (77,22%)
ΕΥΒΟΙΑΣ 68,12% (74,61%)
ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ 47,90% (61,10%)
ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ 69,99% (77,96%)
ΦΩΚΙΔΑΣ 61,36% (69,02%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ 66,72% (73,85%)
ΑΡΚΑΔΙΑΣ 51,38% (57,84%)
ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 68,50% (73,52%)
ΛΑΚΩΝΙΑΣ 45,17% (49,25%)
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ 55,15% (60,94%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΛΕΣΒΟΥ  46,42% (53,30%)
ΣΑΜΟΥ  50,77% (56,22%)
ΧΙΟΥ  49,89% (56,94%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ  57,72% (66,23%)
ΚΥΚΛΑΔΩΝ  60,16% (66,00%)
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ
ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 72,34% (80,76%)
ΛΑΣΙΘΙΟΥ 66,98% (77,55%)
ΡΕΘΥΜΝΟΥ 69,52% (76,61%)
ΧΑΝΙΩΝ 65,17% (71,80%)

H δύναμη των κομμάτων με απλή αναλογική...

Ποια θα ήταν η δύναμη των κομμάτων αν ίσχυε η απλή αναλογική και δεν υπήρχε ο φραγμός του 3%; Ιδού...

ΝΔ 58 έδρες (109 με τον ισχύοντα νόμο)

ΣΥΡΙΖΑ 50 έδρες (51)

ΠΑΣΟΚ 40 έδρες (41)

Ανεξάρτητοι Ελληνες 31 έδρες (33)

ΚΚΕ 25 έδρες (26)

Χρυσή Αυγή 21 έδρες (21)

Δημοκρατική Αριστερά 18 έδρες (19)

Οικολόγοι Πράσινοι 9 έδρες (0)

ΛΑΟΣ 9 έδρες (0)

Δημοκρατική Συμμαχία 8 έδρες (0)

Δημουργία Ξανά 6 έδρες (0)

Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία 5 έδρες (0)

ΑΝΤΑΡΣΥΑ 4 έδρες (0)

Κοινωνική Συμφωνία 3 έδρες (0)

ΟΧΙ (Δημοκρατική Αναγέννηση-ΕΠΑΜ) 3 έδρες (0)

Κίνημα Δεν Πληρώνω 3 έδρες (0)

Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας 2 έδρες (0)

Ενωση Κεντρώων 2 έδρες (0)

Κόμμα Πειρατών Ελλάδας 1 έδρες (0)

Κοινωνία 1 έδρα (0)

ΚΚΕ (μ-λ)- Μ-Λ ΚΚΕ 1 έδρα (0)

Η κωμωδία-τραγωδία με τις έδρες

Στρεβλώσεις του εκλογικού νόμου υπήρχαν και σε άλλες εκλογές. Σ’ αυτές όμως έχουμε απίστευτα πράγματα. Θαυμάστε τις... δημιουργίες Σκανδαλίδη και Παυλόπουλου για «αναγκαστικά» μπόνους στο πρώτο κόμμα και «εξομάλυνση» για τα υπόλοιπα (κατά φθίνουσα σειρά... ανωμαλίας):

Α’ Αθήνας: ΣΥΡΙΖΑ με 19% παίρνει 3 έδρες, ΝΔ με 16,2% παίρνει τις τριπλάσιες (9)!

Β’ Αθήνας: ΣΥΡΙΖΑ με 22% παίρνει 9 έδρες, ΝΔ με 12,3 (σχεδόν το μισό) παίρνει 14 έδρες!

Α’ Πειραιά: ΣΥΡΙΖΑ με 19% παίρνει μόνο μία έδρα, που λαμβάνει και η ΔΗΜΑΡ με ποσοστό 6% (λιγότερο από το 1/3)!

Β’ Πειραιά: Η ΝΔ ενώ έρχεται 4η δύναμη παίρνει δύο έδρες, η ΔΗΜΑΡ παίρνει έδρα με 5,8% και δεν παίρνει το ΠΑΣΟΚ με 8,2%!

Αττικής: ΣΥΡΙΖΑ με 19,5% παίρνει 2 έδρες, ΝΔ με 13,9% παίρνει 4 έδρες!

Αιτωλοακαρνανία: Η ΝΔ με ποσοστό 24,5% (λιγότερο από το ¼) παίρνει τις μισές έδρες της περιφέρειας (4)!

Βοιωτία: ΣΥΡΙΖΑ με 19,6% παίρνει μία έδρα, η ΝΔ με 14,9% παίρνει 3 έδρες!

Δωδεκάνησα: Η ΝΔ με ποσοστό κάτω του 20% (18,7%) παίρνει τις 4 από τις 5 έδρες!

Εύβοια: Η ΝΔ αν και πρώτο κόμμα πανελλαδικά και δεύτερο στην περιφέρεια με 14,7% δεν βγάζει έδρα, παίρνει έδρα μέχρι και η ΔΗΜΑΡ με ποσοστό 6%!

Ημαθίας: Η ΝΔ αν και πρώτο κόμμα με διαφορά (21,4%) δεν βγάζει έδρα, ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι 3ος με 13%! Παίζεται και η έδρα του 2ου ΠΑΣΟΚ (16,4%)!

Ηράκλειο: Η ΝΔ αν και 5ο κόμμα με 9,14% παίρνει 3 έδρες, όλα τα άλλα κόμματα μοιράζονται από μία!

Α’ Θεσσαλονίκης: ΣΥΡΙΖΑ με 17,3% παίρνει 3 έδρες και ΝΔ με 15,2% παίρνει 7!

Β’ Θεσσαλονίκης: Και τα επτά κόμματα που μπαίνουν στη βουλή μοιράζονται από μία έδρα ανεξαρτήτως ποσοστού!

Καβάλας: Η ΝΔ με ποσοστό 23,9% (λιγότερο από ¼) παίρνει και τις 4 έδρες!

Κοζάνης: Δεν παίρνει έδρα το ΚΚΕ με 8,5% και παίρνει η ΔΗΜΑΡ με 6,7%! Μία έδρα παίρνει και η ΝΔ με 23,1%!

Κορινθίας: Η ΝΔ με 21,5% (σχεδόν το 1/5) παίρνει τις τρεις από τις τέσσερις έδρες και η άλλη καταλήγει στην Χρυσή Αυγή που είναι 4ο κόμμα!

Μαγνησία: Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και δεύτερη δύναμη με 17,5% δεν παίρνει έδρα! Ούτε το ΠΑΣΟΚ με 10%! Από μία παίρνουν όλοι οι άλλοι ανεξαρτήτως ποσοστού!
Μεσσηνία: Η ΝΔ με 33,45% παίρνει μόνο μία έδρα, αν και έχει υπερδιπλάσια δύναμη από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ (13,7%) που επίσης παίρνει μία έδρα!

Πέλλα: Η ΝΔ με 27,6% (λίγο παραπάνω από ¼) παίρνει τις τρεις από τις τέσσερις έδρες!

Σερρών: Δεν παίρνει έδρα ο ΣΥΡΙΖΑ με 9,1% και παίρνει η ΔΗΜΑΡ με 4,8%!

Τρικάλων: Πέντε κόμματα παίρνουν από μία έδρα, αν και η 1η ΝΔ έχει σχεδόν τριπλάσια δύναμη από την 5η ΔΗΜΑΡ (25,2% έναντι 8,6%)!

Φθιώτιδας: Ομοίως με το προηγούμενο. Ποσοστό πρώτης ΝΔ 24,9%, της 5ης Χρυσής Αυγής 7,3%!

Χανίων: Τελευταίο και... λούκουμος! Η ΝΔ που είναι 5ο κόμμα με 8,35% του κόσμου έχει 3 έδρες!

Το δε υπερμεγέθες όριο του 3% αφήνει απ’ έξω κόμματα που ψηφίστηκαν από εξαιρετικά σεβαστό αριθμό πολιτών. Πάνω από 150.000 ψήφισαν Οικολόγους, ΛΑΟΣ και ΔΗΣΥ της Μπακογιάννη, πάνω από 100.000 Δημιουργία Ξανά (Τζήμερο) και σχεδόν 100.000 Δράση και Μάνο. Τα δε ποσοστά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αντιστοιχούν σε 65.000 ανθρώπους, και της Κοινωνικής Συμφωνίας, του ΟΧΙ και του Κινήματος Δεν Πληρώνω πάνω από 50.000. Αν αθροίσουμε όλες αυτές τις ψήφους βλέπουμε ότι σχεδόν ο ένας στους πέντε που πήγε να ψηφίσει δεν βλέπει το κόμμα του εντός βουλής! Μιλάμε για πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους!

Για ποια αντιπροσώπευση της λαϊκής βούλησης μιλάμε; Αν δεν ήταν τόσο σοβαρό το πράμα θα μιλάγαμε για κωμωδία μέχρι δακρύων. Τώρα οφείλουμε να το αναδείξουμε ως ΤΡΑΓΩΔΙΑ!

Πρώτο μέλημα των κομμάτων, αύριο κιόλας: Αλλαγή του εκλογικού νόμου. Δεν με νοιάζει αν είναι απλή αναλογική, ενισχυμένη αναλογική ή οτιδήποτε άλλο, αρκεί να μην είναι τόσο ΠΑΡΑΛΟΓΟ...

 

Κωμωδίες και τραγωδίες του εκλογικού νόμου

Για τον απίστευτα ληστρικό και στρεβλωτικό της λαϊκής θέλησης εκλογικό νόμο που υπάρχει στην Ελλάδα έχουν γραφτεί πολλά. Αυτό που δεν άκουσα από κανέναν στην προεκλογική περίοδο είναι να δεσμεύεται ότι θα τον αλλάξει. Και φυσικά δεν περίμενα να το ακούσω από τη Νέα Δημοκρατία, που νιώθει η πιο… βολεμένη αφού με ποσοστό που (όπως δείχνουν τα πράγματα) το πολύ να ξεπεράσει το 25% με το «πεσκέσι» των 50 εδρών που δίνει ο νόμος στο πρώτο κόμμα θα έχει εκπροσώπηση 41-42% στις έδρες της βουλής. Ούτε και από το ΠΑΣΟΚ το περίμενα, μετά μάλιστα και τις… ονειρώξεις του Βενιζέλου ότι θα είναι πρώτο κόμμα και θα πάρει αυτό το μπόνους.
Θα περίμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ να βάλει ψηλά στην ατζέντα του την δέσμευση για αλλαγή του εκλογικού νόμου. Τη στιγμή, μάλιστα, που αν ίσχυε ένας πιο αναλογικός νόμος θα ήταν (ακόμα πιο) εφικτή η ρητορεία του περί «κυβέρνησης της Αριστεράς» με ανοχή των αμτιμνημονιακών δυνάμεων. Θα περίμενα από το ΚΚΕ, που και στο πρόσφατο παρελθόν ακόμα έχει βάλει στην προμετωπίδα των συνθημάτων του αλλαγές στο νόμο (οι παλαιότεροι θα θυμούνται τα «ΚΚΕ αλλαγή, δεύτερη κατανομή», τα συνθήματα στους τοίχους «ΚΚΕ 17%» και τις φωνές Φλωράκη για «κατάργηση του +1») να πάρει σαφή θέση περί άμεσης αλλαγής του νόμου. Περίμενα από όλα τα κόμματα που φωνάζουν ότι είναι ανοιχτά στις συνεργασίες να θέσουν ως ένα από τα βασικά θέματα της καμπάνιας τους την όσο πιο σωστή αντιπροσώπευση της θέλησης του κόσμου στο κοινοβούλιο.
Δεν είναι μόνο θέμα συμφέροντος. Είναι και θέμα δημοκρατίας. Δεν μπορώ να ρίχνω εγώ στην κάλπη 63% άλλα κόμματά και μόνο 37% Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ και να μου προκύπτει… αυτοδύναμη κυβέρνηση συνεργασίας των δύο!
Θα μου πεις, τώρα το θυμήθηκες; Οταν από το 1974 και μετά οι νόμοι άλλαζαν κατά το συμφέρον του κόμματος που είχε την πλειοψηφία πού ήσουν; Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που σε 38 χρόνια διακυβέρνησης έχουμε αλλάξει εννέα (!!!) εκλογικούς νόμους. Κι όλοι έγιναν για την προώθηση του πρώτου κόμματος. Ακόμα και ο αναλογικός του 1989 (με τον οποίο έγιναν οι τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις του 1989 και 1990), ο λεγόμενος και «νόμος Κουτσόγιωργα», έγινε για να εμποδίσει τη Νέα Δημοκρατία να αποκτήσει αυτοδυναμία. Και συνέβη το παράδοξο, να μην μπορεί να φτάσει σε αυτοδυναμία η ΝΔ με ποσοστά πολύ πάνω από 45%, τα οποία σε όλες τις άλλες περιπτώσεις όχι μόνο έφταναν, αλλά και περίσσευαν για την εξασφάλιση ευρείας πλειοψηφίας.
Ακόμα κι αν δεχτώ ότι η γενική λογική του νόμου εξυπηρετούσε κάποια λογική (με την έννοια ότι πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει κόμμα με πάνω από 50% πλειοψηφία, που θα χρειαζόταν για αυτοδυναμία σε περίπτωση απλής αναλογικής), ότι το κόμμα που έχει το σαφές προβάδισμα στην προτίμηση του κόσμου και συγκεντρώνει την σχετική πλειοψηφία πρέπει κατά κάποιον τρόπο να διευκολύνεται να κυβερνήσει, αυτό δεν ισχύει σήμερα. Εδώ δεν πρόκειται για διευκόλυνση, αλλά για καθαρή αλλαγή αυτού που θέλει η πλειοψηφία μ’ αυτό που προκύπτει τελικά.
Θα φτάσουμε, λοιπόν, στο σημείο να δούμε… τραγελαφικά πράγματα, που θα προκύπτουν από τον εκλογικό νόμο και την «ανάγκη» του να δώσει στο πρώτο κόμμα 50 έδρες που δεν θα του… ανήκουν με βάση την αναλογική κατανομή των ποσοστών. Ετσι προκύπτει ότι στις τετραεδρικές περιφέρειες (Βοιωτία, Πιερία κτλ.) αν μόνο ένα κόμμα ξεπεράσει το 25%, αυτόματα θα πάρει και τις τέσσερις έδρες! Δηλαδή το 100% των εδρών με 30% π.χ. των ψήφων! Να ψηφίζουν δηλαδή 80.000 άνθρωποι στην Πιερία δέκα διαφορετικά κόμματα και να τους προκύπτουν τέσσερις βουλευτές του ίδιου κόμματος…
Οι δε καραμπόλες με τις έδρες των μικρότερων κομμάτων και πού θα προσκυρωθούν θα δημιουργήσουν… αλαλούμ. Ο νόμος αναφέρει ότι τα μικρότερα κόμματα εκτός από την πρώτη κατανομή (εκτός από τις έδρες που παίρνουν ξεπερνώντας το εκλογικό μέτρο κάθε περιφέρειας) για να συμπληρώσουν τις έδρες που δικαιούνται καταλαμβάνουν έδρες στις περιφέρειες που έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων σε απόλυτους αριθμούς (και όχι ποσοστό). Αρα, λοιπόν, το κόμμα με το μικρότερο ποσοστό που θα μπει στη βουλή θα πάρει έδρες σε περιφέρειες όχι που θα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό (δηλαδή θα το έχει προτιμήσει σχετικώς ο μεγαλύτερος αριθμός εκλογέων), αλλά σ’ αυτές που θα έχει το μεγαλύτερο αριθμό ψήφων, ανεξαρτήτως ποσοστού. Θα δούμε, δηλαδή, περιφέρειες που θα παίρνουν έδρες κόμματα που ενδεχομένως θα περάσουν οριακά το 3%, αλλά δεν θα παίρνουν κόμματα που στη συγκεκριμένη περιφέρεια μπορεί να έχουν διπλάσιο και τριπλάσιο ποσοστό!
Αφήνω τελευταίο το όριο του 3%. Το οποίο, λέει, μπήκε για να… αποτρέψει τον κατακερματισμό του πολιτικού σκηνικού και να διευκολύνει ακόμα περισσότερο το σχηματισμό κυβέρνησης! Η ιστορία έδειξε ότι κανένας κατακερματισμός δεν απετράπη επειδή υπάρχει το όριο. Το οποίο, κατά την άποψή μου, πρέπει άμεσα να μειωθεί δραστικά.
Εχετε αναρωτηθεί πόσοι άνθρωποι αντιπροσωπεύουν το 3%; Με περίπου 10 εκατομμύρια εγγεγραμμένους σε εκλογικούς καταλόγους και περίπου 80% συμμετοχή, το 3% αντιστοιχεί σε 240.000 ανθρώπους. Οσος είναι ο πληθυσμός της Πάτρας, της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας. Μπορεί μια δημοκρατία που θέλει να λέγεται αντιπροσωπευτική να αρνείται σε μια ολόκληρη Πάτρα την αντιπροσώπευσή της στο κοινοβούλιο; Εντάξει, ας μπει ένας φραγμός για να μην φτάσουμε στο έσχατο σημείο ξεφτίλας να εισέρχονται στη βουλή σχηματισμοί γραφικοί, μόνο και μόνο από… καπρίτσιο των πολιτών. Αλλά το 3% είναι υπερβολικό. Πρέπει άμεσα να μειωθεί στα επίπεδα 1%-1,5%.

Κόμματα: Τι θέλουν και τι φοβούνται από την κάλπη

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Θέλει: Οι αρχικές κορώνες για αυτοδυναμία μετατράπηκαν σε «ισχυρή εντολή». Ποσοστό που θα αγγίζει το 30% (δηλαδή συσπείρωση 90% σε σχέση με τους ψηφοφόρους του 2009) είναι το ταβάνι των προσδοκιών.
Φοβάται: Οποιοδήποτε ποσοστό κάτω του 22%, που σημαίνει ότι δεν θα έχει πείσει κανέναν από τους αναποφάσιστους, όπως εμφανίζονταν πριν την απαγόρευση των δημοσκοπήσεων και θα έχει χάσει περαιτέρω δυνάμεις από όμορα κόμματα.
ΠΑΣΟΚ
Θέλει: Η ρητορική Βενιζέλου για «πρώτο κόμμα» εξασθένησε όλο και περισσότερο όσο πλησιάζει η κάλπη. Το ταβάνι είναι ποσοστό πάνω από 20% και διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία μικρότερη από πέντε ποσοστιαίες μονάδες, που θα δώσει την εντύπωση του «ισότιμου εταίρου» σε περίπτωση συγκυβέρνησης.
Φοβάται: Μην τυχόν χάσει τη δεύτερη θέση από τον ΣΥΡΙΖΑ και μην τυχόν πάρει ποσοστό κάτω από 15%, μια εξέλιξη που ενδεχομένως να προκαλέσει και σοβαρές εσωκομματικές τριβές.
ΚΚΕ
Θέλει: Να διατηρήσει τη θέση της τρίτης μεγαλύτερης πολιτικής δύναμης. Να ξεπεράσει το απόλυτο ρεκόρ ποσοστού του (σε αυτόνομη κάθοδο)μετά τη Μεταπολίτευση, το οποίο είναι 10,93% από το 1981.
Φοβάται: Μήπως στην άτυπη μονομαχία των αριστερών κομμάτων δει την πλάτη του ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως το ξεκαθάρισμα για μη συνεργασία με κανέναν γυρίσει μπούμερανγκ και συσπειρώσει μόνο τον παραδοσιακό του κόσμο (δηλαδή μονοψήφιο ποσοστό).
ΣΥΡΙΖΑ
Θέλει: Τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έστω και με μία ψήφο διαφορά από το ΠΑΣΟΚ. Ποσοστό που θα ξεπεράσει αυτά του ενιαίου Συνασπισμού (με ΚΚΕ μέσα) την περίοδο 1989-90 (πάνω από 13%).
Φοβάται: Οτι η περισσότερο επαναστατική του ρητορική θα αποθαρρύνει μεγαλύτερους σε ηλικία αριστερούς ψηφοφόρους, οι οποίοι θα κατευθυνθούν σε ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ. Το κακό σενάριο είναι να δει την πλάτη και των δύο, ή ακόμα και να προηγηθεί της ΔΗΜΑΡ με πολύ μικρή διαφορά.
ΔΗΜΑΡ
Θέλει: Οσο το δυνατόν μεγαλύτερη διείσδυση στους απογοητευμένους αναποφάσιστους που είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ το 2009. Από το ποσοστό αυτών που θα προσελκύσει θα κριθεί αν θα μείνει σε ποσοστά γύρω ή πάνω από το 10% που είχε στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Το διψήφιο νούμερο είναι ταβάνι.
Φοβάται: Οτι την τελευταία στιγμή το ρευστό εκλογικό σώμα που την εκτόξευσε δημοσκοπικά θα προτιμήσει είτε επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ, είτε την «κυβερνητική» πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα ποσοστό 5-6%, που υπό άλλες συνθήκες θα προκαλούσε πανηγύρια, θα θεωρηθεί αποτυχία.
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Θέλει: Να φτάσει σε διψήφιο ποσοστό και βρίσκεται κοντά (αν δεν ξεπεράσει) τη Νέα Δημοκρατία σε συγκεκριμένες περιφέρειες. Θα εξαρτηθεί από τους αναποφάσιστους που είχαν ψηφίσει ΝΔ το 2009 και διαφωνούν με τη στάση του κόμματος στο Μνημόνιο, αν θα προσελκυθούν από την προοπτική της πρωτιάς ή αν θα επιμείνουν στην τιμωρία του Σαμαρά.
Φοβάται: Τη συρρίκνωση από άλλα δεξιά κόμματα, τα οποία έχουν μεγαλύτερη διαδρομή και καλύτερα οργανωμένους μηχανισμούς για τους ψηφοφόρους, κάτι που είναι απαραίτητο τις τελευταίες ημέρες για την περιχαράκωση των ψήφων. Ποσοστό κάτω του 6% θα θεωρηθεί «ξεφούσκωμα».
ΛΑΟΣ
Θέλει: Οσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση των ψηφοφόρων του το 2009. Ανετη είσοδο στη βουλή με ποσοστό που να ξεπερνάει τουλάχιστον το 4%.
Φοβάται: Οτι η συμμετοχή του στην κυβέρνηση πλήγωσε τόσο το προφίλ του που θα μείνει εκτός βουλής. Το πιο εφιαλτικό σενάριο είναι να μείνει εκτός για λίγες ψήφους, που θα έχουν χαθεί από διαρροές προς συγκεκριμένα δεξιά κόμματα (ΔΗΣΥ, Χρυσή Αυγή, Σύνδεσμος ΕΕ).
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
Θέλει: Είσοδο στη βουλή, μάλιστα με ποσοστό πάνω από 3,5% που του έδιναν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις (μετά τις αναγωγές). Να ξεπεράσει το 5% στις περιφέρειες της Αττικής, όπου είναι συγκεντρωμένες οι δυνάμεις του.
Φοβάται: Οτι για δεύτερη συνεχόμενη φορά μπορεί να μην συγκεντρώσει το 3%. Αν χάσει την Βουλή με ποσοστό πάνω από 2,53% (που πήρε το 2009) θα το αποδώσει στην πόλωση της τελευταίας στιγμής, οτιδήποτε λιγότερο θα θεωρηθεί αποτυχία.
ΔΗΣΥ
Θέλει: Είσοδο στη βουλή με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό. Υψηλά ποσοστά στην Κρήτη, όπου έχουν ακουστεί ακόμα και κορώνες για «δεύτερο κόμμα».
Φοβάται: Οτι η παρουσία της Ντόρας Μπακογιάννη θα αποθαρρύνει φιλελεύθερους ψηφοφόρους και τελικά παρά τη κρητική συσπείρωση, τον μηχανισμό της Ντόρας στην Αθήνα και ενδεχομένως κάποιες μειονοτικές ψήφους (λόγω Ιλχάν Αχμέτ) τα κουκιά δεν βγουν τελικά.
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Θέλει: Οχι μόνο να εισέλθει στο κοινοβούλιο, αλλά να επεκτείνει την επιρροή της όχι μόνο στις «παραδοσιακές» πια αστικές περιοχές που υποφέρουν από τους λαθρομετανάστες, αλλά και στην ύπαιθρο. Από το ποσοστό που θα πάρει εκτός Αττικής θα κριθεί και η επιτυχία της.
Φοβάται: Οτι την τελευταία στιγμή όσοι δήλωναν πως θα την ψηφίσουν από αντίδραση τελικά θα το ξανασκεφτούν και θα πάνε προς άλλες επιλογές (ΛΑΟΣ, ΝΔ, Ανεξάρτητοι Ελληνες κτλ.), με συνέπεια να μείνει κάτω του 3%.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Θέλει: Ολα τα κόμματα λένε ότι θέλουν την είσοδο στη βουλή, το συγκεκριμένο δεν εμφανίστηκε πάνω από 3% (με αναγωγή) σε καμία δημοσκόπηση. Στόχος ένα αξιοπρεπές ποσοστό (πάνω από 1,5%), που θα εξασφαλίσει κατ’ αρχάς κρατική επιχορήγηση και κατά δεύτερον θα δώσει την ευκαιρία σε κάποια πρόσωπα (Κατσέλη, Καστανίδης κτλ.) να παίξουν ρόλο σε μελλοντικές συνεργασίες.
Φοβάται: Εκμηδένιση του ποσοστού. Οποιοσδήποτε αριθμός έχει μπροστά το μηδέν θα θεωρηθεί παταγώδης αποτυχία, ανάλογη μ’ αυτή που είχε το ΕΣΚ του Γεράσιμου Αρσένη (συζύγου της Λούκας Κατσέλη) το 1989.
ΔΡΑΣΗ
Θέλει: Να αποδείξει στο φιλελεύθερο κοινό ότι αν οι δυνάμεις ήταν ενωμένες (με ΔΗΣΥ και Δημιουργία Ξανά) η βουλή θα ήταν κάτι εφικτό και μπορεί να διεκδικούσε ακόμα και βουλευτή επικρατείας (ποσοστό 4,5-5%). Ποσοστό πάνω από 1,5-2% θα θεωρηθεί θετική καταγραφή.
Φοβάται: Το… μηδέν μπροστά από το γενικό του ποσοστό, να πέσει κάτω από το 1% που ουσιαστικά θα σημάνει και την αποτυχία του εγχειρήματος.
ΟΧΙ
Θέλει: Να εκμεταλλευθεί την αναγνωρισιμότητα ορισμένων στελεχών του (Καζάκης, Παπαθεμελής κτλ.) και να καταγραφεί ως υπαρκτή δύναμη (πάνω από 1%, ενδεχομένως και 1,5%) αν και στις δημοσκοπήσεις δεν παρουσιάστηκε παρά ελάχιστα.
Φοβάται: Μήπως συσπειρώσει μόνο τον σκληρό πυρήνα των στελεχών του, που σημαίνει ότι δεν θα ξεπεράσει το 0,7%.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Θέλει: Για πρώτη φορά στην ιστορία του ως μετωπικός σχηματισμός να υπερβεί το 1%, κάτι που θα σημάνει τριπλασιασμό των δυνάμεών του σε σχέση με το 2009.
Φοβάται: Μήπως οι αριστεροί ψηφοφόροι του επιλέξουν κάποια εσωκοινοβουλευτική λύση και οι δυνάμεις του περιοριστούν μόνο στα στελέχη και τα άτομα του άμεσου περιβάλλοντός τους (κάτω του 0,5%).

Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 2009

ΚΟΜΜΑ                             ΨΗΦΟΙ  ΠΟΣ    ΕΔΡΕΣ
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
ΠΑΣΟΚ                           3.012.542 43,92% 160
Νέα Δημοκρατία
ΝΔ                                    2.295.719 33,47% 91
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΚΚΕ                                    517.249 7,54% 21
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός
ΛΑΟΣ                                 386.205 5,63% 15
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
ΣΥΡΙΖΑ                               315.665 4,60% 13
Οικολόγοι Πράσινοι
ΟΙΚ.ΠΡ.                              173.589 2,53%
Δημοκρατική Αναγέννηση
ΔΗΑΝ                                  30.784  0,45%
Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία
ΑΝΤΑΡΣΥΑ                        24.687  0,36%
Ελληνες Οικολόγοι
ΕΛΛ.ΟΙΚ.                           19.993  0,29%
Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή
ΧΑ                                       19.624  0,29%
Ενωση Κεντρώων
ΕΝΚ                                    18.296  0,27%
Κοινωνία – Πολιτική Παράταξη Συνεχιστών του Καποδίστρια
ΚΟΙΝΩΝΙΑ                        10.690  0,16%
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
ΚΚΕ (μ-λ)                           10.480  0,15%
Δημοκρατικοί
ΔΗΜ                                      7.600  0,11%
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Μ-Λ ΚΚΕ                             5.219  0,08%
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα – Τροτσκιστές
ΕΕΚ – Τροτσκιστές               4.537  0,07%
Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ
ΟΑΚΚΕ                                 1.665  0,02%
Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδας
ΠΑΕΚΕ                                  1.375  0,02%
Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση
ΚΟΤΕΣ                                  1.355  0,02%
Φως Αλήθεια Δικαιοσύνη
ΦΑΔ                                          871  0,01%
Φίλοι του Ανθρώπου
ΦΑ                                                4
Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη
ΠΑΑ                                             4
Παλαιά Δημοκρατία
ΠΔ                                                3
Ανεξάρτητοι-Μεμονωμένοι     265

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
ΛΑΟΣ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 2004». Η τρίτη φορά ήταν και η καλύτερη για το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη, το οποίο κατάφερε να ξεπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να εκλέξει 15 βουλευτές με ποσοστά που σχεδόν σε όλες τις περιφέρειες της χώρας ξεπέρασαν το 3%. Τις καλύτερες επιδόσεις του τις είχε σε Α’ Θεσσαλονίκης (8,26%) και Αττική (8,23%).
ΣΥΡΙΖΑ: Για δεύτερη φορά από την στιγμή που άρχισε να μετέχει σε εκλογικές αναμετρήσεις είτε ως ενιαίος, είτε χωρίς τη συμμετοχή του ΚΚΕ, έπεσε από την πρώτη τετράδα των κομμάτων σε εκλογές. Εχασε σχεδόν 50.000 ψηφοφόρους του σε σχέση με το 2007 και τα ποσοστά του ψαλιδίστηκαν σχεδόν ισομερώς σε όλες τις περιφέρειες. Στην Α’ και Β’ Αθηνών είχε τα καλύτερα ποσοστά (7,98% και 7,40% αντίστοιχα).
ΟΙΚ.ΠΡ.: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 2007». Σε σχέση με τις εκλογές του 2007 υπερτριπλασίασαν τις δυνάμεις τους, αλλά η αποτυχία τους να ξεπεράσουν το όριο του 3% και να εισέλθουν στο κοινοβούλιο θεωρήθηκε πισωγύρισμα, δεδομένου ότι έπιασαν το όριο στην πιο χαλαρή ψήφο των ευρωκλογών λίγους μήνες πριν τις βουλευτικές εκλογές. Αναδείχτηκαν, πάντως, σε υπολογίσιμη εκλογική δύναμη και έγραψαν ρεκόρ παρουσίας οικολογικού κόμματος στον ελληνικό εκλογικό χάρτη. Είχαν μεγάλες αυξομειώσεις στα ποσοστά τους, πέρασαν το 3% και στις πέντε περιφέρειες της Αττικής, την Α’ Θεσσαλονίκης, τις Κυκλάδες και τα Χανιά.
ΔΗΑΝ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 2007». Η δεύτερη φορά είναι οδυνηρή για τα περισσότερα κόμματα, έτσι και γι’ αυτό του Στέλιου Παπαθεμελή, που είδε τη δύναμή του να συρρικνώνεται κατά 50% σε σχέση με τη μάχη πριν από δύο χρόνια. Η μείωση ήταν σχεδόν ισομερής σε ολόκληρη τη χώρα. Η μοναδική περιφέρεια που ξεπέρασε το 1% ήταν η Α’ Θεσσαλονίκης λόγω εντοπιότητας του Παπαθεμελή (1,23%).
ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συμμαχία για την Ανατροπή είναι ένα μετωπικό σχήμα της αντικαπιταλιστικής/κομουνιστικής αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Συγκεντρώνει το σύνολο σχεδόν των δυνάμεων και των προσώπων που είχαν συμμετάσχει στο ΜΕΡΑ και την ΕΝΑΝΤΙΑ, που είχαν συμμετάσχει σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Το μόνο κόμμα που έμεινε εκτός της σύμπραξης του 2009 ήταν η ΕΕΚ-Τροτσκιστές. Παρά την απουσία του κόμματος αυτού τα ποσοστά της ήταν κατά 20% καλύτερα από τα συνολικά ποσοστά των δύο σχηματισμών στις εκλογές του 2007. Ξεπέρασε το 0,50% στις περιφέρειες της Αθήνας, όμως κατέγραψε το καλύτερο ποσοστό της στη Λευκάδα (0,76%).
ΕΛΛ.ΟΙΚ.: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1990». Το κόμμα του Δημοσθένη Βεργή φρόντισε εξαρχής να στραφεί προς τις χαλαρές ψήφους και έβαλε σε δεύτερη μοίρα τις οικολογικές του ανησυχίες. Κατάφερε να μπει και πάλι σ’ αυτό το παιχνίδι σε σχέση με το 2009 που είχε πάρει πολύ λίγες ψήφους, αλλά ενδεχομένως να στέρησε από τους Οικολόγους Πράσινους κάποιες κρίσιμες ψήφους. Ξεπέρασε το 0,50% μόνο στην περιφέρεια Κυκλάδων (0,54%).
ΧΑ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1996». Ηταν η δεύτερη φορά που το κόμμα αποφάσισε να κατέβει αυτόνομα σε βουλευτικές εκλογές και κατάφερε να μπει στην πρώτη δεκάδα των κομμάτων που διεκδίκησαν την ψήφο μας. Το γενικό ποσοστό του ήταν μικρό, όμως σε όλες τις αστικές περιφέρειες (Α’ Αθηνών, Α’ Πειραιά, Α’ Θεσσαλονίκης) ξεπέρασε ή πλησίασε το 0,50%.
ΕΝΚ: Για το προφίλ βλέπε  «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1993». Και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη διατήρησε σχεδόν ανέπαφες τις δυνάμεις του, όμως αυτό λειτούργησε σε βάρος του, καθώς είδε την πλάτη άλλων κομμάτων, τα οποία παραδοσιακά ξεπερνούσε σε απόλυτους αριθμούς. Καλύτερα ποσοστά σε Α’ Πειραιά (0,53%) και Α’ Θεσσαλονίκης (0,50%).
ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η Κοινωνία είναι ένας πολιτικός σχηματισμός «συνεχιστών του Καποδίστρια», όπως αναφέρεται στον τίτλο του κόμματος, με έντονο το ορθόδοξο στοιχείο κι εκεί βρέθηκε η μεγαλύτερη δεξαμενή ψήφων του. Πρώτος πρόεδρός του ήταν ο ιερέας Μανώλης Βολουδάκης. Για νέος σχηματισμός το ότι ξεπέρασε τις 10.000 ψήφους είναι κατ’ αρχήν επιτυχία. Είχε παρουσία σε όλες τις περιφέρειες, με κορυφαία τη Φωκίδα, όπου απέσπασε 0,57% των ψήφων.
ΚΚΕ (μ-λ): Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)». Από την μεγάλη αύξηση του 2007 μόλις δύο χρόνια αργότερα περιορίστηκε σε εκλογικά ποσοστά και αριθμό ψήφων που είχε το 2004. Στις περιφέρειες που είχε παραδοσιακή δύναμη διατήρησε τα συνηθισμένα του ποσοστά. Καλύτερο ποσοστό το 0,37% των Χανίων.
ΔΗΜ: Οι Δημοκρατικοί είναι ένα δεξιό κόμμα που προσπάθησε να προβάλλει νέα πρόσωπα στην πολιτική, είχε στις τάξεις του κάποιους πρώην πολιτευτές του ΛΑΟΣ, αλλά τα περισσότερα στελέχη του ήταν νέα. Είχε τα καλύτερα ποσοστά του σε Α’ και Β’ Αθηνών (0,21%) και γενικά στις αστικές περιοχές.
Μ-Λ ΚΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)». Χαμηλότερα απ’ ό,τι το 2007, προσέλκυσε μόνο τους δύο στους τρεις που το είχαν ψηφίσει πριν δύο χρόνια. Ηταν η πρώτη συρρίκνωση μετά από αλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις με αύξηση της δύναμής του. Στις περιφέρειες όπου είχε παραδοσιακή δύναμη διατήρησε τα ποσοστά του.
ΕΕΚ-Τροτσκιστές: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)». Το κόμμα εμφανίστηκε για πρώτη φορά μετά από χρόνια με αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές (σε αντίθεση με άλλες συνιστώσες του ΜΕΡΑ δεν προσχώρησε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και σε πείσμα όσων προέβλεπαν την εκλογική του εκμηδένιση πέτυχε να πάρει περισσότερες ψήφους από τα οργανωμένα στελέχη του και τους ανθρώπους του άμεσου περιβάλλοντός τους.
ΟΑΚΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)». Συρρίκνωση εκλογική για το ακροαριστερό κόμμα, που έχασε σχεδόν έναν στους τρεις ψηφοφόρους του από το 2007. Ακόμα και στη Φλώρινα, που παραδοσιακά είχε τα καλύτερα ποσοστά του, δεν ξεπέρασε το 0,1%.
ΠΑΕΚΕ: Η, πιο σωστά, «Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη», όπως ήταν και ο βασικός τίτλος του κόμματος του Μιλτιάδη Τζαλαζίδη, γηραιού πολιτευτή από την περιοχή της Θεσσαλίας που έπειτα από αρκετές προσπάθειες συνεργασιών (με κυριότερη αυτή με την Ενωση Κεντρώων σε δύο βουλευτικές εκλογές) αποφάσισε να διεκδικήσει την αυτόνομη παρουσία. Πήρε αρκετές χαλαρές ψήφους.
ΚΟΤΕΣ: Το κόμμα που υπεραμύνθηκε των δικαιωμάτων των καπνιστών και απέκτησε προβολή ως το πρώτο στην ιστορία που επεδίωξε κάτι τέτοιο. Με χιουμοριστικές αφίσες και έξυπνες ατάκες αναδείχτηκε μακράν πρώτο στην περιφέρεια Α’ Αθήνας, όπου και υπήρξαν οι μοναδικοί του υποψήφιοι.
ΦΑΔ: Δεύτερη πετυχημένη (τηρουμένων των αναλογιών) υποψηφιότητα του Κ.Μελισσουργού, μπορεί ούτε κι αυτή τη φορά να ξεπέρασε το όριο του τριψήφιου αριθμού ψήφων, όμως διατήρησε τις δυνάμεις του σε σχέση με το 2007.
ΦΑ: Μια περιορισμένη πολιτική κίνηση (μοναδικός υποψήφιος ο Κ.Σταμούλης), με σκοπό όπως ανέφερε να δημιουργήσει ένα πολιτικό αίθριο γι’ αυτούς που δεν θέλουν πολιτική στέγη. Προεκλογική εκστρατεία με διάφορα τσιτάτα.
ΠΑΑ: Ακόμα μια συνεπής κάθοδος σε εκλογική διαδικασία για τον Νίκο Κολίτση και το κόμμα του, με ανάλογα αποτελέσματα με τις προηγούμενες.
ΠΔ: Σχηματισμός του Αθανάσιου Δασκαλόπουλου, ο οποίος είχε προσπαθήσει να συμμετάσχει και το 2007 σε εκλογές με το κόμμα «Παλαιά Δικτατορία», το οποίο απορρίφθηκε από τον Αρειο Πάγο.

Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 2007

KOMMA                             ΨΗΦΟΙ  ΠΟΣ ΕΔΡΕΣ
Νέα Δημοκρατία
ΝΔ                                    2.994.979 41,84% 152
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
ΠΑΣΟΚ                            2.727.279 38,10% 102
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΚΚΕ                                     583.750   8,15% 22
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
ΣΥΡΙΖΑ                               361.101    5,04% 14
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός
ΛΑΟΣ                                 271.809 3,80% 10
Οικολόγοι Πράσινοι
ΟΙΚ.ΠΡ.                                75.502  1,05%
Δημοκρατική Αναγέννηση
ΔΗΑΝ                                   57.167  0,80%
Ενωση Κεντρώων
ΕΝΚ                                      20.840  0,29%
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
ΚΚΕ (μ-λ)                             17.555  0,25%
Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς
ΜΕΡΑ                                    11.843  0,17%
Ενωτική Αντικαπιταλιστική Αριστερά
ΕΝΑΝΤΙΑ                              10.604  0,15%
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Μ-Λ ΚΚΕ                                8.137  0,11%
Φιλελεύθεση Συμμαχία
ΦΣ                                            7.498  0,10%
Κόμμα Φιλελευθέρων
ΚΦ                                           3.099 0,04%
Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ
ΟΑΚΚΕ                                   2.473 0,03%
Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΑΣΚΕ                                       2.109 0,03%
Ελληνες Οικολόγοι
ΕΛΛ.ΟΙΚ.                                1.740 0,02%
Φως Αλήθεια Δικαιοσύνη
ΦΑΔ                                            970 0,01%
Δημοκρατική Παγκόσμιος Ελλάς
ΔΠΕ                                              10
Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη
ΠΑΑ                                               5
Ανεξάρτητοι-Μεμονωμένοι       536

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
ΣΥΡΙΖΑ: Η προς τα αριστερά στροφή του Συνασπισμού με την προσχώρηση και άλλων ομάδων από το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και η συνεργασία με σχηματισμούς, των οποίων ηγούνταν προσωπικότητες του χώρου (ΑΚΟΑ του Γιάννη Μπανιά, Ενεργοί Πολίτες του Μανώλη Γλέζου) τον βοήθησε να απεμπλακεί από τις κατηγορίες για «δεκανίκι» του ΠΑΣΟΚ και να «μπετώσει» ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος εξ ορισμού μεγαλύτερο του 3%. Πήρε μεγάλα ποσοστά σε Α’ και Β’ Αθηνών (9,27% και 8,94% αντίστοιχα).
ΛΑΟΣ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 2004». Με πάνω από 100.000 ψήφους περισσότερες απ’ ό,τι το 2004 κατάφερε για πρώτη φορά να ξεπεράσει το φράγμα του 3% και να εισέλθει στο κοινοβούλιο. Προφανώς απέκτησε μεγαλύτερο ακροατήριο σε σχέση μ’ αυτό της προηγούμενης τριετίας και από ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας. Σε όλες τις περιφέρειες της Αττικής πήρε πάνω από 5%, αλλά το καλύτερο ποσοστό του το πήρε στην Α’ Θεσσαλονίκης (6,22%).
ΟΙΚ.ΠΡ.: Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι μια σοβαρή προσπάθεια εκλογικής έκφρασης του οικολογικού κινήματος, με ρίζες στο ευρωπαϊκό κόμμα των πρασίνων. Παρά το γεγονός ότι δεν είχαν προβολή τότε κατάφεραν να πάρουν ένα μεγάλο ποσοστό για πρωτοεμφανιζόμενο οικολογικό κόμμα, το καλύτερο που έχει λάβει ποτέ τέτοιο κόμμα στην Ελλάδα (ακόμα και το 1989-1990 που οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί πήραν έδρα στη βουλή δεν είχαν ξεπεράσει το 0,80%). Τα καλύτερα ποσοστά τους τα πήραν στη Β’ Αθήνας (1,79%) και Α’ Θεσσαλονίκης (1,72%).
ΔΗΑΝ: Η Δημοκρατική Αναγέννηση είναι ένας κομματικός σχηματισμός που δημιουργήθηκε από τον Στέλιο Παπαθεμελή, παλαιότερο βουλευτή της ΕΔΗΚ και του ΠΑΣΟΚ και υπουργού επί σειρά ετών, μετά την αποχώρησή του το 2003 από το ΠΑΣΟΚ. Στις εκλογές του 2004 συνεργάστηκε με τη Νέα Δημοκρατία και ο Παπαθεμελής συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της Α’ Θεσσαλονίκης. Το 2007 ήταν η πρώτη της αυτόνομη εκλογική κάθοδος. Φυσικά πήρε τα καλύτερα ποσοστά της στη βόρεια Ελλάδα, με κορυφαίο αυτό της Α’ Θεσσαλονίκης (2,01%).
ΕΝΚ: Για το προφίλ βλέπε  «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1993». Περίπου 20.000 οι ψηφοφόροι του και σ’ αυτή την αναμέτρηση, ο σκληρός πυρήνας που έχει αποκρυσταλλώσει άποψη για τον Βασίλη Λεβέντη. Κλασικά τα καλύτερα του σε Β’ Πειραιά 0,57%) και Α’ Θεσσαλονίκης (0,50%).
ΚΚΕ (μ-λ): Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)». Ακόμα ένα από τα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που είδαν τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν κατά πολύ. Αύξησε τις ψήφους του κατά 70% σε σχέση με τις εκλογές του 2004. Στη Σάμο πήρε 0,49%, είχε δυνάμεις εκτός από τα αστικά κέντρα και στην Ηπειρο.
ΜΕΡΑ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 2000». Πολύ σοβαρή η παρέμβασή του στην τρίτη εκλογική του κάθοδο με άνοδο σχεδόν 50% σε σχέση με τις ψήφους του 2004. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που συμμετείχε, καθώς στη συνέχεια οι δυνάμεις που το αποτελούσαν (εκτός του ΕΕΚ-Τροτσκιστές) αποφάσισαν να μπουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πήρε τα καλύτερα ποσοστά του στη Λευκάδα (0,40%).
ΕΝΑΝΤΙΑ: Ενας μετωπικός σχηματισμός της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Στην ουσία επρόκειτο για μετονομασία της Αντικαπιταλιστικής Συμμαχίας του 2004, που πήγε καλύτερα εκλογικά κατά 20% σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές. Το 2009 οι δυνάμεις που την αποτελούσαν μπήκαν στο μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Καλύτερα ποσοστά στις περιφέρειες της Αττικής, με κορυφαία την Α’ Αθηνών (0,26%).
Μ-Λ ΚΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)». Εκλογική εκτόξευση με σχεδόν τις διπλές ψήφους απ’ ό,τι στην προηγούμενη. Το κόμμα συνέχισε την άνοδό του από τότε που ξεκίνησε τις αυτόνομες καθόδους του σε εκλογές. Καλύτερο ποσοστό κι αυτό στη Σάμο (0,34%).
ΦΣ: Η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι ένα κόμμα που δημιουργήθηκε για να εκφράσει τον φιλελευθερισμό σε σχέση με νέα πρόσωπα, αν και έγιναν προσπάθειες για να ηγηθούν ή να συμμετάσχουν στο σχήμα προσωπικότητες του χώρου, όπως οι Στέφανος Μάνος και Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Αυτή ήταν η πρώτη εκλογική προσπάθεια. Αργότερα ανέλαβε πρόεδρος ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος. Πήρε τα καλύτερα ποσοστά του σε Α’ Αθήνας και Α’ Θεσσαλονίκης (0,17%).
ΚΦ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1981». Εξακολούθησε να κινείται σε πολύ ρηχά νερά, αν και είχε ελαφρά άνοδο στις ψήφους του σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές. Ακόμα και στα προπύργια της Κρήτης δεν είχε παρέμβαση. Καλύτερο ποσοστό στη Σάμο (0,29%).
ΟΑΚΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)». Ανοδος περίπου 15% για τις ψήφους του κόμματος σε σχέση με την προηγούμενη αναμέτρηση, ισομερής άνοδος σχεδόν σε όλες τις περιφέρειες. Μόνο στη Φλώρινα (0,14%) ξεπέρασε το 0,1%.
ΑΣΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1985». Δυστυχώς για το συγκεκριμένο κόμμα η δυναμική που έδειξε στις προηγούμενες εκλογές χάθηκε. Επέστρεψε στα γνωστά νούμερα των 2.000 και κάτι ψήφων, συγκέντρωσε μόνο τα στελέχη του και τους πιστούς ψηφοφόρους. Καλύτερο ποσοστό στη Σάμο (0,23%).
ΕΛΛ.ΟΙΚ.: Η απουσία του Βεργή από τις εκλογές του 2004 ήταν μοιραία για το εγχείρημά του. Το κόμμα έχασε την πανελλήνια παρουσία του και ο πρόεδρος κατέβηκε μόνο σε Α’ Αθήνας και Α’ Πειραιά, συγκεντρώνοντας μόνο χαλαρές ψήφους. Ουσιαστική εκμηδένιση των δυνάμεών του.
ΦΑΔ: Εντυπωσιακή η πρώτη εμφάνιση του κόμματος του Κώστα Μελισσουργού, που κατέβηκε με αυτόν υποψήφιο και μόνο στις δύο περιφέρειες της Αθήνας. Παραλίγο να πάει σε τετραψήφιο αριθμό «χαλαρών» ψήφων.
ΔΠΕ: Η Δημοκρατική Παγκόσμιος Ελλάς ήταν κόμμα με πρωταγωνιστή τον Στέργιο Κρικέλη, που αφού έψαξε να βρει υποψηφίους μέσω αγγελιών και της τηλεοπτικής εκπομπής της Ανίτας Πάνια, τελικά έθεσε μόνος του υποψηφιότητα σε Α’ και Β’ Αθηνών.
ΠΑΑ: Επιστροφή στις εκλογικές μάχες για το κόμμα του Νίκου Κολίτση, που έθεσε υποψηφιότητα μόνο στη Β’ Αθηνών και κατέλαβε την τελευταία θέση.

Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 2004

ΚΟΜΜΑ                                  ΨΗΦΟΙ  ΠΟΣ ΕΔΡΕΣ
Νέα Δημοκρατία
ΝΔ                                          3.359.058 45,36% 165
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
ΠΑΣΟΚ                                  3.002.531 40,55% 117
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΚΚΕ                                          436.573 5,90% 12
Συνασπισμός Αριστεράς Κινημάτων Οικολογίας
ΣΥΝ                                          241.539 3,26% 6
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός
ΛΑΟΣ                                       162.103 2,19%
Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα
ΔΗΚΚΙ                                      132.750 1,79%
Ενωση Κεντρώων
ΕΝΚ                                          19.531  0,26%
Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς
ΜΕΡΑ                                       11.261  0,15%
Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)
ΚΚΕ (μ-λ)                                10.754  0,15%
Αντικαπιταλιστική Συμμαχία
ΑΝΤΣΥΜ                                   8.313  0,11%
Ελληνικό Μέτωπο
ΕΛΜΕΤ                                      6.751  0,09%
Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Μ-Λ ΚΚΕ                                  4.846  0,07%
Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΑΣΚΕ                                         3.180  0,04%
Κόμμα Φιλελευθέρων
ΚΦ                                             2.658  0,04%
Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ
ΟΑΚΚΕ                                     2.099  0,03%
Χριστοπιστία
ΧΡΙΣΤΟΠΙΣΤΙΑ                              95
Ανεξάρτητοι-Μεμονωμένοι          892

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
ΣΥΝ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1993». Με νέο όνομα (στο οποίο προστέθηκε και η οικολογία όταν στον σχηματισμό εντάχθηκαν παλαιότερα στελέχη των Οικολόγων Εναλλακτικών) κι ενώ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου υπήρξαν δημοσκοπήσεις που του έδιναν και κάτω από 3%, το κόμμα κατάφερε να φτάσει ακριβώς στο ποσοστό που είχε και το 2000 με ελαφρώς περισσότερες ψήφους (επειδή αυξήθηκε και η συμμετοχή). Το καλύτερο ποσοστό του το πέτυχε στην Α’ Αθηνών (6,32%).
ΛΑΟΣ: Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός είναι δεξιό πατριωτικό κόμμα με στοιχεία ακροδεξιάς ρητορικής, στο οποίο εντάχθηκαν στελέχη τα οποία παλαιότερα είχαν πολιτευθεί με ακροδεξιούς σχηματισμούς. Ιδρυτής και πρόεδρός του είναι ο δημοσιογράφος Γιώργος Καρατζαφέρης, επί χρόνια βουλευτής με τη ΝΔ, από την οποία αποχώρησε το 2000. Πήρε το καλύτερο ποσοστό του στις δύο περιφέρειες της Θεσσαλονίκης (4,42% στην Α’ και 3,79% στη Β’) και ξεπέρασε το 3% σε άλλες τέσσερις περιφέρειες.
ΔΗΚΚΙ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1996». Τρίτη και… φαρμακερή η εγχώρια εκλογική αναμέτρηση για το κόμμα του Δημήτρη Τσοβόλα, το οποίο μετά και την εκλογική του αποτυχία ουσιαστικά εξαφανίστηκε από την πολιτική ζωή. Παρουσίασε το καλύτερο ποσοστό του στη Β’ Πειραιά (2,61%) και μόνο στην Ηλεία απέτυχε να υπερβεί το 1%.
ΕΝΚ: Για το προφίλ βλέπε  «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1993». Κι αυτή τη φορά ο Λεβέντης συγκέντρωσε, πάνω-κάτω, τις ψήφους που είχε πάρει και το 2000, κάτι που ουσιαστικά έδειξε και ποιος είναι ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων του. Για πρώτη φορά, επίσης, η Β’ Πειραιά ξεπέρασε την Α’ Θεσσαλονίκης ως η περιφέρεια με το καλύτερο ποσοστό του (0,48% έναντι 0,45%).
ΜΕΡΑ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 2000». Στη δεύτερή του εκλογική προσπάθεια το μέτωπο πέτυχε πενταψήφιο αριθμό ψήφων, αύξηση κατά 20% σε σχέση με το 2000. Κατέγραψε το καλύτερο ποσοστό του στην Κεφαλλονιά (0,30%), είχε και αξιοπρόσεκτη παρουσία στις δύο περιφέρειες της Αθήνας.
ΚΚΕ (μ-λ): Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)». Για πρώτη φορά από τη στιγμή που επέλεξε να κατέβει αυτόνομο σε εκλογική αναμέτρηση ξεπέρασε τις 10.000 ψήφους. Σε δύο περιφέρειες (Χανιά και Ξάνθη) ξεπέρασε το 0,30%, είχε σχετική δύναμη και στους νομούς της Ηπείρου.
ΑΝΤΣΥΜ: Η Αντικαπιταλιστική Συμμαχία ήταν πολιτική κίνηση που ιδρύθηκε το 2004 από διάφορες ομάδες αριστερών ακτιβιστών (Γένοβα 2001, Σταματήστε τον Πόλεμο κτλ.) και το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚ). Αυτή ήταν και η μοναδική της παρουσία σε εκλογική αναμέτρηση, αργότερα εντάχθηκε στην ΕΝΑΝΤΙΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πήρε το καλύτερο ποσοστό της (0,21%) στην Α’ Αθηνών.
ΕΛΜΕΤ: Το Ελληνικό Μέτωπο ήταν ο μοναδικός σχηματισμός από τον χώρο της ακροδεξιάς που πήρε μέρος αυτόνομα σ’ αυτές τις εκλογές και δεν προσπάθησε να ενταχθεί στον ΛΑΟΣ. Ο πρόεδρός του Μάκης Βορίδης επέλεξε πιο σκληρή κριτική ειδικά στο θέμα των λαθρομεταναστών. Αργότερα ο Βορίδης εντάχθηκε στον ΛΑΟΣ και εκλέχθηκε βουλευτής, πριν αναχωρήσει για τη ΝΔ. Το κόμμα πήρε το καλύτερο ποσοστό του στην Α’ Πειραιά (0,22%).
Μ-Λ ΚΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)». Αυτή τη φορά ο σχηματισμός κατέβηκε στις εκλογές μόνο με δικά του στελέχη και χωρίς άνοιγμα σε ανένταχτους, όμως τα κατάφερε να εξασφαλίσει σχεδόν τους πέντε στους έξι ψηφοφόρους του το 2000. Στη Θεσπρωτία είχε το καλύτερο ποσοστό του (0,21%).
ΑΣΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1985». Στο μικρόκοσμο των μικρών κομμάτων η άνοδος κατά 1.000 ψήφους περίπου σε σχέση με τις εκλογές του 2000 αποτελεί σημαντικό έρεισμα, καθώς αύξησε τη δύναμή του σχεδόν κατά 50%. Παρ’ όλα αυτά μόνο σε Σάμο  και Ξάνθη ξεπέρασε το 0,1%.
ΚΦ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1981». Ελαφρώς καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με τα ιστορικά χαμηλά του 2000, αλλά και πάλι πολύ μικρή η παρέμβασή του. Μόνο σε Ηράκλειο και Σάμο (λόγω Καλλιγιάννη) ξεπέρασε το 0,1% των ψήφων.
ΟΑΚΚΕ: Για το προφίλ βλέπε «Ελληνικές Βουλευτικές Εκλογές 1989 (Ιούνιος)». Σημαντική η άνοδος, σχεδόν διπλασιασμός των ψήφων, αν και στις περισσότερες περιφέρειες πάλευε για να αποφύγει την τελευταία θέση. Μόνο στη Φλώρινα ξεπέρασε το 0,1% των ψήφων (απόρροια της συνεργασίας με το Ουράνιο Τόξο το 1996).
ΧΡΙΣΤΟΠΙΣΤΙΑ: Πολύ χαμηλός ο αριθμός ψήφων σε μια εκλογική αναμέτρηση από τις πιο «σοβαρές» μετά τη μεταπολίτευση, με λίγα κόμματα και υποψηφίους αυτού του είδους. Ο Στάθης Πατσαντζής πήρε, πάντως, περισσότερες ψήφους απ’ ό,τι το 1996…